รูปแบบการพัฒนาสังคมผู้สูงอายุเพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมสุขภาพ ของชุมชนบ้านห้วยสุวรรณ ตำบลดอนปรู อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี
คำสำคัญ:
รูปแบบการพัฒนา, สังคมผู้สูงอายุ, เครือข่ายผู้สูงอายุ, พฤติกรรมสุขภาพบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้วัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐานของสภาพสังคมผู้สูงอายุ เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมสุขภาพของชุมชนบ้านห้วยสุวรรณ ตำบลดอนปรู อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี 2) เพื่อสร้างรูปแบบการพัฒนาสังคมผู้สูงอายุเพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมสุขภาพ ของชุมชนบ้านห้วยสุวรรณ ตำบลดอนปรู อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี และ 3) เพื่อประเมินรูปแบบการพัฒนา สังคมผู้สูงอายุเพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมสุขภาพ ของชุมชนบ้านห้วยสุวรรณ ตำบลดอนปรู อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี ใช้ระเบียบวิธิวิจัยแบบผสมผสานระหว่างระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณและระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ในเชิงปริมาณประชากรคือผู้สูงอายุทุกคนที่อาศัยในเขตเทศบาลตำบลดอนปรู จำนวน 160 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่แบบสอบถามการพัฒนาสังคมผู้สูงอายุเพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมสุขภาพ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนในเชิงคุณภาพผู้ให้ข้อมูลสำคัญแบ่งเป็น 3 กลุ่มได้แก่ 1) กลุ่มผู้ให้สัมภาษณ์ จำนวน 20 คน 2) กลุ่มผู้เข้าร่วมสนทนากลุ่มจำนวน 20 คนและ 3) กลุ่มผู้ร่วมประชุมระดมสมองจำนวน 12 คน ผลการวิจัยพบว่า สังคมผู้สูงอายุของชุมชนบ้านห้วยสุวรรณไม่มีการสร้างเครือข่าย ไม่มีความรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมสุขภาพและไม่มีการเรียนรู้แนวทางการส่งเสริมสุขภาพของ Pender ดังนั้นรูปแบบการพัฒนาสังคมผู้สูงอายุโดยมีปัจจัยนำเข้าประกอบด้วยรูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพ ลักษณะส่วนบุคคลและประสบการณ์ ความคิดและความรู้สึกของบุคคลที่มีเฉพาะต่อพฤติกรรม ผลที่เกิดจากพฤติกรรม กิจกรรมเสริมสร้างพฤติกรรมสุขภาพ ผ่านกระบวนการประกอบด้วยเครือข่ายสังคมผู้สูงอายุความตระหนักและความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองการเรียนรู้และ การปฏิบัติการประเมินผลพฤติกรรม ผลลัพธ์ได้แก่พฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุ โดยผลการประเมินรูปแบบพฤติกรรมสุขภาพอยู่ในระดับน้อยที่สุด
เอกสารอ้างอิง
ทิพย์วดี เหลืองกระจ่าง. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ตามแนวพุทธศาสตร์เพื่อพัฒนาผู้สูงอายุ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพัฒนาศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธิติมา บุญเจริญ. (2552). แนวโน้มใหม่ของเทคโนโลยีสุขภาพ. เรียกใช้เมื่อ 25 พฤศจิกายน 2562 จาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/JSTNSRU/article/ download/42076/34761/
นาตยา วงศ์ยะรา. (2558). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตรการบริการสุขภาวะแนวใหม่ จังหวัดราชบุรี. ราชบุรี: วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ราชบุรี.
บรรลุ ศิริพานิช. (2560). สถานการณ์ประชากรในปี 2560. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). หลักการวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 3), กรุงเทพมหานคร: สุวีริยา สาสน.
ปะราลี โอภาสนันท์. (2542). ผลของการพยาบาลระบบสนับสนุนและให้ความรู้ต่อภาวะสุขภาพ และการควบคุมโรคในผู้ป่วยสูงอายุ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ภรณี ศิริโชติ และพรพรม ไขชัยภูมิ. (2554). ความต้องการสวัสดิการสำหรับผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลโนนไทย อำเภอโนนไทย จังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เมธารัตน์ จันตะนี. (2556). ความต้องการพัฒนาอาชีพของผู้สูงอายุในตำบลสามบัณฑิต อำเภออุทัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 1(1), 1-6.
Coopersmith, S. (1981). SEI Self-Esteem Inventories Manual. Redwood City, CA: Mind Garden.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins.




