การจัดการแบดมินตันเพื่อการเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การจัดการ, แบดมินตันอาชีพ, ประเทศไทยบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาคุณลักษณะของการบริหารจัดการแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย 2) เสนอแนวทางการบริหารจัดการแบดมินตันสู่การเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 14 ท่าน เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้ที่เกี่ยวข้องหรือมีส่วนได้ส่วนเสียในทางด้านกีฬาแบดมินตัน แบ่งเป็น 7 กลุ่ม คือ 1) กลุ่มนักกีฬา 2) กลุ่มผู้ฝึกสอน 3) กลุ่มผู้สนับสนุนภาคเอกชน 4) กลุ่มผู้สนับสนุนภาครัฐ 5) กลุ่มกรรมการ 6) กลุ่มสโมสรแบดมินตัน และ 7) กลุ่มผู้ปกครองและผู้ดูแลนักกีฬา เครื่องมือที่ใช้การวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกต ตรวจสอบความน่าเชื่อถือของข้อมูลโดยใช้วิธีการตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า ข้อมูลที่ได้จะนำมาเปรียบเทียบกับข้อมูลเดิม และนำข้อมูลไปวิเคราะห์ผลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารจัดการแบดมินตันไปสู่การเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย พบว่ามี 5 มิติ ได้แก่ 1.1) ด้านภาวะผู้นำ 1.2) ด้านระบบ 1.3) ด้านการจัดการทุนมนุษย์ 1.4) ด้านนโยบายของภาครัฐ และ 1.5) ด้านความยั่งยืนของการบริหารจัดการ 2) แนวทางการบริหารจัดการแบดมินตันสู่การเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศ ได้แก่ 2.1) การสร้างนักกีฬาแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนต้องมีการวางแผนในระยะยาวและทำอย่างต่อเนื่อง 2.2) นักกีฬาควรใช้ประโยชน์จากสื่อต่าง ๆ ในการสร้างชื่อเสียงให้กับตัวนักกีฬาเอง เพื่อทำให้คนสนใจในการติดตามเป็นจำนวนมาก 2.3) หน่วยงานภาครัฐควรมีการวางแผน และสนับสนุนงบประมาณหรือองค์ความรู้ 2.4) สมาคมกีฬาแบดมินตันแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ควรมีการพัฒนารูปแบบ การบริหารจัดการให้ทันสมัยต่อการเปลี่ยนแปลงในยุคปัจจุบัน
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2556). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2556 - 2559. เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2562 จาก https://mots.go.th/download/pdf /nationaldevelopmentplanno5_55_59.pdf
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 พ.ศ. 2560 - 2564. เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2562 จาก https://www.mots.go.th/ewt_dl _link.php?nid=8408
กลุ่มกรรมการ. (29 เมษายน 2563). การจัดการแบดมินตันเพื่อการเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. (อภิชัย ธีระรัตน์สกุล, ผู้สัมภาษณ์)
กลุ่มนักกีฬา. (28 เมษายน 2563). การจัดการแบดมินตันเพื่อการเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. (อภิชัย ธีระรัตน์สกุล, ผู้สัมภาษณ์)
กลุ่มผู้ปกครองและผู้ดูแลนักกีฬา. (29 เมษายน 2563). การจัดการแบดมินตันเพื่อการเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. (อภิชัย ธีระรัตน์สกุล, ผู้สัมภาษณ์)
กลุ่มผู้สนับสนุนภาครัฐ. (28 เมษายน 2563). การจัดการแบดมินตันเพื่อการเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. (อภิชัย ธีระรัตน์สกุล, ผู้สัมภาษณ์)
กลุ่มผู้สนับสนุนภาคเอกชน. (28 เมษายน 2563). การจัดการแบดมินตันเพื่อการเป็นแบดมินตันอาชีพอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. (อภิชัย ธีระรัตน์สกุล, ผู้สัมภาษณ์)
การกีฬาแห่งประเทศไทย. (2559). แผนยุทธศาสตร์การกีฬาแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2560 - 2564. (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2562 - 2564). เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2562 จาก https://www.sat.or.th/wp-content/uploads/2019/05/รวมแผนยุทธศาสตร์-ฉบับสมบูรณ์.pdf
จันทรานี สงวนนาม. (2545). ทฤษฎีและแนวคิดในการบริหารสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คพอยท์.
ชัยทัตน์ พุทธเดช. (2559). อิทธิพลของการเป็นผู้สนับสนุนด้านกีฬา (Sports Sponsorship) ที่มีผลต่อการจดจำตราสินค้าของลูกค้าบริษัท คิง เพาเวอร์ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทร์. (2545). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
พรสรรค์ ปิยนันทิศักดิ์. (2561). ภาคีความร่วมมือระหว่างภาครัฐและภาคเอกชนในการส่งเสริมการพัฒนาของอุตสาหกรรมอาหารไทย. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 35(1), 196-218.
พระครูนนทกิจโกศล (สิริชัย โก๋กระโทก) และคณะ. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารการเปลี่ยนแปลงสู่ความเป็นเลิศของสถาบันพระพุทธศาสนา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(1), 55-69.
วรศักดิ์ เพียรชอบ. (2534). ข้อคิดและข้อเสนอสำหรับการพัฒนากีฬาของไทย. ใน เอกสารประมวลบทความ ศาสตราจารย์ ดร. วรศักดิ์ เพียรชอบ: ที่ระลึกเนื่องในงานเกษียณอายุราชการ 21 กันยายน 2534. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ. (2559). การจัดทำแผนพัฒนาการกีฬา ฉบับที่ 6 พ.ศ. 2560 - 2564 และร่างแผนพัฒนาการกีฬา ฉบับที่ 6 พ.ศ. 2560 - 2564. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ. (2560). แผนการปฏิรูปด้านบริหารจัดการการกีฬา เรื่องการจัดทำแผนพัฒนากีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 6 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
สมพร แสงชัย. (2550). สิ่งแวดล้อม: อุดมการณ์ การเมืองและการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพัฒนาบัณฑิตศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สมาคมกีฬาแบดมินตันแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2560). แผนยุทธศาสตร์กีฬาแบดมินตัน (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพมหานคร: สมาคมแบดมินตันแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สัจจวัฒน์ จารึกศิลป์ และวรรณชลี โนริยา. (2559). การสร้างอัตลักษณ์นักกีฬา. วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 27(2), 148-153.
สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2551). ทฤษฎีและกลยุทธ์การพัฒนาสังคม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (2560 – 2564). เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2562 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=6420&filename=develop_issue
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). ร่างยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). เรียกใช้เมื่อ 20 ตุลาคม 2562 จาก https://spm.thaigov.go.th/FILEROOM/spm-thaigov/DRAWER004 /GENERAL/DATA0000/00000362.PDF
อดิเรก เยี่ยมบุญญะ และคณะ. (2556). ประสิทธิผลการบริหารการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย: กรณีการส่งเสริมกีฬากอล์ฟ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 7(3), 238-249.
อภิวัฒน์ ทองปาน และคณะ. (2560). การวางแผนระยะยาวสาหรับพัฒนานักกีฬา. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 14(64), 15-22.
อิศเรศ ศันสนีย์วิทยกุล. (2556). การศึกษาวิเคราะห์นโยบายการส่งเสริมกิจการเพื่อสังคมโดยใช้ตัวแบบเครือข่ายนโยบาย. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 11(2), 39-57.
Hellriegel, D. et al. (2005). Management: A Competency-Based Approach, (10th ed). Singapore: Thomson South-Western.




