แนวทางการดำรงชีวิตวิถีใหม่ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของประชาชนเขตเทศบาลนครสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาการดำรงชีวิตวิถีใหม่ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่าง ผลกระทบจากภาวะวิกฤติ โควิด - 19 เจตคติต่อหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ความรู้ในปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และการดำรงชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง 3) เพื่อวิเคราะห์รูปแบบการดำรงชีวิตวิถีใหม่ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของประชาชนในเขตเทศบาลนครสุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ คือ ประชาชนในเขตเทศบาลนคร สุราษฎร์ธานี ใช้เทคนิควิธีการสุ่มแบบชั้นภูมิ โดยใช้แบบสอบถามและแบบทดสอบเป็นเครื่องมือในการวิจัย มีค่าความเชื่อมั่นแบบสอบถาม 0.92 และแบบทดสอบ 0.60 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมาน คือ การวิเคราะห์เส้นทางอิทธิพลเชิงสาเหตุ โดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน เพื่อยืนยันตัวบ่งชี้องค์ประกอบของตัวแปรในโมเดลการวัด ผลการวิจัยพบว่า 1) การดำรงชีวิตวิถีใหม่ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงโดยภาพรวมมีการปฏิบัติในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน ได้แก่ ด้านการดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ด้านเจตคติต่อหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงและผลกระทบจากวิกฤติโควิด - 19 2) ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่าง ผลกระทบจากภาวะวิกฤติโควิด - 19 2.1) ด้านเจตคติต่อหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ได้แก่ ปัจจัยทางเศรษฐกิจ อาชีพ การพึ่งตนเอง และการใช้ชีวิตสายกลาง 2.2) ด้านความรู้ในปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง คือ การประยุกต์ใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง 2.3) ด้านการดำรงชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ได้แก่ ความพอประมาณ และคุณธรรม 3) รูปแบบการดำรงชีวิตใหม่ ประกอบด้วย การใช้จ่าย การดูแลสุขภาพ การอยู่ร่วมกันในสังคม การใช้ชีวิตสายกลางและการทำงานวิถีใหม่