อิทธิพลของปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการจัดการพฤติกรรมการทำงานเชิงสร้างสรรค์ ประสิทธิผลของนวัตกรรมและผลการดำเนินงานของธุรกิจอาหารแปรรูปในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • นฤมล จิตรเอื้อ มหาวิทยาลัยศิลปากร
  • วิโรจน์ เจษฎาลักษณ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
  • จันทนา แสนสุข มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ

คำสำคัญ:

ปัจจัยเชิงสาเหตุ, การจัดการพฤติกรรมการทำงานเชิงสร้างสรรค์, ประสิทธิผลของนวัตกรรม, ผลการดำเนินงานขององค์การ, ธุรกิจอาหารแปรรูป

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อ การจัดการพฤติกรรมการทำงานเชิงสร้างสรรค์ ประสิทธิผลของนวัตกรรมและผลการดำเนินงานของธุรกิจอาหารแปรรูปในประเทศไทย การวิจัยใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม โดยเก็บข้อมูลกับกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นเจ้าของกิจ การหรือผู้บริหารระดับสูงหรือผู้บริหารด้านทรัพยากรมนุษย์ของธุรกิจอาหารแปรรูปในประเทศไทย จำนวน 510 ตัวอย่าง สำหรับสถิติที่ใช้ในการวิจัยคือการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า ดัชนีความสอดคล้องโมเดลองค์ประกอบเชิงยืนยันการจัดการพฤติกรรม การทำงานเชิงสร้างสรรค์ของธุรกิจอาหารแปรรูปในประเทศไทยโมเดลสอดคล้องกับข้อมูล เชิงประจักษ์ โดยมีผลการดำเนินงานขององค์การเป็นผลลัพธ์สุดท้ายของโมเดล พบว่า ตัวแปรประสิทธิผลของนวัตกรรม เป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลทางตรงและอิทธิพลรวมที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานขององค์การมากที่สุด รองลงมาคือตัวแปรการจัดการพฤติกรรมการทำงาน เชิงสร้างสรรค์ นอกจากนี้พบว่า ตัวแปรการจัดการพฤติกรรมการทำงานสร้างสรรค์มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวก ต่อตัวแปรประสิทธิผลของนวัตกรรมและตัวแปรผลการดำเนินงานขององค์การ อีกทั้งยังมีอิทธิพลทางอ้อมเชิงบวกต่อตัวแปรผลการดำเนินงานขององค์การ โดยมีตัวแปรประสิทธิผลของนวัตกรรมทำหน้าที่เป็นตัวแปรส่งผ่าน ซึ่งการวิจัยนี้เป็นการเติมเต็มองค์ความรู้ในงานวิจัยที่ผ่านมา และเป็นการสร้างองค์ความรู้ใหม่การจัดการพฤติกรรมการทำงานเชิงสร้างสรรค์ โดยสามารถนำผลการศึกษาไปใช้ในการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาด้านการจัดการพฤติกรรมการทำงานเชิงสร้างสรรค์ขององค์การ ซึ่งจะทำให้ธุรกิจอาหารแปรรูปเกิดประสิทธิผลของนวัตกรรมและนำไปสู่ผลการดำเนินงานที่ดีให้เกิดขึ้นแก่องค์การ

เอกสารอ้างอิง

กนกพร กระจ่างแสง. (2562). การจัดการนวัตกรรมเชิงสร้างสรรค์ของโรงพยาบาลเอกชนในประเทศไทย สู่ความเป็นเลิศด้านนวัตกรรมและผลการดำเนินงานขององค์การ. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงอุตสาหกรรม. (2561). สถิติจำนวนธุรกิจอาหารที่จดทะเบียนการค้า. เรียกใช้เมื่อ 29 กันยายน 2562 จาก http://datawarehouse.dbd.go.th /bdw/menu/area.html

กรมวิชาการเกษตร กองพัฒนาระบบและรับรองมาตรฐานสินค้าพืช. (2559). รายงานวิชาการ เรื่องการพัฒนาอุตสาหกรรมแปรรรูปข้าวไทย. เรียกใช้เมื่อ 19 มกราคม 2562 จาก http://www.acfs.go.th/qmark/download/plant_pass_gmp.pdf

กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2562). แนวโน้มตลาดอาหารปี 2562 มุ่งเน้นความยั่งยืนความใส่ใจต่อสุขภาพและความสะดวกสบาย. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ.

กิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรติ และคณะ. (2552). ระเบียบวิธีการวิจัยทางธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร: เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น อินโดไชน่า.

ชัยวันพัทณ์ วีระสัย และทิพย์รัตน์ เลาหวิเชียร. (2562). อิทธิพลของภาวะผู้นำต่อผลการดำเนินงานด้านบริการผ่านนวัตกรรมการจัดการ. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 16(1), 1-26.

ฐิติมา พูลเพชร และคณะ. (2560). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุและผลลัพธ์ของการสร้างวัฒนธรรมนวัตกรรมในองค์การหลักฐานเชิงประจักษ์ของโรงงานผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่ได้รับสิทธิ BOI ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 12(1), 39-155.

ทศพร บุญวัชราภัย. (2558). ความคิดสร้างสรรค์ขององค์การเพื่อสร้างนวัตกรรมบริการและผลการดำเนินงานของธุรกิจ: ปรากฏการณ์เชิงประจักษ์ของโรงแรมบูติกไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พีรวุฒิ ศิริศักดิ์. (2559). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง ความคิดสร้างสรรค์ในองค์กร นวัตกรรมองค์กรที่มีต่อผลการดำเนินงานของค์กร: กรณีศึกษาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(SMEs). วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัย

สงขลานครินทร์, 27(3), 11-23.

ระวีวรรณ ทรัพย์อินทร์. (2560). ความคิดสร้างสรรค์กับผลิตรายการโทรทัศน์ที่มีคุณภาพ. วารสารวิชาการ Verodian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(3), 1039-1049.

สมพร ปานยินดี. (2558). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุและผลลัพธ์ของความสามารถในการจัดการความหลากหลาย: หลักฐานเชิงประจักษ์ของธุรกิจอุตสาหกรรมอาหารในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุดใจ ผ่องแผ้ว และนุจรี ภาคาสัตย์. (2559). รูปแบบความสามารถทางการแข่งขันของผู้ประกอบการ OTOP ที่เป็น SMEs ในประเทศไทย. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(3), 1659-1675.

สุดารัตน์ พิมลรัตนกานต์. (2562). ความสามารถในการจัดการนวัตกรรมเพื่อผลการดำเนินงานขององค์กรที่ยั่งยืนของอุตสาหกรรมการเกษตรในประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อภิลักษณ์ ธรรมวิมุตติ. (2562). ความสามารถการจัดการการเรียนรู้ของพนักงานด้านสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมอาหารแปรรูปในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Aaker, D. A. et al. (2001). Marketing Research. New York: John Wiley and Sons.

Alchian, A. & Demsetz, H. (1972). Production, Information Costs, and Economic Organization. The American Economic Review, 62(5), 777-795.

Cerne, M. et al. (2017). The Role of Multilevel Synergistic Interplay among Team Mastery Climate, Knowledge Hiding, and Job Characteristics in Stimulating Innovative Work Behavior. Human Resources Management Journal, 27(2), 281-299.

De Jong, J. & Den Hartog, D. (2010). Measuring Innovative Work Behavior. Creativity and Innovation Management, 19(1), 23-36.

Dobrivojevic, G. (2013). Analysis of the Competitive Environment of Tourist Destinations Aiming at Attracting FDI by Applying Porter’s Five Forces Model. British Journal of Economics, Management and Trade, 3(4), 359-371.

Fiedler, F. E. (1967). A Theory of Leader Effectiveness. NY: McGraw-Hill.

Grabowski, R. (2015). Agriculture, Labor Intensive Growth, and Structural Change: East Asia, Southeast Asia, and Africa. Journal of South Asian Development, 1(1), 43-64.

Hair, J., et al. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th ed.). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Education International.

Kemp, R. G. M. et al. (2003). Innovation and Firm Performance. (SCALES-paper N200213). In EIM Business and Policy Research. Zoetermeer.

Khorshidi, S. et al. (2013). Identify Factors Affecting Organizational Creativity: A Literature Review. International Research Journal of Applied and Basic Sciences, 4(5), 1214-1220.

Liu, W. (2018). High-involvement Human Resource Practices, Employee Learning and Employability. Career Development International, 23(3), 312-326.

Lonial, S. C. & Carter, R. E. (2015). The Impact of Organizational Orientations on Medium and Small Firm Performance: A Resource-Based Perspective. Journal of Small Business Management, 53(1), 94-113.

Ministry of Commerce, Department of International Trade Promotion. (2016). Infographic: Thailand 4.0 Transforming towards the Value-Based Economy. Retrieved February 27, 2019, from http://www.thaitradeusa.com/home /?p=21763

Protogerou, A. et al. (2011). Dynamic Capabilities and Their Indirect Impact on Firm Performance. Industrial and Corporate Change, 21(3), 615-647.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

09/11/2021

รูปแบบการอ้างอิง

จิตรเอื้อ น. . ., เจษฎาลักษณ์ ว. ., & แสนสุข จ. . (2021). อิทธิพลของปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการจัดการพฤติกรรมการทำงานเชิงสร้างสรรค์ ประสิทธิผลของนวัตกรรมและผลการดำเนินงานของธุรกิจอาหารแปรรูปในประเทศไทย. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(9), 426–443. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/251112

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย