เกณฑ์ความส่องสว่างในอาคารที่พักอาศัยสำหรับคนไทย
คำสำคัญ:
ความส่องสว่าง, อาคารที่พักอาศัย, คนไทยบทคัดย่อ
แสงสว่างเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยส่งเสริมสุขภาวะทั้งร่างกายและจิตใจของคนที่อยู่อาศัยในอาคารได้ แสงสว่างที่เหมาะสมจึงเป็นการเพิ่มคุณภาพชีวิต และเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาชุมชนในแง่ของการพัฒนาสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยของชุมชนให้เหมาะสมสำหรับการมีสุขภาวะที่ดีและปลอดภัยของคนในชุมชน การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะหาค่าเกณฑ์ความส่องสว่างในอาคารที่พักอาศัยสำหรับคนไทย การศึกษาครั้งนี้ได้ทำการทดลองในห้องมืด ณ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยศึกษาอิทธิพลของความส่องสว่าง 12 ระดับต่อศักยภาพในการมองเห็นของคนไทยได้แก่ 90, 100, 110, 120, 130, 140, 150, 160, 170, 180, 190 และ 200 ลักซ์ โดยศึกษาใน 5 พื้นที่ของอาคารพักอาศัยซึ่งได้แก่ ห้องนอน ห้องรับแขก บันได ห้องครัว และห้องน้ำ ในการศึกษาผู้เข้าร่วมการทดลองชาวไทยจำนวน 62 คนทำการประเมินศักยภาพในการมองเห็นโดยใช้แบบ Numerical Verification Test (NVT) และแบบประเมินความชัดเจนในการมองเห็น ผลการศึกษาได้แสดงค่าความส่องสว่างที่เหมาะสมสำหรับอาคารที่พักอาศัย โดยพบว่าค่าความส่องสว่างของห้องรับแขก ห้องน้ำ และห้องครัวควรมีค่า 160 ลักซ์ โดยสำหรับห้องนอนและบันไดควรมีค่า 110 ลักซ์ ค่าความส่องสว่างที่พบในการศึกษาครั้งนี้ส่วนใหญ่มีค่าสูงกว่าค่าความส่องสว่างแนะนำในต่างประเทศ ผลการศึกษาครั้งนี้สามารถนำไปใช้ในการพัฒนาชุมชนในแง่ของการให้ความส่องสว่างที่เหมาะสมกับที่อยู่อาศัยของชุมชน ซึ่งจะก่อให้เกิดความปลอดภัยในการอยู่อาศัย และยังทำให้คนในชุมชนมีสุขภาวะที่ดีทั้งร่างกายและจิตใจได้
เอกสารอ้างอิง
กฎกระทรวงมหาดไทย. (2537). กฎกระทรวงฉบับที่ 39 (พ.ศ. 2537) ออกตามความในพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. 2522. เรียกใช้เมื่อ 13 ตุลาคม 2563 จาก http://www.dpt.go.th/knowledges/ firesafety/pdf/law_39.pdf
กระทรวงแรงงาน. (2549). กฎกระทรวงกำหนดมาตรฐานในการบริหารและการจัดการด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงานเกี่ยวกับความร้อน แสงสว่าง และเสียง พ.ศ. 2549. เรียกใช้เมื่อ 13 ตุลาคม 2563 จาก http://www.labour.go.th/th%20/doc/law/safty_hot_2549.pdf.
นวลวรรณ ทวยเจริญ, วนารัตน์ กรอิสรานุกูล, ชนิกานต์ ยิ้มประยูร, ศิรเดช สุริต, นงนาถ จวนแจ้ง และศกรา ณะมณี. (2559). เกณฑ์ค่าความส่องสว่างสำหรับอาคารที่พักอาศัยจากต่างประเทศและการมองเห็นของคนไทย. ใน ยิ่งสวัสดิ์ ไชยะกุล. การประชุมวิชาการเทคโนโลยีอาคารด้านพลังงานและสิ่งแวดล้อม ครั้งที่ 3 ประจำปี 2559 (น. 33-40). ขอนแก่น: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
รจเรข แสงอาทิตย์. (2557). มาตรฐานระดับความสว่างในอาคารสำหรับประเทศไทย. ในดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยขอนแก่น. เรียกใช้เมื่อ 14 ตุลาคม 2563 จาก http://ora.kku.ac.th/db_research/db_attachments/proceeding_publication/9781.pdf
สมาคมไฟฟ้าแสงสว่างแห่งประเทศไทย. (2559). คู่มือแนวทางการออกแบบการส่องสว่างภายในอาคาร. สมาคมไฟฟ้าแสงสว่างแห่งประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 14 ตุลาคม 2563 จาก http://www.tieathai.org/images/ intro_1479229183/final.Guidelines_BW.pdf
Bergamin, O., Schoetzau, A., Sugimoto, K. & Zulauf, M. (1998). The Influence of Iris Color on the Pupillary Light Reflex. Albrecht Von Graaees Archiv fur Ophthalmologie, 236(8), 567-570.
CIBSE. (1994). Code for interior lighting. London: CIBSE.
CIBSE. (1997). LG 9: Lighting for communal residential buildings. London: CIBSE.
CIE. (1986). Publication CIE 29.2-1986: Guide on interior lighting. Paris: CIE.
Davis, R. G. & Garza, A. (2002). Task Lighting for the Elderly. Journal of the Illuminating Engineering Society, 31(1), 20-32.
Elliott, B. D., Mitchell, S. & Whitaker, D. (1991). Factors Affecting Light Scatter in Contact Lens Wears. Optometry and Vision Science, 68(8), 629-633.
IESNA. (2011). The IESNA lighting handbook (10th Edition): Reference and application. New York: IESNA.
Rea, M. S. (1981). Visual Performance with Realistic Methods of Changing Contrast. Journal of the Illuminating Engineering Society, 10(3), 164-177.
SLL. (2009).The SLL lighting handbook. London: CIBSE.
Van den Berg, T. J. T. P., IJspeert, J. K. & Waard, P. W. T. (1990). Dependence of Intraocular Straylight on Pigmentation and Light Transmission through the Ocular Wall. Vision Research, 31, 1361-1367.
