บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแล สังคมผู้สูงอายุ ในเขตกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
หน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน, การให้บริการ, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ ได้แก่ 1) เพื่อศึกษาบทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชนในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร และ3)เพื่อเสนอแนะให้มีการปรับปรุงปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยมีกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 หน่วยงานภาครัฐ กลุ่มที่ 2 หน่วยบริการปฐมภูมิภาคเอกชน และกลุ่มที่ 3 ประชาชนผู้สูงอายุ รวมทั้งสิ้นจำนวน 25 คน ตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยโดยมุ่งเน้นการค้นหาข้อเท็จจริงแล้วนำมาหาข้อสรุปอย่างเป็นระบบ มีเหตุผลและอ้างอิงทฤษฎีดำเนินการจัดระเบียบข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า การให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร โดยการสร้างความครอบคลุมของหลักประกันสุขภาพ ผ่านกลไกการมีส่วนร่วม การสร้างความรู้ ความเข้าใจในสิทธิและหน้าที่ควบคู่กับการจัดระบบบริการที่เข้าถึงได้สะดวกและทั่วถึง โดยมุ่งสู่ความยั่งยืนของระบบหลักประกันสุขภาพ ซึ่งมีข้อค้นพบจากปัจจัยที่มีผลมาจากโครงสร้างการเปลี่ยนแปลงประชากรการเมือง เศรษฐกิจ เทคโนโลยี ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และระบาดวิทยาการเกิดโรคที่อาจส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของคนในสังคม ต่อการลงทุนระบบสุขภาพด้านสาธารณสุขในระยะยาว โดยผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะการวิจัยครั้งนี้ จากภายใต้ข้อจำกัดด้านงบประมาณ การบริหารจัดการที่เน้นประสิทธิภาพ ประสิทธิผล และความคุ้มค่า ต้องให้ความสำคัญและขับเคลื่อนนโยบายด้านสาธารณสุข ในการสร้างความเสมอภาคและความเท่าเทียมกันในสังคมต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2557). คู่มือการคัดกรอง/ประเมินผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการ โรงพิมพ์สงเคราะห์องค์การทหารผ่านศึก.
คณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2545). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545-2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
นภาภรณ์ หะวานนท์ และธีรวัลย์ วรรธโนทัย. (2552). ทิศทางใหม่ในการพัฒนาการอยู่อาศัยสำหรับผู้สูงอายุในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชมงคลธัญบุรี.
บรรลุ ศิริพานิช. (2543). ผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
ประชาชนผู้สูงอายุ. (5 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปลัดกระทรวงสาธารณสุข หรือผู้แทนรองปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (5 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้จัดการหน่วยบริการปฐมภูมิภาคเอกชน. (5 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้บริหารระดับสูงหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน. (5 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้อำนวยการที่มีหน้าที่ดูเเลผู้สูงอายุ. (5 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้อำนวยการสำนักงานหลักประกันสุขภาพ เขต 13. (5 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
พภัสสรณ์ วรภัทร์ถิระกุล. (2562). อิทธิพลทางสังคมที่มีผลต่อนโยบายการเตรียมชุมชนเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 5(1), 432-445.
พยาบาล/เจ้าหน้าที่สาธารณสุขในหน่วยบริการปฐมภูมิภาคเอกชน. (15 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
พิมพิสุทธิ์ บัวแก้ว และรติพร ถึงฝั่ง. (2559). ศึกษาวิจัยเรื่องการดูแลสุขภาพและภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(2), 94-109.
แพทย์ประจำหน่วยบริการปฐมภูมิภาคเอกชน. (15 มิถุนายน 2562). บทบาทของหน่วยงานปฐมภูมิภาคเอกชน ในการให้บริการดูแลสังคมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. (สัญชัย ห่วงกิจ, ผู้สัมภาษณ์)
มารดี ศิริพัฒน์. (2561). ศึกษาวิจัยเรื่องนโยบายการเตรียมชุมชนเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารคุรุศาสตร์, 15(ฉบับพิเศษ), 488-506.
ลัดดา ดำริการเลิศ. (2554). การพัฒนากรอบและแนวทางการพัฒนามาตรฐานบริการดูแลผู้สูงอายุในสถานบริการ. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
ลัดดา ดำริการเลิศ. (2555). การดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการในชุมชน: ช่วงที่ 1 สถานการณ์และความต้องการ ดูแลผู้สูงอายุในชุมชน. นครปฐม: สำนักวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพชุมชนสถาบันพัฒนาสุขภาพ อาเซียนมหาวิทยาลัยมหิดล.
วิชาญ ชูรัตน์ และคณะ. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อภาวะเสี่ยงการมีปัญหาสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ. วารสารประชากร, 3(2), 87-109.
วิพรรณ ประจวบเหมาะ และชลธิชา อัศวนิรันดร. (2555). ารเปลี่ยนแปลงทางประชากรและข้อมูลสถิติที่สำ คัญเกี่ยวกับผู้สูงอายุ. ใน รายงานประจำปี สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2554. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
วิราภรณ์ โพธิศิริ และคณะ. (2556). การเปลี่ยนแปลงทางประชากร และข้อมูลสถิติที่สำคัญเกี่ยวกับผู้สูงอายุ. ในรายงานประจำปี สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2555. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
สมเกียรติ ทรัพย์สินโยธิน. (2553). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วน ท้องถิ่นในเขตอำเภอหนองแค จังหวัดสระบุรี. ใน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการปกครองท้องถิ่น. วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2553-2583. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2554). สำมะโนประชากร พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
Bloom, et al. (1956). The Function of Excutive. London: Oxford University Press.
Capland, R. L. (1993). Stock :a clinical approach. Boston: Bufferworth-Heneman.
Central Texas Sustainability Indicators Project (CTSIP). (2012). 2012 Data Report. Retrieved December 6, 2014, from www.centex-indicators.org.
Cieirelli, V. (1981). Helping Elderly Parents: The Role of Adult Children. Boston: Auburn House.
Cohen. S. & Syme. S.L. (1985). Social support and health. San Francisco: Academic Press.
Daniel, W. W. (2010). Biostatistics: Basic Concepts and Methodology for the Health Sciences. Ninth edition. Asia: John Wiley & Sons, Inc.




