แบบแผนวัฒนธรรมองค์กรคัดสรรเพื่อส่งเสริมความเป็นเลิศในการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • ปราโมทย์ ขจรภัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • โฆสิต แพงสร้อย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • พนัส โพธิบัติ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

คำสำคัญ:

วัฒนธรรมองค์กร, วัฒนธรรมองค์กรที่มีคุณภาพ, การส่งเสริมการเรียนรู้คณิตศาสตร์

บทคัดย่อ

            บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบวัฒนธรรมองค์กรคัดสรรเพื่อส่งเสริมความเป็นเลิศในการเรียนรู้คณิตศาสตร์ของนักเรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร ดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ ในสถานศึกษาเป้าหมายที่มีความเป็นเลิศ 5 แห่ง ได้แก่ โรงเรียนราชวินิต โรงเรียนพญาไท โรงเรียนอนุบาลวัดปรินายก โรงเรียนวัดพลับพลาชัย และโรงเรียนอนุบาลพิบูลเวศม์ ใน 3 ขั้นตอน คือ ขั้นศึกษา ขั้นคัดสรร และขั้นประเมินความเหมาะสมของแบบวัฒนธรรมองค์กรฯ ผู้ให้ข้อมูลเป็นกลุ่มผู้รู้และผู้บริหารโรงเรียน 10 คน กลุ่มครูคณิตศาสตร์ 60 คน และกลุ่มผู้แทนนักเรียนและผู้ปกครอง 60 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ การสังเกต การสนทนากลุ่ม และการประชุมปฏิบัติการ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิเคราะห์แบบอุปนัย และนำเสนอข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า แบบวัฒนธรรมองค์กรคัดสรรเพื่อส่งเสริมความเป็นเลิศ ในการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนในโรงเรียน เป็นวัฒนธรรมองค์กรแบบผสมผสาน เชื่อใน 5 ธรรมชาติของปัญญา ยึด 10 ค่านิยมสร้างสรรค์: 1) มีเหตุผล 2) ฝึกปฏิบัติจริง 3) คิดเป็นระบบ 4) คิดเป็น 5) มุ่งความเป็นเลิศ 6) ต่อยอดและสร้างสรรค์ 7) มุ่งมั่นรอบคอบ 8) มีวินัย 9) มีแรงบันดาลใจและสืบสาน 10) ให้ความสำคัญกับนักเรียน ใช้ 10 ข้อปฏิบัติคัดสรร: 1) ยึดนักเรียนเป็นสำคัญ 2) สอนตามลักษณะวิชา 3) มุ่งผลสัมฤทธิ์และเท่าเทียม 4) พัฒนาทักษะทางการคิด 5) พัฒนาทักษะคณิตฯครบถ้วน 6) สร้างแรงบันดาลใจ 7) เรียนรู้ด้วยการปฏิบัติจริง 8) สร้างความคิดรวบยอด 9) เรียนรู้และพัฒนา 10) ส่งเสริมภูมิปัญญาสู่สากล ด้วย 4 กลไกตัวแบบและเครือข่าย: สร้างแรงบันดาลใจ ต่อยอดภูมิปัญญา สืบสานความเป็นเลิศ และสืบสานวัฒนธรรมการเรียนรู้

เอกสารอ้างอิง

การุณย์ เหรียญบุบผา. (2559). วัฒนธรรมองค์กรและการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในที่ส่งผลต่อคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้เรียนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรี เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

เดชน์ เทียมรัตน์ และ กานต์สุดา มาฆะศิรานนท์. (2545). วินัยสำหรับองค์การเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: เอ๊กเปอร์เน็ต.

ประทวน วันนิจ. (2554). การพัฒนาองค์กรโดยใช้มิติทางวัฒนธรรมในโรงงานอุตสาหกรรมขนาดกลางในเขตปริมณฑลกรุงเทพมหานคร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พรชัย เชื้อชูชาติ. (2546). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การโรงเรียนกับประสิทธิผลของโรงเรียเทศบาล ในเขตพื้นที่พัฒนาชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.

พวงทิพย์ มั่งคั่ง. (2543). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมโรงเรียนกับประสิทธิผลโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา เขตการศึกษา 12. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.

พินิจ หนูเกตุ. (2551). วัฒนธรรมองค์การและความพึงพอใจในงานที่มีผลต่อประสิทธิผลองค์การในเขตพื้นที่การศึกษาสุราษฎร์ธานี. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พีรยา ภู่ศรี. (2557). วัฒนธรรมองค์กรของโรงเรียนประถมศึกษาในเขตพื้นที่การศึกษาสมุทรปราการ เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

มาลัย ปูผ้า. (2558). วัฒนธรรมองค์กรของโรงเรียนดัดดรุณีจังหวัดฉะเชิงเทรา. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.

เยาวรินทร์ ศรีชัยนันนท์. (2553). วัฒนธรรมองค์กร: การสร้างเครือข่ายและการพัฒนาเชิงจริยธรรมของกรมสรรพากรกระทรวงการคลัง. ใน ดุษฎีบัณฑิตนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ศรีวิไล ยลสุริยวงศ์. (2559). ความสัมพันธ์นะหว่างวัฒนธรรมโรงเรียนกับประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

สิริอิสรีย์ บุณยกิตติโกวิท. (2556). วัฒนธรรมองค์กร: การสังเคราะห์หลักธรรมาภิบาลเพื่อการพัฒนาข้าราชการของสำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สุพานี สฤษฎ์วานิช. (2549). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่: แนวคิดและทฤษฎี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมศาสตร์.

เอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2552). สังเคราะห์งานวิจัยวัฒนธรรมองค์การของโรงเรียนเอกชน. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(3), 363-372.

Daft, R. L. (1998). Essential of Organizational Theory and Design. Cinnati, Ohio: South - Western College Publishing.

Deal, T. I. & Kennedy, A. A. (1982). Corporate Culture: The Rites and Rituals of Corporate Life. Massachusetts: Addison - Wilely.

John, L. (1998). Culture and Conflict: A Comparative Study of Organization (Organizational Culture, Management Strategies. New York: Praeger Publishers.

Poppens, B. B. (2001). Perceived and Preferred Organizational Culture Types And Organizational Commitment at Midwestern Private, Nonprofitable Colleges. Retrieved January 15, 2007, from http://www.lib.umi.com/dissertations/fullcit/9991659

Wang, H. (2002). Cooperative Culture in State - Owned Enterprises: An inductive Analysis of Dimension and influences. London: McCrae - Hill.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

08/25/2021

รูปแบบการอ้างอิง

ขจรภัย ป. ., แพงสร้อย โ., & โพธิบัติ พ. (2021). แบบแผนวัฒนธรรมองค์กรคัดสรรเพื่อส่งเสริมความเป็นเลิศในการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(8), 342–356. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/248934

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย