รูปแบบการบริหารจัดการและนวัตกรรมเพื่อสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ สู่ความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพร ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ผู้แต่ง

  • อุกฤษฏ์ พรรณะ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • วีระกิตติ์ เสาร่ม มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
  • ธนัณชัย สิงห์มาตย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการ, นวัตกรรม, การจัดการความรู้, ความยั่งยืน

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อรูปแบบการบริหารจัดการและนวัตกรรมเพื่อสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ สู่ความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพร ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้แก่ ปัจจัยด้านการบริหารจัดการ ปัจจัยด้านนวัตกรรม และปัจจัยด้านการจัดการความรู้ และ 2) นำเสนอรูปแบบการบริหารจัดการและนวัตกรรม เพื่อสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ สู่ความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การวิจัยเป็นแบบผสม ได้แก่ การวิจัยเชิงคุณภาพ จากการสัมภาษณ์ เชิงลึกกับผู้ทรงคุณวุฒิ ตลอดจนการประชุมกลุ่มย่อยกับวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพร จำนวน 20 คน สู่การนำเสนอรูปแบบโมเดลที่ง่ายต่อการเข้าใจ และการวิจัยเชิงปริมาณ โดยการใช้แบบสอบถาม เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 270 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยด้านการบริหารจัดการ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งด้านการประสานงาน มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ปัจจัยด้านนวัตกรรม โดยรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งด้านนวัตกรรมการตลาด มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ปัจจัยด้านการจัดการความรู้ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งด้านการเรียนรู้ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด และความยั่งยืน โดยรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งด้านสังคม มีค่าเฉลี่ยสูงสุด นอกจากนี้ ผลการทดสอบความสอดคล้องของแบบจำลองเชิงทฤษฎีกับแบบจำลองเชิงประจักษ์ พบว่าอยู่ในระดับดี จากผลการวิจัยข้างต้น นำมาซึ่งรูปแบบ MIKS MODEL ประกอบไปด้วย การบริหารจัดการ นวัตกรรม การจัดการความรู้ และความยั่งยืน ซึ่งวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพรและวิสาหกิจชุมชนอื่น ๆ สามารถนำโมเดลนี้ไปประยุกต์ใช้ตามความเหมาะสม เพื่อให้บรรลุเป้าหมายและประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืน

References

กรมส่งเสริมการเกษตร. (2562). รายชื่อวิสาหกิจชุมชน/เครือข่ายวิสาหกิจชุมชน. เรียกใช้เมื่อ 9 เมษายน 2562 จาก http://smce.doae.go.th/ProductCategory/SmceCategory.php

กระทรวงสาธารณสุข และองค์กรภาครัฐ-เอกชน. (2559). แผนแม่บทแห่งชาติ ว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2560 - 2564. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: ทีเอส อินเตอร์พริ้นท์.

กฤตยา สังข์เกษม และคณะ. (2560). นวัตกรรมก็เกิดขึ้นได้ในวิสาหกิจชุมชน: กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนในภาคใต้. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2562 จาก https://www.bot.or.th/Thai /MonetaryPolicy/Southern/ResearchPaper/community_enterprise.pdf

คณิดา ไกรสันติ และรัสมนต์ คำศรี. (2559). แนวทางการพัฒนาศักยภาพกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสุชาวดี ตำบลปริก อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ และนานาชาติ ครั้งที่ 7. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

จิรประภา อัครบวร เเละคณะ . (2552). การจัดการความรู้ = Knowledge management. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.

ชาญยุทธ์ ภานุทัต. (2551). แนวทางในการตัดสินใจเลือกเพาะเห็ด. กรุงเทพมหานคร: สมาคมนักวิจัยและเพาะเห็ดแห่งประเทศไทย.

ณรงค์ โพธิพฤกษานันท์. (2560). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการนำสมุนไพรมาใช้ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษาในเขตจังหวัดนนทบุรี. ใน การประชุมวิชาการนานาชาติมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ 8. ศูนย์แสดงสินค้าและการประชุม อิมแพ็ค เมืองทองธานี.

ธนัณชัย สิงห์มาตย์. (2558). ศักยภาพการแข่งขันวิสาหกิจชุมชน: กรณีศึกษากลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. ใน ดุษฎีนิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ธนิดา ผาติเสนะ เเละคณะ. (2561). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาหมอชาวบ้านเพื่อการดูแลสุขภาพแบบองค์รวม: กรณีศึกษา เมืองนาทรายทอง นครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. ใน รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.

บุญสม ลีชยากิตติกร. (2558). นวัตกรรมการตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์สมุนไพร. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พยอม วงศ์สารศรี. (2552). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาราชภัฏสวนดุสิต.

ไพบูลย์ ปิลันธน์โอวาท และเทิดศักดิ์ โรจน์สุรกิตติ. (2560). รูปแบบความยั่งยืนของธุรกิจค้าปลีก สำหรับวิสาหกิจชุมชนสมุนไพรในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ มหาวิทยาลัยมหิดล, 4(2), 277-301.

ฤทัยภัทร ให้ศิริกุล. (2563). แนวทางการบริการจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสมุนไพรบ้านบัว ตำบลบ้านบัว อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 15(1), 9-23.

ลักษณะเลิศ เปรมปรีดิ์. (2560). สมุนไพรไทย: ภูมิปัญญาไทยสู่การสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจ. วารสารสนค., 7(66), 4-5.

อุสา สุทธิสาคร. (2554). การเรียนรู้และการจัดการความรู้ด้านวิสาหกิจชุมชนของบ้านร่องก่อ ตำบลโพธิ์ใหญ่ อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

Best, J. W. (1970). Research in education. Englewood Cliffs. NJ: Prentice-Hall.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychology Testing. (5th ed). New York: Harper Collins Publishers Inc.

Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th ed). New York: Pearson Education Inc.

Stan, V & Saporta, G. (2016). Customer Satisfaction and PLS Structural Equation Modeling An Application to Automobile Market. Retrieved July 18, 2020, from http://cedric.cnam.fr/PUBLIS/RC825.pdf

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rded). New York: Harper and Row Publications.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

10/21/2021

How to Cite

พรรณะ อ., เสาร่ม ว. ., & สิงห์มาตย์ ธ. . (2021). รูปแบบการบริหารจัดการและนวัตกรรมเพื่อสร้างองค์กรแห่งการเรียนรู้ สู่ความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสมุนไพร ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(10), 148–164. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/249554

ฉบับ

บท

บทความวิจัย