รูปแบบการบริหารจัดการธุรกิจร้านอาหาร ในยุคปกติวิถีใหม่สำหรับผู้ประกอบการ
คำสำคัญ:
รูปแบบการบริหาร, ธุรกิจร้านอาหาร, ผู้ประกอบการ, ยุคปกติวิถีใหม่บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบและปัญหาที่พบในการบริหารจัดการร้านอาหารในยุคปกติวิถีใหม่ของผู้ประกอบการร้านอาหาร 2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการธุรกิจร้านอาหารในยุคปกติวิถีใหม่ และ 3) สร้างรูปแบบการบริหารจัดการธุรกิจร้านอาหารในยุคปกติวิถีใหม่ เป็นการวิจัยเชิงผสานวิธี ทำการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารในเขตพื้นที่กรุงเทพฯ และปริมณฑล จำนวน 20 ท่าน และใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารในเขตพื้นที่กรุงเทพฯ และปริมณฑล จำนวน 400 คน นำข้อมูลทั้ง 2 ส่วนมาสังเคราะห์ข้อมูล และใช้การวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นตอนการตรวจสอบความเหมาะสมของรูปแบบ ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบของการบริหารจัดการร้านอาหารในยุคปกติวิถีใหม่ มี 4 ด้าน คือ ด้านการเงิน ด้านการเรียนรู้และพัฒนา ด้านกระบวนการภายใน และด้านลูกค้า ส่วนปัญหาในการบริหารที่สำคัญที่สุดคือ หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องไม่มีมาตรการ หรือแผนการดำเนินการที่ชัดเจนให้กับผู้ประกอบการ 2) ปัจจัยด้านการบริหารจัดการด้านการเงิน ด้านลูกค้า ด้านการเรียนรู้และพัฒนา และด้านกระบวนการภายใน มีความสำคัญต่อการดำเนินธุรกิจในระดับมาก 3) รูปแบบสำหรับผู้ประกอบการ พบว่า การบริหารจัดการร้านอาหาร ทั้ง 4 ด้าน เป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารจัดการสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารในยุค “ปกติวิถีใหม่” โดยด้านการเงิน เป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารจัดการสำหรับผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารในยุค “ปกติวิถีใหม่”มากที่สุด ร้อยละ 36.70 รองลงมา คือ ด้านลูกค้า ร้อยละ 24.80 ด้านการเรียนรู้และพัฒนา ร้อยละ 23.00 และด้านกระบวนการภายใน ร้อยละ 22.50 โดยตัวแปรทั้ง 4 ตัว สามารถอธิบายความสัมพันธ์ได้ร้อยละ 76.60
เอกสารอ้างอิง
เกียรติสุดา ศรีสุข. (2552). ระเบียบวิธีวิจัย. เชียงใหม่: ครองช่าง.
เปรื่อง กิจรัตน์ภร. (2557). การจัดองค์การอุตสาหกรรมและการผลิต. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนา.
เสรี ยูนิพันธ์. (2558). การควบคุมคุณภาพเชิงวิศวกรรม. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ลักษณ์.
กระทรวงสาธารณสุข. (2563). คู่มือการปฏิบัติงานทีมช่วยเหลือเยียวยาจิตใจผู้ประสบภาวะวิกฤตในกรณีการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID -19). เรียกใช้เมื่อ 15 กรกฎาคม 2563 จาก https://www.dmh.go.th/covid19/pnews/view. asp?id=1
ธงชัย สันติวงษ์. (2553). การบริหารงานบุคคล. กรุงเทพมหานคร:: ไทยวัฒนา.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2563). ร้านอาหารปี 63...เงียบเหงา “คาด...ทั้งปีรายได้หดกว่า 3 หมื่นล้านบาท”. เรียกใช้เมื่อ 21 กรกฎาคม 2563 จาก https://kasikornresearch.com /th/analysis/k-social-media/Pages/Covid19-Food.aspx
สามารถ สุวรรละโพลง. (2558). รูปแบบการบริหารจัดการผู้ประกอบการของหน่วยบ่มเพาะวิสาหกิจเครือข่ายภาคเหนือตอนล่าง. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
สุรศักดิ์ นานานุกูล. (2552). การบริหารงานบุคคล. กรุงเทพมหานคร: ทวีการพิมพ์.
Bartol, K. M. & Martin, D. C. (1991). Management. New York: McGraw - Hill.
Cochran, W. G. (1997). Sampling Techniques. New York: John Wiley and Sons Inc.
Fayol, H. (2013). Organizational Behavior. New York: Institute of Public Administration.
Koontz, H. (1972). Principles of Management. New York: McGraw – Hill.
Thai PBS NEWS. (2563). รู้จัก "New Normal" ฉบับราชบัณฑิตยสภา. Retrieved July 19, 2020, from from https://news.thaipbs.or.th/content/292126
