รูปแบบการสื่อสารเพื่อสร้างคุณค่าตราองค์กรของสถาบันการศึกษา ตามแนวคิดพันธกิจสัมพันธ์

ผู้แต่ง

  • ธิติพัทธ์ ลิ้มสัมฤทธิ์นิภา

คำสำคัญ:

การสื่อสาร, คุณค่าตราองค์กร, พันธกิจสัมพันธ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและพัฒนารูปแบบการสื่อสารเพื่อสร้างคุณค่าตราองค์กรของสถาบันอุดมศึกษาตามแนวคิดพันธกิจสัมพันธ์ โดยมีกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้บริหารสถาบัน อาจารย์บุคลากร นิสิตนักศึกษา และผู้นำชุมชนองค์กรภาคี จำนวน 68 คน ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก                 การสัมภาษณ์กลุ่ม และการสนทนากลุ่ม ผลการวิจัยตามกระบวนการแสวงหาความรู้แบบอุปนัย พบว่ารูปแบบการสื่อสารเพื่อสร้างคุณค่าตราองค์กรของสถาบันอุดมศึกษาตามแนวคิดพันธกิจสัมพันธ์ ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบหลักดังนี้คือ ชุดความหมาย ของการดำเนินงานภารกิจหลักของสถาบันอุดมศึกษาตามแนวคิดพันธกิจสัมพันธ์ และกำหนดเป็นคำเรียกใหม่ว่า “KICC” ซึ่งหมายถึง Knowledge (K) หมายถึง องค์ความรู้ของสถาบันการศึกษาและภูมิปัญญาชุมชน, Integration (I) หมายถึง การบูรณาการศาสตร์ร่วมกันระหว่างสถาบันการศึกษากับสังคม Co-Creation (C) หมายถึง การประสานงานเพื่อวางแผน ลงมือปฏิบัติ หาแนวทางแก้ไขปัญหา และเผยแพร่ความรู้เพื่อเป็นประโยชน์ต่อสาธารณชน และ Continuity (C) หมายถึง การดำเนินการตามภารกิจหลักตามแนวคิดพันธกิจสัมพันธ์อย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ ซึ่งแกนหลักดังกล่าวนี้จะเกิดคุณค่าตราองค์กรสถาบันการศึกษาในสายตาผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้วยเครื่องมือการสื่อสารทางการตลาด อันได้แก่ การโฆษณา การประชาสัมพันธ์ การใช้พนักงานขาย การส่งเสริมการขาย และการตลาดทางตรง ด้วยกลยุทธ์การสร้างสรรค์สารตามวัตถุประสงค์ 3 ประการดังนี้ คือ 1) การรับรู้  2) การโน้มน้าว และ 3) การตระหนักรู้ รวมถึงการใช้สื่อออนไลน์ และสื่อออฟไลน์ ที่สามารถเข้าถึงกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของสถาบันอุดมศึกษา

เอกสารอ้างอิง

ฉัตรนภา พรหมมา. (2561). รูปแบบการประเมินเสริมพลังการบริหารจัดการงานวิจัยและพันธกิจสัมพันธ์
มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์กับชุมชนท้องถิ่น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 13(2), 1-12.
นธกฤต วันต๊ะเมล์. (2557). การสื่อสารการตลาด. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปิยะวัติ บุญหลง. (2559). ประมวลบทความวิชาการเพื่อสังคม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุน
การวิจัย.
พรทิพย์ ดีสมโชค. (2562). การวิจัยเชิงคุณภาพ เอกสารชุดวิชาการวิจัยและสถิติประยุกต์ทางนิเทศศาสตร์
(หน่วยที่ 11). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พีรเดช ทองอำไพ ณราพร ธีรกัลยาณพันธุ์ พัชยา มาสมบูรณ์ และคณะ. (2561) การพัฒนาตัวชี้วัดและกลไกการ
รับรองงานวิชาการเพื่อสังคมระดับสถาบันของอุดมศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุน
สนับสนุนการวิจัย.
วราภรณ์ ฉัตราติชาต. (2556). กิจกรรมพิเศษเพื่อการสื่อสารแบรนด์ขององค์กรธุรกิจในประเทศไทย.
กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สมาคมพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคม. (2557). สมาคมพันธกิจสัมพันธ์มหาวิทยาลัยกับสังคม. เรียกใช้เมื่อ
3 กุมภาพันธ์ 2562 จาก http://www.engagementthailand.org/.
Aaker, D. (1991), Managing Brand Equity: Capitalizing on the Value of a Brand Name.
Journal of Business Research, 29(3), 247-248.
Belch, G. & Belch, M. (2018). Advertising and Promotion-An Integrated Marketing Communication.
New Jersey: Pearson Prentice Hall.

Berry, L. L. (2000). Cultivating service brand equity. Journal of the Academy of marketing
Science, 28(1), 128-137.
Feldwick, P. (1996). What is brand equity anyway, and how do you measure it?. Market
Research Society. Journal, 38(2), 1-17.
Hart, S. L. (1971). Axiology--theory of values. Philosophy and phenomenological research, 32(1),
29-41.
Keller, K. L. (1998). Strategic Brand Management: Building, Measuring, and Managing Brand Equity. Upper Saddle River. NJ: Prentice-Hall.
Keller, K. (1993). Conceptualizing, measuring, and managing customer-based brand
Equity. Journal of Marketing, 57(1998), 1-22.
Kotler, P. (1999). Marketing management: The millennium edition. (Vol. 199). Upper Saddle
River, NJ: Prentice Hall.
Kotler, P. & Keller, K. L. (2012). Marketing Management. Harlow, UK: Pearson Education.
Maha, M. Christine, E. and Wael, K. (2011). Brand equity in Higher Education.
Retrieved February 3, 2019, From https://doi.org/10.1108/02634501111138563.
Mourad, M. Ennew, C. & Kortam, W. (2011). Brand equity in higher education. Marketing
Intelligence & Planning. Retrieved February 3, 2019,
From https://doi.org/10.1108/02634501111138563.
Quinton, S. (2013). The community brand paradigm: A response to brand management's dilemma in the digital era. Journal of Marketing Management, 29(7-8), 912-932.
Vukasovic T. (2015). Managing Consumer-Based Brand Equity in Higher Education.
Slovenia: International School for Socialand Business Studies.
Wood, L. (2000) Brands and brand Equity:definition and Management. Management decision.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

04/26/2021

รูปแบบการอ้างอิง

ลิ้มสัมฤทธิ์นิภา ธ. . (2021). รูปแบบการสื่อสารเพื่อสร้างคุณค่าตราองค์กรของสถาบันการศึกษา ตามแนวคิดพันธกิจสัมพันธ์. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(4), 96–110. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/249854

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย