การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาความมีประสิทธิผล ของโรงเรียนอนุบาลเทศบาลนาโป่ง สังกัดกองการศึกษาเทศบาล ตำบลนาโป่ง จังหวัดเลย
คำสำคัญ:
การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม, ความมีประสิทธิผล, โรงเรียนอนุบาลบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลการดำเนินงานในการพัฒนาความมีประสิทธิผลของโรงเรียนอนุบาลเทศบาลนาโป่ง ในขั้นตอนการวางแผน การลงมือปฏิบัติ การสังเกตและการสะท้อนผลของการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมที่กำหนด 2) ศึกษาผลการเปลี่ยนแปลงตามสภาพที่คาดหวัง ประสบการณ์การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นในระดับบุคคล กลุ่มบุคคลและโรงเรียน และองค์ความรู้ใหม่ที่เกิดขึ้น ด้วยกระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม 2 วงจร ผู้ร่วมวิจัยจำนวน 17 โดยวงจรแรกดำเนินการระหว่างเดือนเมษายน - กันยายน พ.ศ. 2559 วงจรที่สองระหว่างเดือนตุลาคม พ.ศ. 2559 - เมษายน พ.ศ. 2560 ผลการวิจัย พบว่า การดำเนินงานในขั้นตอนการเตรียมการ และในวงจรการวางแผน การปฏิบัติ การสังเกต และการสะท้อนผล ทั้ง 2 วงจร เป็นไปตามแผนที่กำหนดไว้ ซึ่งส่งผลต่อความ มีประสิทธิผลของโรงเรียน โดยมีผลการประเมินคุณภาพภายในตัวบ่งชี้ที่เป็นจุดเน้นในการพัฒนาเพิ่มขึ้น จากเดิมอยู่ในระดับพอใช้เป็นระดับดีมาก เกิดการเรียนรู้ที่สำคัญทั้งในระดับบุคคลกลุ่มบุคคล และหน่วยงาน คือ การจัดการศึกษาให้ประสบผลสำเร็จต้องอาศัยความร่วมมือจากผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกฝ่าย และความรู้ใหม่จากการปฏิบัติจริงในภาคสนามที่สำคัญ คือ การพัฒนาโรงเรียนอนุบาลเทศบาลนาโป่งให้เป็นไปอย่างมีประสิทธิผลต้องให้ความสำคัญกับการพัฒนาตามรูปแบบที่เรียกว่า “NAPONG Model” ใน 4 ด้าน คือ 1) การบริหารจัดการที่ใช้โรงเรียนเป็นฐานในการพัฒนาท้องถิ่น 2) การพัฒนาหลักสูตรและกิจกรรมการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ 3) การพัฒนาและการใช้แหล่งเรียนรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่น และ 4) การได้รับการยอมรับจากผู้ปกครองและชุมชน
เอกสารอ้างอิง
กรุณา ภู่มะลิ และคณะ. (2557). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็กในภาคตะวันออก. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการเพื่อการพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ จังหวัดฉะเชิงเทรา.
ชยานนท์ มนเพียรจันทร์. (2554). การจัดการศึกษาปฐมวัยขององค์การบริหารส่วนตำบลด้วยหลักองค์รวม:กรณีศูนย์พัฒนาเด็กเล็กดงพอง องค์การบริหารส่วนตำบลศิลา จังหวัดขอนแก่น. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา . มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ถวิล อรัญเวศ. (2558). แนวทางการยกระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 10 พฤศจิกายน 2558 จาก http://www.obec.go.th/news/48120
ธีระ รุณเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: แอล ที เพรส.
นิติธร ปิลวาสน์. (2558). ความคาดหวังของผู้ปกครองเมื่อส่งลูกเข้าโรงเรียนอนุบาล. เรียกใช้เมื่อ 13 พฤศจิกายน 2558 จาก http://taamkru.com/th/ความคาดหวังของผู้ปกครองเมื่อส่งลูกเข้าโรงเรียนอนุบาล
พิไลวรรณ แตงขาว. (2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้ประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาที่มีอัตราการแข่งขันสูง สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขันพื้นฐาน. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 7(2), 82-95.
พิศุทธิ์ กิติศรีวรพันธุ์. (2559). รูปแบบการบริหารโรงเรียนคุณภาพโดยใช้ PISUT MODEL. เรียกใช้เมื่อ 10 พฤศจิกายน 2559 จาก http://www.nkp2.go.th/images /Pisut1.pdf
เรียม สุขกล่ำ. (2553). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพชีวิตการทำงานของข้าราชการครูกับประสิทธิผลโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระแก้ว เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
โรงเรียนอนุบาลเทศบาลนาโป่ง. (2558). รายงานการประเมินคุณภาพภายในสถานศึกษา ประจำปีการศึกษา 2558. เลย: กองการศึกษา เทศบาลตำบลนาโป่ง จังหวัดเลย.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2558). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา แนวคิด แนวปฏิบัติ และกรณีศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธิ์.
วีรยุทธ ชาตะกาญจน์. (2551). เทคนิคการบริหารสำหรับนักบริหารการศึกษามืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). ร่างยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ. 2560-2579. เรียกใช้เมื่อ 10 พฤศจิกายน 2559 จาก www.thaigov.go.th
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
สุวรรณ พิณตานนท์. (2558). การบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานในการพัฒนาท้องถิ่น สำนักประสานและพัฒนาการศึกษาท้องถิ่น. กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงมหาดไทย.
Austin, G. & Reynolds, D. (1990). Managing for Improved School Effectiveness and international survey. New York: School Organisation.
Creamer, D .G. &Janosik, S. M. (1997). Performance appraisal: Accountability that leads to professional development. New York: In S. M.
Hoy, W. K. & Miskel, C. G. (2008). Educational administration: Theory. New York: McGraw-Hill.
Sergiovanni, T. J. (1991). he Principalship: A Reflective Practice Perspective. Massachusetts: Alyn and Bacon.
