การพัฒนาผ้าท้องถิ่นที่มีผลต่อการเลี้ยงนกเขาชวา ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะ กลิ่นผ้า เนื้อผ้า สีผ้า ลวดลายผ้า     2) ศึกษาระดับความต้องการของผู้เลี้ยงนกเขาชวาในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ต่อลักษณะ กลิ่นผ้า เนื้อผ้า สีผ้า ลวดลายผ้า และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนารูปแบบและตลาดผ้าท้องถิ่นที่เหมาะสมนำมาใช้ ประกอบกรงนกเขาชวา ศึกษาทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างเชิงคุณภาพ ได้แก่ ปราชญ์ผู้เลี้ยงนกเขาชวา ที่เป็นผู้ประกอบการฟาร์มนกเขาชวาในพื้นที่ และตัวแทนกลุ่มผู้ผลิตผ้าในท้องถิ่น จำนวน 9 ราย องค์กรภาคีความร่วมมือ ได้แก่ สมาคมนกเขาชวาเสียงภาคใต้ คณะกรรมการแข่งขัน ประธานชุมชน จำนวน 8 ราย รวมทั้งสิ้น จำนวน 17 ราย กลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณเป็นผู้ประกอบการเลี้ยงนกเขาชวาในจังหวัดยะลา ปัตตานี และนราธิวาส รวม 373 ราย วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาและสร้างข้อสรุป ใช้สถิติเชิงพรรณนากับการวิจัยเชิงปริมาณ ผลการวิจัย พบว่า การศึกษาเชิงคุณภาพ ได้ข้อสรุปถึงความสำคัญกับเนื้อผ้า และสีผ้า ส่วนลวดลายและกลิ่นผ้า ได้กล่าวถึงค่อนข้างน้อย เมื่อมีการแข่งขัน มักใช้สีธรรมชาติที่โดดเด่นเป็นสัญลักษณ์ให้จำได้ง่าย ส่วนการศึกษาเชิงปริมาณ สอดคล้องกันในลักษณะของการให้ความสำคัญกับเนื้อผ้า สี ลวดลาย และกลิ่น ตามลำดับ โดยเนื้อผ้า ทั้งในส่วนของผ้าคลุมกรงและผ้าสี่ชายผ้ารองกรงนกนิยมใช้ผ้าลายลูกไม้ ต้องการสีที่เป็นธรรมชาติ ราคาผ้าไม่เกิน 500 บาท ต่อชิ้น และใช้ภูมิปัญญาของท้องถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ เป็นแนวทางในการผลิตและพัฒนารูปแบบผ้า และกำหนดราคาตามคุณภาพผ้า ส่งเสริมกลุ่มผู้ผลิตผ้าท้องถิ่นที่เหมาะสมในการผลิตผ้าคลุมกรงนก เพิ่มช่องทางการขายออนไลน์เป็นแนวทางการตลาด