รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • บุรีรักษ์ คุ้มกลาง มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ

คำสำคัญ:

รูปแบบ, สมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพ, ผู้บริหารสถานศึกษา

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบของรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพ 2) สร้างรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพ และ 3) ประเมินคุณภาพของรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงพัฒนา โดยการสำรวจความรู้ พัฒนารูปแบบ ประเมินรูปแบบและปรับปรุงรูปแบบ โดยเลือกผู้บริหารสถานศึกษาแบบเจาะจง 36 คน และครู 32 คน โดยเจาะจงครูที่เป็นหัวหน้างาน 4 งาน จาก 8 โรงเรียนที่ได้จากการสุ่มตามขนาดโรงเรียน ขนาดละ 2 โรงเรียน ใช้แบบสอบถามปลายเปิด และใช้เทคนิคเดลฟาย (Delphi Technique)      กับผู้เชี่ยวชาญ 17 คน ที่มีคุณสมบัติจบปริญญาเอกด้านการบริหารการศึกษา หรือมีประสบการณ์บริหารสถานศึกษาไม่ต่ำกว่า 10 ปี โดยใช้แบบสอบถาม 3 รอบ แล้วให้ผู้บริหารสถานศึกษากลุ่มเดิมที่ตอบแบบสอบถามในขั้นตอนที่ 1 จำนวน 36 คน ประเมินคุณภาพของรูปแบบ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ มัธยฐาน และค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ประกอบของรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพ ประกอบด้วยสมรรถนะหลัก 5 ด้าน ได้แก่ 1.1 ด้านความรู้ (Knowledge Competency) 1.2) ด้านทักษะ (Skills Competency) 1.3) ด้านคุณลักษณะ (Trait Competency) 1.4) ด้านแรงจูงใจ (Motive Competency) 1.5) ด้านเจตคติ (Attitude Competency) 2) สร้างรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพ ประกอบด้วยสมรรถนะหลักและสมรรถนะย่อย ดังนี้ 2.1) ด้านความรู้ 26 สมรรถนะย่อย 2.2) ด้านทักษะ 24 สมรรถนะย่อย 2.3) ด้านคุณลักษณะ 28 สมรรถนะย่อย 2.4) ด้านแรงจูงใจ 24 สมรรถนะย่อย 2.5) ด้านเจตคติ 28 สมรรถนะย่อย 3) การประเมินคุณภาพของรูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร ในด้านความเหมาะสม (Propriety) ด้านความเป็นไปได้ (Feasibility) ด้านความเป็นประโยชน์ (Utility) และด้านความถูกต้อง (Accuracy) มีความคิดเห็นในระดับเห็นด้วย ในทุกประเด็น (ร้อยละ 100)

เอกสารอ้างอิง

ธีรพงษ์ มหาวีโร. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เดอะบุคส์.

บรรจง อมรชีวิน. (2556). การคิดอย่างมีวิจารณญาณ: Critical Thinking. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.

ประเวศน์ มหารัตน์สกุล. (2554). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ปัญญาชน.

ปราณี ทองคำ. (2535). เครื่องมือวัดผลทางการศึกษา. ปัตตานี: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

วิเชียร วิทยอุดม. (2551). สมรรถนะของผู้บริหารในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2557). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ปัญญาชนการจัดการและพฤติกรรมองค์การ.

อาภรณ์ ภู่วิทยพันธ์. (2550). กลยุทธ์การบริหารและพัฒนาพนักงานดาวเด่น. กรุงเทพมหานคร: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.

เอกชัย กี่สุขพันธ์ และคณะ. (2553). การบริหารการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Boyatzis, R. (1982). The Competent Manager : A Model of Effective Performance. New York: John Wiley & Son.

McClelland, D. (1993). Testing for Competency Rather than for Intelligence. American Psychologist, 28(1), 1-14.

Spencer, L. M. & Spencer, S. M. (1993). Competence at Work: Models for Superior Performer. New York: Wiley.

Stogdill, R. M. (1974). Handbook of leadership;: A survey of theory and research. New York: Free Press.

Woolcock, P. & Sullivan, J. (1996). Identifying HR Competencies for Future. Human Resource, 19(1), 48-57.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

11/15/2020

รูปแบบการอ้างอิง

คุ้มกลาง บ. . (2020). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(11), 244–258. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/245851

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย