แนวคิดศาสตร์พระราชาในนวนิยายยอดเยี่ยมสมัยรัชกาลที่ 9

ผู้แต่ง

  • จิตตาภา สารพัดนึก ไชยปัญญา มหาวิทยาลัยบูรพา
  • ชนิกานต์ กู้เกียรติ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • กันต์รพี สมจิตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • ศริญญา ขวัญทอง มหาวิทยาลัยบูรพา
  • จุฑามาศ ศรีระษา มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

ศาสตร์พระราชา, แนวคิด, นวนิยายยอดเยี่ยมสมัยรัชกาลที่ 9

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดที่สอดคล้องกับศาสตร์พระราชาในนวนิยายยอดเยี่ยม ที่ได้รับการคัดเลือกจากคณะอนุกรรมการพิจารณายกย่องวรรณกรรมในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ที่มีแนวคิดตามศาสตร์พระราชา จำนวน 9 เรื่อง ได้แก่ เขาชื่อกานต์ ทุ่งมหาราช บางกะโพ้ง บุษบกใบไม้ ผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอด ผู้ใหญ่ลีกับนางมา แผ่นดินนี้ยังรื่นรมย์ ไผ่แดง และลูกอีสาน บทความวิจัยนี้เป็นการวิจัยเอกสาร และเสนอผลการศึกษาด้วยวิธีพรรณนาวิเคราะห์ผลการศึกษาพบว่า แนวคิดศาสตร์พระราชาในนวนิยายยอดเยี่ยมสมัยรัชกาลที่ 9 ที่ปรากฏอย่างเด่นชัดมี 5 ด้าน ได้แก่ 1) การพึ่งพาตนเอง 2) การพออยู่พอกิน 3) การมีความเพียร 4) การมีความรู้ ความเข้าใจในงาน สภาพภูมิประเทศและบริบททางสังคม และ 5) การยึดถือประโยชน์ส่วนรวม นวนิยายยอดเยี่ยมในสมัยรัชกาลที่ 9 ทั้ง 9 เรื่องปรากฏศาสตร์พระราชาทั้ง 5 ด้านอย่างครบถ้วนและสัมพันธ์กัน สะท้อนให้เห็นว่าศาสตร์พระราชาทั้ง 5 ด้านเป็นคุณสมบัติพื้นฐานที่สำคัญที่บุคคลทุกคนควรมี เนื่องจากคุณสมบัติเหล่านี้ จะส่งผลให้บุคคลผู้นั้นดำเนินชีวิตได้อย่างราบรื่น ประสบความสำเร็จในชีวิตและการทำงาน อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุข และพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่นและสังคม โดยยึดถือประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้งได้   ทำให้สังคมสามารถพัฒนาไปได้อย่าง มั่นคงและยั่งยืน แม้นวนิยายเหล่านี้จะเขียนขึ้นมาเป็นระยะเวลานานแล้ว แต่แนวคิดเรื่องศาสตร์พระราชาที่ปรากฏในเรื่องดังกล่าวก็ยังมีความร่วมสมัยอยู่เสมอ จึงเห็นได้ว่าแนวคิดศาสตร์พระราชาไม่ได้เป็นเพียงวาทกรรมแต่สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้อย่างเป็นรูปธรรม

เอกสารอ้างอิง

กนกกาญจน์ ฉวีวงศ์. (2552). การศึกษาการดำเนินชีวิตโดยใช้หลักการพึ่งตนเองตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของบุคลากรโรงเรียนประถมศึกษา สำนักงานเขตภาษีเจริญ สังกัดกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม. (2562). วรรณกรรมยอดเยี่ยมในสมัยรัชกาลที่ 9 ตามแนวคิดศาสตร์พระราชา. กรุงเทพมหานคร: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.

กฤษณา อโศกสิน. (2555). บุษบกใบไม้. กรุงเทพมหานคร: แสงดาว.

กันยารัตน์ รินศรี. (2562). ศาสตร์พระราชากับการประกอบอาชีพ ในยุคประเทศไทย 4.0. วารสารธรรมวิชญ์, 2(2), 257- 268.

กาญจนา นาคนันทน์. (2540). ผู้ใหญ่ลีกับนางมา. กรุงเทพมหานคร: บรรณกิจเทรดดิ้ง.

กีรติวรรณ กัลยาณมิตร และคณะ. (2563). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีศึกษาชุมชนตำบลหัวดง อำเภอเมือง จังหวัดพิจิตร. วารสารรัชต์ภาคย์, 14(34), 69-85.

เดชา ปุญญบาล. (2560). 9 ตามรอยบาท ศาสตร์พระราชา. วารสารสมาคมนักวิจัย, 22(2), 13-20.

โบตั๋น. (2524). ผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอด. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาสน์.

พลวัฒน์ ชุมสุข. (2557). รูปแบบการดำเนินวิถีชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของชาวอีสาน. ใน รายงานการวิจัย. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2558). วรรณกรรมปัจจุบัน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เรียมเอง. (2539). ทุ่งมหาราช. กรุงเทพมหานคร: บรรณกิจเทรดดิ้ง.

วินทร์ เลียววาริณ. (2550). บางกะโพ้ง. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์บุ๊คเซ็นเตอร์.

สถานีพัฒนาที่ดินสุพรรณบุรี. (2561). ศาสตร์พระราชา จากนภา ผ่านภูผา สู่มหานที. เรียกใช้เมื่อ 10 ธันวาคม 2563 จาก http://r01.ldd.go.th/spb/News61/Continuetheworkthat Fatherdid/KMRama9.pdf

อภิชิต ดวงธิสาร และคณะ. (2563). ศาสตร์พระราชากับการสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลสระพัง อาเภอบ้านแท่น จังหวัดชัยภูมิ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 12(2), 165-180.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

05/31/2021

รูปแบบการอ้างอิง

ไชยปัญญา จ. ส. ., กู้เกียรติ ช., สมจิตร์ ก., ขวัญทอง ศ., & ศรีระษา จ. (2021). แนวคิดศาสตร์พระราชาในนวนิยายยอดเยี่ยมสมัยรัชกาลที่ 9. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(6), 190–203. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/249135

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย