จริยธรรมคริสเตียนกับปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง

ผู้แต่ง

  • ยุทธภัณฑ์ พินิจ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • กีรติ บุญเจือ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • รวิช ตาแก้ว มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

คำสำคัญ:

จริยธรรมคริสเตียน, ปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง, รูปแบบการเรียนรู้

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุค สายกลางอันเป็นแนวทางที่เหมาะสมต่อการปลูกฝังหลักจริยธรรมคริสเตียน งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยทางปรัชญา โดยใช้กระบวนการคิดไตร่ตรองเชิงวิจารณญาณเพื่อแสดงเหตุผลในเชิงการวิพากษ์ การประเมินคุณค่าและการประยุกต์ใช้อย่างเหมาะสมกับสภาพชีวิตในสังคมปัจจุบัน โดยเป็นวิธีการตามกระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง ผลการวิจัยพบว่า 1) การสอนหลักจริยธรรมคริสเตียนที่เหมาะสมย่อมตั้งอยู่บนพื้นฐานผ่านแบบอย่างการปฏิบัติขององค์พระเยซูคริสต์ตามคำสอนที่บันทึกไว้ใน พระคริสตธรรมคัมภีร์อันเป็นสาระสำคัญหลัก ซึ่งเป็นการสื่อสารผ่านการประพฤติปฏิบัติด้วยการเน้นชีวิตที่มีความเชื่อศรัทธาและการใช้เหตุผลอย่างมีความสมเหตุสมผล 2) การสอนหลักจริยธรรมคริสเตียนตามกระบวนทรรศน์ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางสามารถประยุกต์ใช้เพื่อเป็นแนวทางที่เหมาะสมกับสภาพวิถีชีวิตในสังคมปัจจุบัน เนื่องจากเป็นการเน้นกระบวนการ  คิดอย่างมีวิจารณญาณ อันได้แก่ การวิเคราะห์ การประเมินค่าและการประยุกต์ใช้เพื่อสร้างความเข้าใจต่อกันและนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เหมาะสมได้ 3) การปลูกฝังหลักจริยธรรมคริสเตียนย่อมคำนึงถึงรูปแบบที่เหมาะสมต่อสภาพชีวิตคริสตชน โดยเป็นตามรูปแบบการสอนทางปรัชญา อันได้แก่ แบบตวงข้าวใส่กระสอบ แบบปลูกกล้วยไม้ และแบบปลูกต้นกุหลาบ และการคำนึงถึงตามรูปแบบการเรียนรู้ที่ผ่านสื่อการมองเห็น การได้ยิน การอ่าน การเขียน และการเคลื่อนไหวร่างกายและความรู้สึกของบุคคล ผลการวิจัยครั้งนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้เพื่อการอบรมหลักจริยธรรมคริสเตียนที่เหมาะสมสำหรับกลุ่มบุคคลต่าง ๆ ของคริสตชนในปัจจุบันได้

เอกสารอ้างอิง

กีรติ บุญเจือ. (2545). ปรัชญาหลังนวยุค แนวคิดเพื่อการศึกษาแผนใหม่. กรุงเทพมหานคร: ดวงกมล.

__________. (2551). คู่มือจริยศาสตร์ตามหลักวิชาการสากล. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม.

__________. (2560). ชุดปรัชญาสวนสุนันทา เล่มที่ 1 ปรัชญาประสาชาวบ้าน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

__________. (2560). ชุดปรัชญาสวนสุนันทา เล่มที่ 4 ปรัชญาและจริยศาสตร์ยุคกลาง. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

เชิดชัย เลิศจิตรเลขา. (2548). คริสตจริยศาสตร์พื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: โรงเรียนดอนบอสโก.

ทินพันธุ์ นาคะตะ. (2560). คุณธรรม จริยธรรม กับศีลธรรมจากมุมมองของปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

พงษ์ศักดิ์ ลิ่มทองวิรัตน์. (2557). สารานุกรมคริสตศาสนศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สภาคริสตจักรในประเทศไทย.

พนายุทธ เชยบาล. (2560). เอกสารประกอบการสอนหลักการและปรัชญาการศึกษา. อุดรธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

พระปรียะพงษ์ คุณปัญญา. (2562). การสอนฆราวาสธรรมเพื่อการอบรมบ่มนิสัย: การศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญาและจริยศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

พระสมนึก จรโณ และนิกร ยาอินตา. (2563). ความรัก ความศรัทธาและการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(5), 1 - 11.

มัณฑรา ธรรมบุศย์. (2552). ลีลาการเรียนรู้. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2562 จาก https:// sites.google.com/a/phusang.ac.th/krukanokwanscience_pwk/how-to-learn/rup-baeb-kar-reiyn-ru

ลำพรวน บัวเผียน และคณะ. (2563). รูปแบบการพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมของนักเรียนในสถานการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดกำแพงเพชร. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(10), 315-332.

วราภรณ์ พงศ์ธรพิสุทธิ์. (2558). จริยธรรมของคุณภาพชีวิตสำหรับนักสื่อสารมวลชนหลังนวยุค: การศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญาและจริยศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

อีวีย์. (2542). หลักการสอนสำหรับผู้สอนคริสเตียนศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ทีรัสนัส.

เอกชัย ไชยดา. (2555). การอธิบายหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเถรวาทแก่คริสเตียน. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เอนก สุวรรณบัณฑิต. (2560). การเรียนการสอนอย่างปรัชญา: ปรัชญาสวนสุนันทา. เรียกใช้เมื่อ 22 มกราคม 2563 จาก https://philosophy-suansunandha.com/

__________. (2562). มุมมองปรัชญากับความสมานฉันท์เชิงพหุวัฒนธรรม. วารสารสาส์นอิสลาม, 18(1), 77-90.

Garner, R. T. (1975). Ethics. U.S.A: Grolier Incorporated.

McCoy, J. W. (2016). The Teaching Methods of Jesus. Journal of Biblical Foundations of Faith and Learning, 1(1), 9 - 15.

Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art practice of the learning organization. London: Century Press.

Walsh, W. H. (1969). Hegelian Ethics. New York: St. Matin’s Press.

Young, B. H. (2009). The Parables: Jewish Tradition and Christian Interpretation. Massachusetts: Hendrickson Publishers.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

05/02/2021

รูปแบบการอ้างอิง

พินิจ ย., บุญเจือ ก., & ตาแก้ว ร. (2021). จริยธรรมคริสเตียนกับปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(5), 157–170. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/248644

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย