การพัฒนาประสิทธิผลโปรแกรมพัฒนาผลการปฏิบัติงาน สำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา

ผู้แต่ง

  • กวีศุภณิฐ วิกรมวยากรม์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • วิธัญญา วัณโณ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • นริสรา พึ่งโพธิ์สภ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

ผลการปฏิบัติงาน, ครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา, การรับรู้ความสามารถร่วมของกลุ่ม

บทคัดย่อ

            บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาประสิทธิผลโปรแกรมพัฒนาผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเป็นครูอาชีวศึกษา จำนวน 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน โดยมีการทดสอบ ก่อนการทดลอง หลังการทดลอง และหลังการทดลอง 2 เดือน ซึ่งกลุ่มทดลองจะได้รับโปรแกรมพัฒนาผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา ส่วนกลุ่มควบคุมจะไม่ได้รับ เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยคือ โปรแกรมพัฒนาผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา แบบวัดผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา (การปฏิบัติงานของตนเอง) และแบบวัดการรับรู้ผลการปฏิบัติงานของกลุ่มเพื่อนครู วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการทดสอบทีแบบเป็นอิสระจากกัน และสถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มทดลองมีคะแนนผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา (การปฏิบัติงานของตนเอง) และคะแนนการรับรู้ผลการปฏิบัติงานของกลุ่มเพื่อนครู หลังการทดลอง และหลังการทดลอง 2 เดือน สูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และ 2) กลุ่มทดลอง มีคะแนนผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา (การปฏิบัติงานของตนเอง) และคะแนนการรับรู้ผลการปฏิบัติงานของกลุ่มเพื่อนครู หลังการทดลอง และหลังการทดลอง 2 เดือน สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 แสดงให้เห็นว่า โปรแกรมพัฒนาผลการปฏิบัติงานสำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา และมีข้อเสนอแนะการนำผลการวิจัยไปใช้โดยสถานศึกษาอาชีวศึกษาที่ต้องการพัฒนาผลการปฏิบัติงานของครูอาชีวศึกษาควรนำโปรแกรมนี้ไปใช้ เพื่อพัฒนาผลการปฏิบัติงานให้กับครูอาชีวศึกษา ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาศักยภาพครูอาชีวศึกษาและขยายผลไปสู่การพัฒนานักเรียนอาชีวศึกษาด้วย

เอกสารอ้างอิง

กมลวรรณ เชาว์ช่างเหล็ก. (2557). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมระบบบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์กรในการสอนของสถานศึกษาอาชีวศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารอาชีวะและเทคนิคศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.

กัณติภณ คูสมิทธิ์. (2560). ก.แรงงาน แนะเรียนอาชีวะ ตลาดแรงงานต้องการสูง. เรียกใช้เมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2561 จาก http://www.mol.go.th/content/60084/1496366121

จันทร์เพ็ญ กลับดี และมณฑป ไชยชิต. (2558). อิทธิพลของภาวะผู้นำร่วมและวัฒนธรรมโรงเรียนแบบร่วมคิดร่วมทำที่ส่งผลต่อผลการปฏิบัติงานของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตตรวจราชการที่ 2. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 9(19), 108-115.

ปริทรรศน์ พนัธุบรรยงก์. (2545). TQM ภาคปฏิบัติ: เทคนิคการแก้ปัญหาแบบ “สึยาม่า”. กรุงเทพมหานคร: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย - ญี่ปุ่น).

ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล และสุภาพ ฉัตราภรณ์. (2553). การออกแบบการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ผู้จัดการออนไลน์. (4 กุมภาพันธ์ 2558). สอศ. สนองยุทธศาสตร์บิ๊กตู่ พลิกโฉมอาชีวะเทียบชั้นสิงคโปร์. เข้าถึงได้จาก https://mgronline.com/specialscoop/detail/9580000036112

พรสวรรค์ ศิริวัฒน์. (2552). การพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ที่เน้นกระบวนการคิดโดยใช้หลักการบริหารวงจร PDCA โรงเรียนบ้านโชคนาสาม อำเภอปราสาท สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 3. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

วิทยาลัยเทคนิคกันทรารมย์. (2561). แบบประเมินประสิทธิภาพและประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการครู. เรียกใช้เมื่อ 16 พฤษภาคม 2561 จาก http://www.krtc.ac.th/html/images/stories/19036101.pdf

ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและกำลังคนอาชีวศึกษา. (2564). รายงานสรุปจำนวนบุคลากรของสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา เพื่อประกอบการจัดสรรงบประมาณประจำปี 2562 งวด 3. เรียกใช้เมื่อ 12 เมษายน 2564 จาก http://techno.vec.go.th/ประชาสัมพันธ์/รายละเอียดข่าว/tabid/766/ArticleId/24893/language/th-TH/24893.aspx

สุริยา ฆ้องเสนาะ. (2558). อาชีวะก้าวไกล ไทยก้าวหน้า. เรียกใช้เมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2561 จาก https://library2.parliament.go.th/ebook/content-issue/2558/hi2558-037.pdf

Akiri, A. A. & Ugborugbo, N. M. (2009). Teachers’ effectiveness and students’ academic performance in Public Secondary Schools in Delta State, Nigeria. Stud Home Comm Sci, 3(2), 107-113.

Bandura, A. (1997). Self - Efficacy: The Exercise of Control. New York: W. H. Freeman and company.

Deming, W. E. (2004). Out of the Crisis. U.S.A.: MIT center for Advanced Engineering Study.

Janet, B. et al. (2009). Career development, collective efficacy, and individual task performance. Career Development International, 14(6), 534-546.

Katz - Navon, T. & Erez, M. (2005). When Collective - and Self - Efficacy Affect Team Performance The Role of Task Interdependence. Small Group Research, 36(4), 437-465.

Klassen, R. M. & Krawchuk, L. L. (2009). Collective motivation beliefs of early adolescents working in small groups. Journal of School Psychology, 47(1), 101-120.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

08/25/2021

รูปแบบการอ้างอิง

วิกรมวยากรม์ ก., วัณโณ ว., & พึ่งโพธิ์สภ น. (2021). การพัฒนาประสิทธิผลโปรแกรมพัฒนาผลการปฏิบัติงาน สำหรับครูผู้สอนระดับอาชีวศึกษา. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(8), 413–430. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/252018

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย