การประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในวัฒนธรรมประเพณีการทำบุญ สารทเดือนสิบ เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตในสังคมไทยปัจจุบัน
คำสำคัญ:
การประยุกต์, พุทธปรัชญา, วัฒนธรรมประเพณีการทำบุญสารทเดือนสิบ, การพัฒนาคุณภาพชีวิตบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นมาและแนวคิดเกี่ยวกับประเพณีวัฒนธรรมการทำบุญเทศกาลสารทเดือนสิบ 2) วิเคราะห์พุทธปรัชญาว่าด้วยประเพณีวัฒนธรรมการทำบุญสารทเดือนสิบ 3) ประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในพิธีสารทเดือนสิบเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตในสังคมไทยปัจจุบัน และ 4) ค้นหาองค์ความรู้ใหม่ และรูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เหมาะสมกับสังคมปัจจุบัน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาข้อมูลจากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง วิเคราะห์ด้วยวิธีการวิจัยทางปรัชญาแบบวิภาษวิธี โดยวิเคราะห์ เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ความเป็นมาและแนวคิด คือ การทำบุญประเพณีวันสารท เดือนสิบ เป็นกิจกรรมที่ปรากฎผลอย่างชัดเจนเกี่ยวกับคุณธรรม ได้แก่ ความกตัญญู ความเสียสละ ความสามัคคี ความอ่อนน้อมถ่อมตน และสะท้อนสังคมไทยกับความเชื่อ การทำบุญอุทิศให้แก่บรรพบุรุษและเปตชน 2) ผลการวิเคราะห์พุทธปรัชญาว่าด้วยการทำบุญสารทเดือนสิบ คือ ศึกษาพุทธอภิปรัชญาเรื่องรูป จิต เจตสิก นิพพาน ทิฏฐิ 62 ประการ พุทธญาณวิทยาที่ว่าด้วยความรู้ ได้แก่ ความรู้ระดับต้น รู้จากอินทรียสัมผัส ความรู้ระดับกลาง รู้ระดับฌานสมาบัติ และความรู้ระดับสูง รู้ด้วยญาณ 3 คือ รู้ระลึกชาติ รู้การตายและเกิดของสัตว์ และรู้ความสิ้นไปของกิเลส 3) นำพุทธปรัชญาไปประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในพิธีสารทเดือนสิบ ได้แก่ 3.1) ความกตัญญู 3.2) ความเสียสละ 3.3) ความสามัคคี 3.4) ให้ทาน 3.5) เบญจศีล - เบญจธรรม 3.6) กุศลกรรมบถ 10 และ 3.7) สัมมาทิฏฐิ และ 4) องค์ความรู้ใหม่และรูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่เหมาะสมกับสังคมปัจจุบัน คือ การใช้ชีวิตให้มีคุณค่า มีคุณธรรมเป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคม และใส่ใจภูมิปัญญาโดยต่อยอดภูมิปัญญา
เอกสารอ้างอิง
พระครูปริยัติกิจวิธาน (ไพสิทธิ์ ศรีรอด). (2561). การประยุกต์ใช้หลักกกาลามสูตรในสังคมไทยปัจจุบัน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาปรัชญาและศาสนา. มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.
พระนิคม ธมฺมธโร (พงษ์สมุทร). (2556). การศึกษาเปรียบเทียบคำสอนเรื่องศีลในคัมภีร์วิสุทธิมรรคกับคัมภีร์วิมุตติมรรค. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศาสนาเปรียบเทียบ. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 37). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
พระมหาชัยณรงค์ วรญฺชโย (เทศสาย). (2558). ศีลในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอธิการภัคพงศ์ สิริธมฺโม (พรหมศิริพงศ์) และคณะ. (2563). การวิเคราะห์ประเพณีบุญเดือนสิบในเชิงปรัชญาของชาวบ้านเดื่อ ตำบลบ้านเดื่อ อำเภอเกษตรสมบูรณ์ จังหวัดชัยภูมิ. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม, 7(1), 15-25.
พุทธโฆสาจารย์. (2539). วิสุทฺธิมคฺคปกรณํ ปฐโม - ทุติโย ภาโค. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (เล่มที่ 9). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมภาษาไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์.
วัฒนธรรมไทย. (2562). วัฒนธรรม. เรียกใช้เมื่อ 14 กันยายน 2562 จาก http: www. Culture.go.th/study
Diana Treffry, Additional Director. (2001). Collins Thesaurus A-Z. Grait Britain: Harper Collins Publishers.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




