รูปแบบการจัดการลดอุบัติเหตุจากการขนส่งสินค้าทางถนน
คำสำคัญ:
รูปแบบการจัดการ,, การขนส่งสินค้าทางถนน, การลดอุบัติเหตุบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืน (Confirmatory Factor Analysis: CFA) ของรูปแบบการจัดการลดอุบัติเหตุจากการขนส่งสินค้าทางถนน และ 2) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลรูปแบบการจัดการลดอุบัติเหตุจากการขนส่งสินค้าทางถนน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นพนักงานระดับหัวหน้างานที่รับผิดชอบด้านงานขนส่งในสถานประกอบการจังหวัดระยองจำนวน 300 คน การวิจัยเป็นแบบเชิงปริมาณ (Quantitative Research) เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลคือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอ้างอิง ได้แก่ การวิเคราะห์องค์ประกอบ เชิงยืนยันลำดับที่หนึ่ง (1st order CFA) และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันลำดับที่สอง (2nd order CFA) ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการจัดการลดอุบัติเหตุจากการขนส่งสินค้าทางถนนในภาพรวมมีความสำคัญระดับมากที่สุด โดยองค์ประกอบด้านพาหนะมีค่าเฉลี่ยสูงสุด องค์ประกอบหลักที่นำมาใช้เป็นรูปแบบการจัดการลดอุบัติเหตุจากการขนส่งสินค้าทางถนน มี 3 องค์ประกอบหลัก เรียงลำดับตามค่าน้ำหนักจากมากไปหาน้อย ได้แก่ องค์ประกอบหลักด้านสภาพแวดล้อมทางการจราจร องค์ประกอบหลักด้านยานพาหนะ และองค์ประกอบหลักด้านผู้ขับขี่ ส่วนองค์ประกอบย่อยที่มีค่าน้ำหนักมากสุดได้แก่ การเลือกใช้ยานพาหนะให้ถูกต้องกับประเภทของงาน ผลการตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดล พบว่า ค่าไคสแควร์สัมพัทธ์ เท่ากับ 1.188 ดัชนีตรวจสอบความกลมกลืน พบว่า ค่า GFI เท่ากับ 0.988 ค่า AGFI เท่ากับ 0.971 ค่า TLI เท่ากับ 0.985 ค่า NFI เท่ากับ 0.953 ค่าความคลาดเคลื่อนของการประมาณค่า ได้ค่า RMSEA เท่ากับ 0.025 ค่า RMR เท่ากับ 0.013 แสดงว่า โมเดลรูปแบบการจัดการลดอุบัติเหตุจากการขนส่งสินค้าทางถนนมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์
เอกสารอ้างอิง
กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน. (2563). จำนวนสถานประกอบกิจการประเภทการขนส่ง สถานที่เก็บสินค้าและการคมนาคมของจังหวัดระยอง. เรียกใช้เมื่อ 5 สิงหาคม 2563 จาก https://eservice.labour.go.th/dlpwMapWeb/map/
กระทรวงคมนาคม. (2563). จำนวนอุบัติเหตุบนโครงข่ายถนนในจังหวัดระยอง. สถานการณ์อุบัติเหตุบนโครงข่ายของกระทรวงคมนาคม. เรียกใช้เมื่อ 13 มีนาคม 2563 จาก http://maps.mot.go.th/trams/MotSummary.aspx
กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดระยอง. (2564). โครงการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก: กรณีจังหวัดระยอง. เรียกใช้เมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2564 จาก http://maptaphut.customs.go.th/data_files/ 2e3855f2ac3a6881fec4d1801623c4be.pdf
กัลยา วาณิชย์บัญชา. (2557). การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.
เฉลิมชัย ชัยกิตติภรณ์. (2561). ทฤษฎีเกี่ยวกับการเกิดอุบัติเหตุ. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเกริก.
ชยธันว์ พรหมศร. (2558). ยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางการขนส่งทางถนนเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารรัฎฐาภิรักษ์, 57(3), 62-75.
ณัชชา โอเจริญ. (2564). อุบัติเหตุทางถนน…ความเสียหายร้ายแรงต่อเศรษฐกิจไทย. เรียกใช้เมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2564 จาก https://www.prachachat.net/general/news-21351
ดลยฤทธิ์ เสฏฐสุวจะ และ บุญพล มีไชโย. (2563). การประเมินความปลอดภัยทางถนนบนเส้นทางท่องเที่ยว กรณีศึกษา: ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 (จังหวัดพิษณุโลก-อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์). วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและวิศวกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 2(2), 80-93.
ทีเอฟที ทรานสปอร์ต บจก. (2562). รถขนส่งสินค้าและมาตรการความปลอดภัยของบริษัทขนส่งสินค้า. เรียกใช้เมื่อ 3 มีนาคม 2563 จาก http://www.transport4thai.com/รถขนส่งสินค้า-ปลอดภัย/
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนสามัญบิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
นิพนธ์ บุญญามณี. (2562). 'อุบัติเหตุบนถนน' ไทยอันดับ9ของโลก ชี้เจ็บ-ตายสูญปีละกว่า5แสนล้าน. เรียกใช้เมื่อ 15 มกราคม 2563 จาก https://www.bangkokbiznews. com/news/detail/854720
วิไลวรรณ บัวชุม. (2559). ประสิทธิผลการจัดการความปลอดภัยทางถนนตามยุทธศาสตร์ 5E เพื่อลดอุบัติเหตุทางถนนของสำนักงานขนส่งจังหวัดเพชรบุรี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชานวัตกรรมการจัดการ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
ศิริพร วันฟั่น. (2554). การสอบสวนอุบัติเหตุ (Accident Investigation). เรียกใช้เมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2564 จาก http://www.thailandindustry.com/indust_ newweb/articles_preview.php?cid=15912
ศูนย์วิจัยแรงงานแห่งชาติ. (2563). สาเหตุของการเกิดอุบัติเหตุ. เรียกใช้เมื่อ 10 มิถุนายน 2563 จาก http://nlrc.mol.go.th/data/doc/GBMJnR1/02GBMJnR1.pdf
องค์การอนามัยโลก. (2561). พฤติกรรมเสี่ยงที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุ. เรียกใช้เมื่อ 12 มิถุนายน 2563 จาก https://www.dtc.co.th/ความรู้โลจิสติกส์/8-พฤติกรรมเสี่ยงที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุ/
__________. (2563). ความปลอดภัยทางถนน:ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ. เรียกใช้เมื่อ 15 มกราคม 2563 จาก https://www.who.int/docs/default-source/thailand/roadsafety/ fs-3-rs-key-risks-th.pdf?sfvrsn=d47a2d55_4
Afolabi, J. O. & Gbadamosi, K. T. (2017). Road traffic crashes in Nigeria: Causes and consequences. Transport & Logistics: the International Journal, 17(42), 152-169.
Alam, A. H. et al. (2015). Heavy-duty vehicle platooning for sustainable freight transportation: A cooperative method to enhance safety and efficiency. IEEE Control Systems Magazine, 35(6), 34-56.
Andronikova, L. N. et al. (2016). Ensuring the safety of road transportation of goods. International Journal of Advanced Studies, 6(3), 20-30.
Bezerra, J. C. et al. (2020). Workers’ Health in Brazil: Accidents recorded by Social Security from 2008 to 2014. Revista Brasileira de Enfermagem, 73(6), 97-116.
Comrey, A. L. & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis. Hillsdale : NJ: Lawrence Erlbaum.
Heinrich, H. M. (1959). Domino Theory. Retrieved มิถุนายน 11, 2563, from https:// www.scglogistics.co.th/th/scg-l-practice-domino-theory
Martinussen, L. M. et al. (2017). Accuracy of young male drivers’ self-assessments of driving skill. Transportation research part F: traffic psychology and behaviour, 46(1), 228-235.
Roque, C. et al. (2015). Detecting unforgiving roadside contributors through the severity analysis of ran-off-road crashes. Accident Analysis & Prevention, 80(1), 262-273.
