แนวคิดและวิถีชีวิตของชาวเขมรถิ่นไทยจังหวัดสุรินทร์ที่สะท้อน จากสำนวนภาษิต

ผู้แต่ง

  • สุกัญญา บุญทวี มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • สาธิต ทิมวัฒนบรรเทิง มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ดวงเด่น บุญปก มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

แนวคิด, วิถีชีวิต, ชาวเขมรถิ่นไทย, สำนวนภาษิต

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดของชาวเขมรถิ่นไทยที่จังหวัดสุรินทร์ในสำนวนภาษิต 2) ศึกษาวิถีชีวิตของชาวเขมรถิ่นไทยที่จังหวัดสุรินทร์ในสำนวนภาษิต ผู้วิจัยได้ศึกษาคัดและเลือกสำนวนภาษิต ของชาวเขมรถิ่นไทยจากเอกสารที่มีผู้รวบรวมไว้ก่อนแล้ว โดยเลือกสำนวนภาษิตที่ไม่ตรงกับสำนวนภาษิต ในภาษาไทยมาตรฐานมาศึกษาวิจัยเอกสารและลงภาคสนามเพื่อสังเกตการณ์และสัมภาษณ์ผู้ที่ใช้ภาษาเขมรถิ่นไทยในจังหวัดสุรินทร์ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 2563 - 2564 โดยได้ลงพื้นที่สังเกตการณ์สัมภาษณ์ชาวเขมรถิ่นไทย ใน 4 อำเภอ ได้แก่ อำเภอเมืองสุรินทร์ อำเภอสังขะ อำเภอปราสาท และอำเภอจอมพระ            ผลการศึกษาพบว่า แนวคิดของคนเขมรถิ่นไทยที่สะท้อนจากสำนวนภาษิตนั้นมี 3 ประการ ประการแรกสะท้อนข้อคิดคติธรรม ซึ่งสอดคล้องกับหลักเบญจธรรมทางพุทธศาสนาที่เป็นรากฐานทางวัฒนธรรมของกลุ่มชน ประการที่สองสะท้อนความเชื่อโดยปรากฏทั้งเรื่องผีในความเชื่อดั้งเดิมและความเชื่อเรื่องนรกสวรรค์ ตามแนวคิดสำคัญอย่างหนึ่ง ของพุทธศาสนา ประการที่สามสะท้อนค่านิยมของกลุ่มชาวเขมรถิ่นไทยที่มุ่งสอนให้เคารพผู้อาวุโส และสอนให้รู้จักเคารพผู้มีที่อิทธิพลในสังคม ส่วนผลการศึกษาด้านวิถีชีวิตสะท้อนให้เห็น 2 ด้าน ได้แก่  ด้านอาชีพ และด้านครอบครัว ด้านอาชีพนั้นสะท้อนให้เห็นอาชีพอันหลากหลายของคนในสังคมโดยนำลักษณะบางประการของคนที่ประกอบอาชีพดังกล่าวมาเปรียบเทียบ                      ด้านครอบครัว กล่าวถึงความสำคัญของพ่อแม่ การเลือกคู่และการครองเรือน คำเปรียบเปรยถึงเพศชายเพศหญิง และความสำคัญของเครือญาติ ซึ่งเป็นวัฒนธรรมของชาวเขมรถิ่นไทย

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2556). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ (พิธีประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ ประจำปีพุทธศักราช 2556. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.

ชัยวัฒน์ เสาทอง และคณะ. (2556). ภาษาเขมรถิ่นไทย ใน กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ (พิธีประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ ประจำปีพุทธศักราช 2556. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม.

ดวงเด่น บุญปก. (2562). อัตลักษณ์และสัญลักษณ์ของผ้าไหมพื้นเมืองกลุ่มเขมรถิ่นไทย. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 10(1), 91-102.

ดิเรก หงส์ทอง. (2559). อัตลักษณ์และการผสมผสานทางวัฒนธรรมในเพลงของผู้พูดภาษาเขมรถิ่นไทยในอีสานตอนใต้. ใน ดุษฎีนิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประภาศรี สีหอำไพ. (2550). วัฒนธรรมทางภาษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปุด กลีบแดง และคณะ. (2560). โครงการ ทฺีว มโฮบ ทนำ ปรฺีตากาฮ (เที่ยว อาหาร ยา ป่าตาเกาว์) บ้านคนาจปรีญ ต.เชื้อเพลง อ.ปราสาท จ.สุรินทร์. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมศัพท์วรรณกรรมไทยฉบับราชบัณฑิตสถาน. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.

ศรีตลา ศรีลานุช. (2552). การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนภาษาเขมรถิ่นไทย จังหวัดสุรินทร์ กับสำนวนภาษาไทยมาตรฐาน. In วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สมจิตร พ่วงบุตร (2527). สำนวน ภาษิต คำสอน : สุรินทร์-ศรีสะเกษ. สุรินทร์: วิทยาลัยครูสุรินทร์.

สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2541). พัฒนาสื่อภาษาพื้นบ้าน: กรณีภาษาเขมรถิ่นไทย. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.

เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2552). ทฤษฎีคติชนวิทยาร่วมสมัย (Contemporary folklore theories : FL 393). กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Kuiper, K. (2013). Proverb. Retrieved December 14, 2020, from https://www. britannica.com/art/proverb

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

06/30/2022

รูปแบบการอ้างอิง

บุญทวี ส. ., ทิมวัฒนบรรเทิง ส. ., & บุญปก ด. . (2022). แนวคิดและวิถีชีวิตของชาวเขมรถิ่นไทยจังหวัดสุรินทร์ที่สะท้อน จากสำนวนภาษิต . วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(6), 387–400. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/254383

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย