รูปแบบการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมส่งเสริมศักยภาพครูไทย ในศตวรรษที่ 21
คำสำคัญ:
รูปแบบการพัฒนาหลักสูตร, หลักสูตรฝึกอบรม, ศักยภาพครูไทย, ศตวรรษที่ 21บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการหลักสูตรการฝึกอบรม และเพื่อนำเสนอรูปแบบการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม วิจัยแบบผสานวิธี เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แจกแบบสอบถาม 360 คน สัมภาษณ์ 17 คน และ การสนทนากลุ่ม 12 คน ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความต้องการหลักสูตรโดยรวม อยู่ในระดับมาก ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ความต้องการสถานศึกษาจากสถานการณ์โลกาภิวัตน์ รองมา ความต้องการของชุมชน/สังคม และข้อที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ความต้องการด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยี และรูปแบบการพัฒนาหลักสูตรการฝึกอบรมมี 6 ปัจจัย 1) หัวข้อการฝึกอบรมทันสมัย 2) ความต้องการของผู้บริหาร ระดับนโยบายและยุทธศาสตร์ 3) ความต้องการหรือความจำเป็นของครูอาจารย์ที่มีต่อหลักสูตร 4) ความต้องการของผู้บริหาร 5) ความต้องการของชุมชน สังคม และ 6) ความต้องการด้านนวัตกรรม เทคโนโลยีของสังคม หลักสูตรการฝึกอบรม มี 4 ปัจจัย คือ วัตถุประสงค์ สาระเนื้อหา การจัดการ เทคนิคการสอน และระบบการวัดประเมินผล และครูไทยในศตวรรษที่ 21 ต้องมี ทักษะการสอน ทักษะการออกแบบกิจกรรมการสอน รูปแบบการจัดการเรียนรู้สมัยใหม่ ทักษะการใช้นวัตกรรม และ เทคนิคการสอนทักษะทางสังคม มีหัวข้อการฝึกอบรมที่สำคัญ ได้แก่ การสอนแบบ Active Learning ศิลปะการวิจัยเชิงรุกทางการศึกษา และ ทักษะและศิลปะการสอนแบบ “KM Based Learning” การวิจัยในชั้นเรียนเชิงรุกด้วยการวิจัยในอนาคต Delphi, EFR และ EDFR สรุปองค์ความรู้ใหม่ของการวิจัย มี 4 ปัจจัย 6 มิติ ในการตอบสนองต่อความต้องการ 6 ประการ โดยมีข้อเสนอแนะ คือ ควรอบรมเกี่ยวกับศิลปะและการสอนการออกแบบการเรียนการสอนที่ทันสมัยและมุ่งเน้นการเรียนรู้เชิงรุก วิจัยเดือน ตุลาคม พ.ศ. 2562 ถึงเดือน กันยายน พ.ศ. 2563
เอกสารอ้างอิง
ข่าวสำนักงานรัฐมนตรี. (2560). นพ.ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ปาฐกถาพิเศษในพิธีเปิดงาน "The 8th Asia Education Leaders Forum". เรียกใช้เมื่อ 16 กันยายน 2561 จาก https://www.egov.go. th/th/content/10301/4653/
เฉลิม จักรชุม. (2559). ทำการศึกษาเรื่องการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมตามแนวคิดการเรียนรู้แบบผสมผสาน เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะของครูด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ และการสื่อสารในการจัดการเรียนรู้. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 11(2), 129 - 143.
นวพร ชลารักษ์. (2558). บทบาทของครูกับการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 9(1), 64 - 71.
นิด้าโพล. (2561). “ครูไทย ยุคไทยแลนด์ 4.0”. เรียกใช้เมื่อ 16 กันยายน 2561 จาก http://nidapoll.nida.ac.th/index.php?op=polls-detail&id=577
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2551). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เฮ้าส์ ออฟ เคอร์มีสท์ .
พิณสุดา สิริรังธศรี. (2557). การยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: บริษัท มาตา การพิมพ์ จำกัด .
มารศรี แนวจำปา และคณะ. (2560). แนวทางการพัฒนาการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. วารสารศรีวนาลัยวิจัย, 8(2), 109 - 116.
วรสิทธิ์ เจริญพุฒ และเพ็ญศรี ฉิรินัง. (2558). การวิจัยเชิงอนาคต. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(3), 26 - 40.
สุพรทิพย์ ธนภัทรโชติวัตและคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์วิชาชีพครูเพื่อส่งเสริมคุณลักษณะครูในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(1), 33 - 48.
อำนวย ทองโปร่ง. (2560). การพัฒนาคนในระบบการจัดการศึกษาไทย. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 7(2), 1 - 16.
JC-ELITE SSC. (2561). การศึกษาไทยทำไมย่ำอยู่กับที่. เรียกใช้เมื่อ 21 กันยายน 2561 จาก https://aksboon9.wixsite.com/jc-elite-ssc/post




