การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยา เรื่อง โครงสร้างของพืช   มีดอกด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

พีรวิชญ์ พาณิชย์วรกุล

ผู้แต่ง

พีรวิชญ์ พาณิชย์วรกุล โรงเรียนนครหลวง “อุดมรัชต์วิทยา”

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, วิชาชีววิทยา, การจัดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน, นักเรียนมัธยมศึกษา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัญหาการเรียนวิชาชีววิทยา เรื่อง โครงสร้างของพืชมีดอก ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 และ 2) ศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยา เรื่อง โครงสร้างของพืชมีดอก ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน (BBL) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เป็นการวิจัยในชั้นเรียน โดยใช้ประชากรนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนนครหลวง “อุดมรัชต์วิทยา” ที่เรียนวิชาชีววิทยา ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2562 ทั้งหมด จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม และเอกสารสำหรับจัดการเรียนการสอน เรื่อง โครงสร้างของพืชมีดอก ด้วยการจัดการเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐาน (BBL) พร้อมแบบทดสอบ สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงแบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนมีความคิดเห็นที่ว่าวิชาชีวิทยา เป็นวิชาที่ค่อนข้างยาก ต้องอาศัยความจำค่อนข้างเยอะ ทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไม่ดีเท่าที่ควร โดยพิจารณาปัญหา 3 อันดับ พบว่า อันดับ 1 คือ นักเรียนยังขาดความรู้ความเข้าใจในเรื่อง โครงสร้างของพืชมีดอก เพราะไม่สามารถทำความเข้าใจในเนื้อหา รองลงมาคือ ไม่สามารถท่องจำเนื้อหาได้ และอันดับ 3 คือ ขาดการทำโจทย์แบบฝึกหัด 2) ผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้วิชาชีววิทยาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 เรื่อง โครงสร้างของพืชมีดอก ด้วยการจัดการเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐาน (BBL) ทำให้นักเรียนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโครงสร้างของพืชมีดอกมากขึ้น โดยสังเกตได้จากคะแนนก่อนทำ การจัดการเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐาน (BBL) มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 15.52 มีค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.55 และคะแนนหลังทำการจัดการเรียนรู้ โดยใช้สมองเป็นฐาน (BBL) มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 32.50 มีค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.75

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: ครุสภา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กัญญาวีร์ ชายเรียน และคณะ. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวิชาชีววิทยาโดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ตามแนวทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการคิดแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 5(2), 18 - 32.

เชษฐ์ ศิริสวัสดิ์. (2556). การสอนให้คิดและสร้างสรรค์โครงงานวิทยาศาสตร์ด้วยการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา. วารสารศึกษาศาสตร์, 24(1), 1 - 15.

ณพัฐอร บัวฉุน. (2558). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ โดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะ เรื่อง แรงและการเคลื่อนที่ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 8(4), 157 - 166.

ดวงจันทร์ วรคามิน และคณะ. (2559). การศึกษาความสามารถในการคิดและการมีจิตสาธารณะเพื่อพัฒนาศักยภาพการเป็นคนดีคนเก่งของนักเรียนไทย. วารสารมนุษย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 4(1), 26 - 39.

ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: บริษัทด่านสุทธาการพิมพ์ จำกัด.

ประภัสสร จันทร์พูล. (2562). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง ต่อมไร้ท่อ วิชาชีววิทยา ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ระหว่างกลุ่มที่เรียนด้วยชุดแบบฝึกทักษะและกลุ่มที่เรียนด้วยวิธีการปกติ. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขานวัตกรรมหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ . มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

พัชรี จักรชุม. (2552). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความคิดสร้างสรรค์สาระพระพุทธศาสนา กลุ่มสาระการเรียนรู้รายวิชาสังคมศึกษาศาสนาและวัฒนธรรม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2544). การเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ :แนวคิดวิธีและเทคนิคการสอน 1. กรุงเทพมหานคร: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ฟแมนเนจเม้นท์.

ภาษกร แจ่มหม้อ. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิชาชีววิทยาแบบผสมผสานโดยใช้แหล่งข้อมูลเป็นหลัก เพื่อส่งเสริมความใฝ่เรียนรู้ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เรวดี ศรีสุข. (2562). การประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือ (Co-operative learning) ในการออกแบบจัดการเรียนการสอน. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี, 10(1), 13 - 26.

สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่ เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

เสาวลักษณ์ ยิ้มประเสริฐ และคณะ. (2560). การจัดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐานร่วมกับบทเรียนแท็บเล็ต เรื่อง ข้อมูลและคอมพิวเตอร์ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 16(2), 10 - 17.

Best, W. (1981). Research in education. New Jersey: Prentice Hall.

Cronbach. (1970). Essentials of Psychological Test (5th ed.). New York: Harper Collins.

Ministry of Education. (2017). National Education Plan. Bangkok: Office of the Education Council.