การมีส่วนร่วมของชุมชนตลาดน้ำวัดลำพญาจังหวัดนครปฐมในการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
คำสำคัญ:
การมีส่วนร่วม, การจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, ตลาดน้ำวัดลำพญาบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน 2) เปรียบเทียบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาตลาดน้ำวัดลำพญาจังหวัดนครปฐมจำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และระยะเวลาอาศัยในพื้นที่ ดำเนินการวิจัยโดยใช้วิธีวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยคือ ประชาชนที่มีรายชื่อในทะเบียนสำมะโนครัวประชากรเขตตำบลลำพญา จำนวน 1,958 คน กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่แบบสอบถามรวบรวมจากกลุ่มตัวอย่าง โดยแบบอาศัยความน่าจะเป็น ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าร้อยละ การแจกแจงความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน โดยใช้สถิติทดสอบค่า t - test และ ANOVA ด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางคอมพิวเตอร์ ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนโดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน ประชาชนมีความคิดเห็นด้านการดำเนินการและการปฏิบัติการมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านการแบ่งปันผลประโยชน์ ด้านการติดตามและประเมินผล ด้านการเสนอความคิดเห็น การวางแผนและการตัดสินใจ ตามลำดับ 2) เปรียบเทียบระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาตลาดน้ำวัดลำพญาจังหวัดนครปฐมจำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และระยะเวลาอาศัยในพื้นที่ ผลการวิจัยพบว่า ประชาชนที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และระยะเวลาอาศัยในพื้นที่ต่างกัน มีส่วนร่วมในการจัดการการท่องเที่ยวแตกต่างกัน และกลุ่มตัวอย่างที่มีรายได้แตกต่างกัน มีส่วนร่วมในการจัดการแหล่งท่องเที่ยวไม่แตกต่างกัน การวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่าต้องส่งเสริมให้เยาวชนหรือคนรุ่นใหม่ให้เข้ามามีบทบาทและมีส่วนร่วมในการจัดการการท่องเที่ยวให้มากขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง. (2559). สถิติรายงานจำนวนประชากรและบ้านจังหวัดนครปฐม. กรุงเทพมหานคร: กรมการปกครอง.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555 - 2559. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ.
โกวิทย์ พวงงาม. (2562). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น. นนทบุรี: ธรรมสาร.
จิรโชค (บรรพต) วีระสย. (2551). รัฐศาสตร์ทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จิราภรณ์ อัมพรพรรดิ์. (2547). ทรัพยากรการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาศรีปทุม.
บรรเจิด สอพิมาย. (2550). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่นกรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลในเมือง อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
พิเชษฐ ไพบูลย์ศิริ. (2544). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ : ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนเกาะเกร็ดอำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม. สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
รัฐพงศ์ บุญญานุวัตร. (2552). การวิจัยการมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชนของประชาชนเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
วชิราวรรณ นิลเกตุ. (2553). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่นกรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านเดื่อ อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย. ใน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานโยบายสาธารณะ. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมโภชน์ อเนกสุข. (2553). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 4). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อรวรรณ เกิดจันทร์. (2557). การมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศป่าชายเลนคลองโคน จังหวัดสมุทรสงคราม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
Yamane, T. (1973). Statistics, An Introductory Analysis, 2nd ED. New York: Harper and Row.




