รูปแบบความสามารถในการแข่งขันของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม จังหวัดพระนครศรีอยุธยาจากมุมมองผู้ให้บริการ
คำสำคัญ:
รูปแบบ, ความสามารถในการแข่งขัน, มุมมองผู้ให้บริการ, การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบของรูปแบบ พัฒนารูปแบบ และประเมินรูปแบบความสามารถในการแข่งขันของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของจังหวัดพระนครศรีอยุธยาจากมุมมองผู้ให้บริการ โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมสานวิธี กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 8 คน ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 17 คน กลุ่มตัวอย่างที่มีส่วนเกี่ยวข้อง จำนวน 136 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างจากสูตร Taro Yamane โดยทำการสุ่มแบบชั้นภูมิและการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบวิเคราะห์เชิงเนื้อหา แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง แบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า แบบตรวจสอบรายการ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน มัธยฐาน ค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ และ การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบความสามารถในการแข่งขันของ การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของจังหวัดพระนครศรีอยุธยาจากมุมมองผู้ให้บริการ ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบหลัก 12 ปัจจัยสำคัญ ได้แก่ การให้บริการของแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ประกอบด้วย ด้านสิ่งดึงดูดใจ ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก ด้านการคมนาคมขนส่ง ด้านการให้การต้อนรับ ด้านการประชาสัมพันธ์ การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ประกอบด้วย ด้านการจัดการ ด้านเทคโนโลยี ด้านการเมือง ด้านกฎหมาย และความสามารถในการแข่งขัน ประกอบด้วย ด้านการพัฒนาผลิตภัณฑ์และบริการท่องเที่ยว ด้านการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่น โดยผ่านการรับรองรูปแบบจากผู้เชี่ยวชาญ ผลการยืนยันรูปแบบ พบว่า มีความเหมาะสม ความเป็นไปได้อยู่ในระดับมาก ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า การให้บริการของแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมด้านการให้การต้อนรับ ด้านการคมนาคมขนส่ง ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก สิ่งแวดล้อมของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ด้านเทคโนโลยี ด้านกฎหมาย ด้านการจัดการ ส่งผลต่อความสามารถในการแข่งขันของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05
เอกสารอ้างอิง
ข่าวอยุธยา. (2562). การท่องเที่ยวอยุธยามีนักท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นเงินสะพัดกว่าหมื่นล้านบาท. เรียกใช้เมื่อ 25 เมษายน 2563 จาก https://www.khaoayutthaya.com/archives/4433/
จักรวาล วงศ์มณี. (2561). สภาพแวดล้อมภายนอกที่ส่งผลกระทบต่อธุรกิจนำเที่ยวไทยและแนวทางการปรับตัวของธุรกิจนำเที่ยวในสภาวการณ์ที่เปลี่ยนแปลง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 9(2), 66-77.
นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 18(1), 31-50.
พบพร โอทกานนท์. (2555). รูปแบบคุณภาพการบริการ ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยว และความพึงพอใจที่ส่งผลต่อความตั้งใจเชิงพฤติกรรมการท่องเที่ยวแบบพำนักระยะยาวของชาวยุโรปและอเมริกัน. ใน ดุษฎีนิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาการตลาด. มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 2(4): 2-14.
วิทัศน์ ศรีสุวรรณเกศ. (2561). แบบจำลองปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อความภักดีของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมล้านนาตะวันออก. ใน ดุษฎีนิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดอยุธยา. (2562). การท่องเที่ยวของอยุธยาในปี 2561. เรียกใช้เมื่อ 25 เมษายน 2563 จาก https://ayutthaya.mots.go.th/news_view.php?
สำรวย เมฆวรวุฒิ. (2550). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ : กรณีศึกษาตลาดน้ำตลิ่งชัน. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
สุทิพย์พร โชติรัตนศักดิ์. (2555). การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมอย่างยั่งยืนในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2556). การจัดการการท่องเที่ยว สร้างสรรค์เชิงวัฒนธรรม. เรียกใช้เมื่อ 25 เมษายน 2563 จาก https://www.egov.go.th/th/government-agency/211/
Koster, E. H. (1996). Science Culture and Cultural Tourism. In Mike Robinson, Nigel Evans and Paul Callaghan, eds. In Tourism and Cultural Canang: Tourism and Culture towards the 21st Century, pp. 227–238. Sunderland: The Center for Travel and Tourism and Business Education.
Pinkaew, K. (2013). Cultural Tourism. Retrieved December 25, 2020, from http://tourism-dan1.blogspot.com/2013/06/blog-post.html?m=1
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row Publications.
