การขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากของชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา บ้านเนินถ่าน หมู่ที่ 6 ตำบลเสือโฮก อำเภอเมือง จังหวัดชัยนาท
คำสำคัญ:
การขับเคลื่อนเศรษฐกิจ, เศรษฐกิจพอเพียง, เศรษฐกิจฐานรากของชุมชนอย่างยั่งยืน, บ้านเนินถ่าน จังหวัดชัยนาทบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากระบวนการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากของชุมชนอย่างยั่งยืน 2) พัฒนารูปแบบการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง 3) นำเสนอรูปแบบการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ผู้นำชุมชนทั้งภาครัฐและภาคท้องถิ่น จำนวน 25 คน โดยใช้วิธี การเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์ วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแบบพรรณนาความ ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากของชุมชนอย่างยั่งยืน มีดังนี้ 1.1) การเรียนรู้ในการวางแผนที่ดี มีการ วางแผนการทำงานในหมู่บ้าน 1.2) การขับเคลื่อนเศรษฐกิจชุมชน มีกิจกรรมลดรายจ่ายสร้างรายได้ 1.3) การจัดการทรัพยากรธรรมชาติสิ่งแวดล้อม อนุรักษ์ส่งเสริมการปลูกต้นไม้ 1.4) สุขภาพอนามัย มีสุขภาวะที่ดีทั้งร่างกายจิตใจ 1.5) การบริหารจัดการ พัฒนาบนพื้นฐานการมีส่วนร่วม 1.6) การพัฒนาคน ส่งเสริมให้คนในชุมชนพัฒนาทักษะความรู้ 2) การพัฒนารูปแบบการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากของชุมชนอย่างยั่งยืน มีดังนี้ 2.1) วิถีชีวิต มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่เรียบง่าย 2.2) ระบบการคิด คิดเชิงระบบและคิดแบบบูรณาการ 2.3) การพัฒนา แสวงหาแนวทางเพื่อนำมาพัฒนาตนเองและสังคม 2.4) ความรู้ พัฒนาองค์ความรู้อยู่ตลอด 2.5) คุณธรรม มีความซื่อสัตย์ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีจิตสาธารณะ 3) รูปแบบการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากของชุมชนอย่างยั่งยืน นำเสนอรูปแบบ ดังนี้ 3.1) การเข้าถึงปัจจัยการผลิต ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์อย่างสูงสุด 3.2) สร้างองค์ความรู้ ได้รับองค์ความรู้จากภาครัฐ 3.3) การตลาด จัดทำแผนยุทธศาสตร์ร่วมกับหน่วยงานภาครัฐ 3.4) การบริหารจัดการ มีการบริหารงานร่วมกัน ของชุมชน
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2559). คู่มือปฏิบัติการเศรษฐกิจพอเพียงในชุมชนเพื่อยกระดับรายได้ ครัวเรือน. กรุงเทพมหานคร: กรมการพัฒนาชุมชน.
คณะทำงานการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากและประชารัฐ. (2559). สานพลังประชารัฐ. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิซชิ่ง.
จีรจิต ทองสีขาว. (2553). ผลลัพธ์การขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงบ้านบุรีรัมย์ ตำบลในวงใต้ อำเภอละอุ่น จังหวัดระนอง. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทองทิพภา วิริยะพันธ์. (2553). เศรษฐกิจพอเพียง ความพอเพียงมวลรวมในประเทศ. กรุงเทพมหานคร: G.P. CYBERPRINT.
เพ็ญพร ชำนาญพันธ์. (2555). การจัดการเศรษฐกิจครัวเรือนโดยหลักเศรษฐกิจพอเพียงของชาวนากรณีศึกษาบ้านโนนแดง ตำบลบุ่งคล้า อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานโยบายสาธารณะ. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2563). องค์ประกอบของเศรษฐกิจพอเพียง. เรียกใช้เมื่อ 30 ธันวาคม 2563 จาก http://www.chaipat.or.th/site_content/34-13/3579-2010-10-08-05-24-39.html
วิทยา อธิปอนันต์. (2552). เศรษฐกิจพอเพียงเพื่อการเกษตรที่พึ่งพาตนเอง. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร.
ศิลวัต ศรีสวัสดิ์. (2554). ความรู้ความเข้าใจปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของผู้ที่มีภูมิลำเนาในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสิ่งแวดล้อม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สมศักดิ์ ศรีสันติ. (2556). การเปลี่ยนแปลงสังคมและวัฒนธรรม. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สํานักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2558). คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง เศรษฐกิจพอเพียงคืออะไร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุชีรา ธนาวุฒิ และคณะ. (2560). การสังเคราะห์องค์ประกอบปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไปปฏิบัติจริงในการพัฒนาธุรกิจ. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12(1), 46-57.
เสรี พงศ์พิศ. (2555). แผนที่ชีวิต เข็มทิศชุมชน. กรุงเทพมหานคร: พลังปัญญา.




