กลยุทธ์การบริหารบุคคลของโรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตามแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข
คำสำคัญ:
กลยุทธ์การบริหารบุคคล, การธำรงรักษาบุคลากร, องค์กรแห่งความสุข, โรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากรอบแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข 2) ศึกษาสภาพเป็นจริงและสภาพพึงประสงค์ของการบริหารบุคคลของโรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตามแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข และ 3) พัฒนาและประเมินกลยุทธ์การบริหารบุคคลของโรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตามแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข การวิจัยนี้ ใช้รูปแบบวิธีวิจัยแบบผสมวิธีพหุระยะ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ โรงเรียนเอกชนในระบบประเภทสามัญศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน ที่จัดการศึกษาในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน (ป.1 - ม.6) จำนวน 700 โรงเรียน ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้บริหารโรงเรียน และครูโรงเรียนเอกชนในระบบประเภทสามัญศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์เนื้อหา ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ดัชนีความต้องการจำเป็น ผลการวิจัย พบว่า 1) กรอบแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากร มี 10 องค์ประกอบ และกรอบแนวคิดองค์กรแห่งความสุข มี 8 องค์ประกอบ 2) สภาพเป็นจริงและสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารบุคคลอยู่ในระดับมาก 3) กลยุทธ์การบริหารบุคคลของโรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตามแนวคิดการธำรงรักษาบุคลากรและองค์กรแห่งความสุข ประกอบด้วย 2 กลยุทธ์หลัก คือ กลยุทธ์หลักที่ 1 การธำรงรักษาบุคลากร มี 3 กลยุทธ์รอง 17 แนวทางปฏิบัติ กลยุทธ์หลักที่ 2 องค์กรแห่งความสุข มี 3 กลยุทธ์รอง 15 แนวทางปฏิบัติ และผลการประเมินกลยุทธ์ด้านความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด และความเป็นไปได้อยู่ในระดับมาก
เอกสารอ้างอิง
ก้านทอง บุหร่า. (2560). องค์กรแห่งความสุข: แนวคิด กระบวนการ และบทบาทของนักบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารวิทยบริการ, 28(3), 169-176.
ขวัญเมือง แก้วดำเกิง. (2556). แนวคิดการสร้างองค์กรแห่งความสุข. เรียกใช้เมื่อ 28 มีนาคม 2562 จาก https://hq.prd.go.th/plan/download/article/article
จตุรงค์ พงษ์ศิริ. (10 พฤศจิกายน 2563). หลักการธำรงรักษาบุคลากรของโรงเรียนเอกชน. (รสริน อาจไธสง, ผู้สัมภาษณ์)
จิรัฐกานต์ สุวรรณกาญจน์. (2556). กลยุทธ์การธำรงรักษาบุคลากรของสถานศึกษาเอกชนในเขตภาคเหนือตอนบน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ธีร์ธรรม วุฑฒิวัตรชัยแก้ว และคณะ. (2561). กลยุทธ์เพื่อเสริมสร้างองค์กรแห่งความสุข. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: แอทโฟร์พริ้นท์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุสีริยาสาส์น.
ผาสุก สุมามาลย์กุล. (2560). กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การที่สร้างความผูกพันของครูและนักเรียน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2552). การบริหารและการจัดการศึกษาเพื่อโลกใบเล็ก. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิคพิมพ์ดี.
มติชนสุดสัปดาห์. (2562). สารพัดปัญหา ‘ร.ร.เอกชน’. เรียกใช้เมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2563 จาก https://www.matichonweekly.com/column/article_234841
ศุภเสฏฐ์ คณากูล. (2561). วิกฤตหนัก!! ร.ร.เอกชนปิดตัวแล้ว 13 โรง หลังขาดแคลน น.ร. แถมครูทิ้ง ร.ร เอกชน. เรียกใช้เมื่อ 3 มีนาคม 2562 จาก https://www.matichon.co.th
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2555). แนะนำ สช. เรียกใช้เมื่อ 9 ธันวาคม 2562 จาก https://www.opec.go.th/วิสัยทัศน์-พันธกิจ-เป้าห/
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Laurita, M. J. (2017). Strategies for retaining a multigenerational workforce. In Dissertation Doctoral dissertation Business Administration. Walden University.




