รูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในอนาคต

ผู้แต่ง

  • วัชรพงศ์พันธุ์ อุปนันท์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • วีระยุทธ ชาตะกาญจน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • วณิชชากร พงศ์ทัศนา สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย จังหวัดนครศรีธรรมราช

คำสำคัญ:

การส่งเสริมการเรียนรู้, การเรียนรู้ตลอดชีวิต, ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัลของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในอนาคต โดยดำเนินการเป็น 3 ระยะ ระยะที่ 1 ศึกษาองค์ประกอบการส่งเสริม การเรียนรู้ตลอดชีวิต จากตำรา งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ระยะที่ 2 พัฒนารูปแบบส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัลของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในอนาคต ดำเนินการโดยใช้เทคนิควิจัยเชิงอนาคตแบบ EDFR ผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 17 ท่าน ประกอบด้วย นักวิชาการ จำนวน 3 ท่าน ผู้บริหารการศึกษา จำนวน 9 ท่าน และภาคีเครือข่าย จำนวน 3 ท่าน ระยะที่ 3 การตรวจสอบรูปแบบส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตใน ยุคดิจิทัลของสถานศึกษากลุ่มตัวอย่างเป็นผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 274 ท่าน โดยใช้แบบสอบถามออนไลน์ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ค่ามัธยฐาน ค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ประกอบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต ประกอบด้วย การสร้างวิสัยทัศน์และจัดบรรยากาศให้เชื่อมโยงแหล่งเรียนรู้โดยประสานความร่วมมืออย่างหลากหลาย ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการเรียนรู้ อีกทั้งการระดมทรัพยากร 2) รูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัลของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในอนาคต มี 8 ด้าน 2.1) สร้างวิสัยทัศน์การเรียนรู้ 2.2) จัดบรรยากาศและวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้ 2.3) สร้างความเชื่อมโยงของแหล่งการเรียนรู้ 2.4) ประสานความร่วมมือ 2.5) จัดกระบวนการเรียนรู้ด้วยวิธีที่หลากหลาย 2.6) ส่งเสริมการใช้สารสนเทศและเทคโนโลยี 2.7) พัฒนากระบวนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ 2.8) ระดมทรัพยากรเพื่อการเรียนรู้ 3) ผลการตรวจสอบรูปแบบโดยรวมมีความเหมาะสมในระดับมาก (gif.latex?\bar{x} = 4.43) มีความเป็นไปได้ในระดับมาก (gif.latex?\bar{x} = 4.20)

เอกสารอ้างอิง

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). ปั้นสมองของชาติ. กรุงเทพมหานคร: ซัคเซสมีเดีย.

จักรวุฒิ ชนะพันธ์. (2559). รูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดชัยภูมิ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.

นิตยา สําเร็จผล. (2547). การพัฒนาตัวบ่งชี้การจัดการศึกษาเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิต. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.

รุ่งรัชดาพร เวหะชาติ. (2548). การพัฒนารูปแบบการบริหารคุณภาพทั้งองค์การของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยทักษิณ, 8(2), 79-83.

ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์ และอัจฉรา ชำนิประศาสน์. (2547). ระเบียบวิธีการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดีการพิมพ์.

วณิชชากร พงศ์ทัศนาและคณะ. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการเชิงกลยุทธ์สำหรับสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดในอนาคต. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. (2563). แนวทางการขับเคลื่อนการดำเนินงานสำนักงาน กศน. ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มแผนงาน สำนักงาน กศน.

สุมัทนา หาญสุริย์. (2563). การศึกษาบนโลกดิจิทัล. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 8(31), 9-21.

สุมาลี สังข์ศรี. (2544). รายงานการวิจัยการศึกษาตลอดชีวิตเพื่อสังคมไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สถาบันเทคโนโลยีเพื่อการศึกษาแห่งชาติ.

Candy, P. et al. (1994). Developing Lifelong Leaners Through Under Greduate Education. Australian Government Publishing Service. Educational and sychological Measurement, 30(3), 607-610.

Knapper, C. K. & Cropley, A. J. (2000). Lifelong Learning in Hingher Education. Great Britain: Kogan Page.

Knowles, M. S. . (1972). Toward a Model of Lifelong Education. Boston: Boston University.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Macmillan, T. T. (1971). The Delphi Technique. In Paper Presented at the Annual Meeting of the California Junior Colleges Associations Committee on Research and Development (pp. 3-5). Monterey: California.

Murphy, R. et al. (2001). What Do We Know About Developing Lifelong Learners? Nottingham: CDELL.

National Board of Employment, Education and Training. (1996). Lifelong Learning-Key Issuees. Canberra: Australian Government Publishing Service.

Smith, J. & Spurling, A. (1999). Lifelong Learning Riding the Tiger. London: Cassell.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

10/21/2021

รูปแบบการอ้างอิง

อุปนันท์ ว. . ., ชาตะกาญจน์ ว. ., & พงศ์ทัศนา ว. . . (2021). รูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในยุคดิจิทัลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในอนาคต. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(10), 165–181. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/253977

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย