การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างความเชื่อมั่น ในการสื่อสารภาษาอังกฤษและทักษะชีวิต สำหรับผู้เรียน ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น
คำสำคัญ:
รูปแบบการจัดการเรียนรู้, ความเชื่อมั่น, การสื่อสารภาษาอังกฤษ, ทักษะชีวิต, ผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างความเชื่อมั่นในการสื่อสารภาษาอังกฤษและทักษะชีวิต สำหรับผู้เรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น โดยใช้กระบวนการวิจัยและพัฒนา มี 4 ระยะ ได้แก่ 1) การศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ 2) การพัฒนารูปแบบ 3) การทดลองใช้รูปแบบ และ 4) การปรับปรุงและการขยายผลรูปแบบ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้เรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านคอลอมุดอ อำเภอสะบ้าย้อย จังหวัดสงขลา จำนวน 33 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ 1) รูปแบบการจัดการเรียนรู้ 2) แบบวัดความเชื่อมั่นในการสื่อสารภาษาอังกฤษ 3) แบบวัดทักษะชีวิต และ 4) แบบบันทึกการสังเกตพฤติกรรมของผู้เรียน วิเคราะห์ข้อมูลทั้งเชิงปริมาณและคุณภาพด้วยสถิติพื้นฐานและวิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยคะแนนความเชื่อมั่นในการสื่อสารภาษาอังกฤษและทักษะชีวิต โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนพหุคูณ (MANOVA) และวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างความเชื่อมั่นในการสื่อสารภาษาอังกฤษและทักษะชีวิต มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ หลักการ วัตถุประสงค์ ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ การวัดและประเมินผล และบทบาทของครูและผู้เรียน ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้มี 5 ขั้น ได้แก่ ขั้นที่ 1 แลกเปลี่ยนประสบการณ์ (Exchanging Experiences) ขั้นที่ 2 สร้างความเชื่อมั่น (Building Confidence) ขั้นที่ 3 สร้างผลงานร่วมกัน (Creating Shared Work) ขั้นที่ 4 เรียนรู้การสะท้อนคิด (Learning Through Reflection) และขั้นที่ 5 กระตุ้นการประเมินผล (Encouraging Assessment) รูปแบบการจัดการเรียนรู้นี้มีความเหมาะสม ความสอดคล้องและความเป็นไปได้อยู่ในระดับมาก ประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้มีพัฒนาการสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และรูปแบบนี้ทำให้ผู้เรียนมีชีวิตชีวาในการเรียนรู้ยิ่งขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กชกร คงเสมา. (2554). ปัญหาการสอนภาษาอังกฤษในประเทศไทย. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฎเลย, 6 (17), 73-86.
กรมสุขภาพจิต. (2544). คู่มือการสอนทักษะชีวิตในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. กรุงเทพมหานคร: ยูเรนัส อิมเมจ กรุ๊ป.
จารุวรรณ มหารัชพงศ์. (2551). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์การเรียนภาษาอังกฤษและทักษะชีวิตด้านทักษะพิสัยของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยมหิดล. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พันธณีย์ วิหคโต. (2546). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ. วารสารวิชาการ, 6 (9), 25-28.
รมณภัทร กตตน์วงศกร. (2557). การศึกษาผลการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบางจาก (โกมลประเสริฐอุทิศ) สำนักงานเขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วิจิตรา การกลาง. (2546). การศึกษาสภาพการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษที่มุ่งเน้นทักษะการสื่อสารตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการ, 6 (10), 42-56.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2556). จากหลักสูตรแกนกลางสู่หลักสูตรสถานศึกษา: กระบวนทัศน์ใหม่การพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: อาร์ แอนด์ เอ็น ปริ้นท์.
ศศิภา ไชยวงค์. (2553). การใช้การสอนแบบชักชวนร่วมกับกิจกรรมบทบาทสมมติเพื่อเพิ่มพูนการฟัง พูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและลดความวิตกกังวลของนักเรียนในชมรมมัคคุเทศก์น้อย. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและการสอน. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศักดิ์นคร สีหอแก้ว. (2557). รูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและพัฒนาทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). แนวทางการจัดการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุทธิรัตน์ รุจิเกียรติกำจร. (2541). การศึกษาการจัดรูปแบบศูนย์การเรียนแบบ Self-Access สำหรับวิชาภาษาอังกฤษพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุมาลี ชัยเจริญ. (2557). การออกแบบการสอน หลักการทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. ขอนแก่น: โรงพิมพ์แอนนาออฟเซต.
สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2535). วิธีสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2540). วิธีสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสาวภาคย์ ศรีโยธา. (2555). ปัญหาการเรียนภาษาอังกฤษระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพัทลุง เขต 1. ใน สารนิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษานานาชาติ. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
อรุณี วิริยะจิตรา. (2555). เหลียวหลังแลหน้าการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร: หน้าต่างสู่โลกกว้าง.
อารีรักษ์ มีแจ้ง. (2547). การพัฒนารูปแบบการสอนกลวิธีการอ่านภาษาอังกฤษโดยใช้หลักการเรียนรู้แบบร่วมงานเพื่อส่งเสริมผลการเรียนรู้การอ่านสำหรับนิสิตนักศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Arthur, C. L. & Gamston, R. J. (2002). Cognitive Coaching Foundation Seminar Learning Guide Highlands Ranch: Center for Cognitive Coaching. New Jersey: Prentice-Hall.
Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. New Jersey: Prentice-Hall.
Chew, P. G. L. (2005). Change and continuity: English language teaching in Singapore. Retrieved July 25, 2005, from http//www.asian-efl-journal.com/ march - 05 - pc.php
Dewey, J. (1993). How we think. Boston: D.G. Health.
Hymes, D. (1979). The Communication Approach to Language Teaching. London: Oxford University Press.
Jarvis, H & Atsilarat, S. (2004). Shifting paradigms: From a communicative to a context-based approach. Retrieved July 25, 2004, from http://asian-efl-journal.com/Dec 04 HJ%26SA.pdf
Joyce, B. (2004). Models of teaching. Boston: Allyn & Bacon.
Rizzolatti, G. (2005). The mirror neuron system and its function in humans. Anatomy and Embryology, 210 (5-6), 419-421.
Skinner, B. F. (1938). The Behavior of organisms: An experimental analysis. New York: Appleton-Century.
Tennyson, R. D. (2005). The impact of cognitive science movement on instructional design fundamentals. New Jersey: Educational Technology Publications.
Willis, J. (1998). A Framework for Tasked-Based Learning. Edinburgh: Longman.
Zull, J. E. (2002). The art of changing the brain: Enriching the practice of teaching by exploring the biology of learning. Virginia: Stylus Publishing.
