การสืบสานและการสร้างคุณค่าประเพณีจุดไฟตูมกาจังหวัดยโสธร

ผู้แต่ง

  • นิคม ปาทะวงศ์

คำสำคัญ:

การสืบสาน, การสร้างคุณค่า, ประเพณีจุดไฟตูมกา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาองค์ความรู้เกี่ยวกับประเพณีจุดไฟตูมกาจังหวัดยโสธร 2) เพื่อการสืบสานประเพณีจุดไฟตูมกาจังหวัดยโสธร และ 3) เพื่อการสร้างคุณค่าประเพณีจุดไฟตูมกาจังหวัดยโสธร โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 45 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มผู้รู้ เป็นกลุ่มที่ให้สัมภาษณ์กลุ่มเกี่ยวกับประเพณีจุดไฟตูมกา จำนวน 9 คน และกลุ่มผู้ปฏิบัติ เป็นกลุ่มผู้ให้ข้อมูลเชิงปฏิบัติการเกี่ยวกับการสร้างผลิตภัณฑ์ประเพณีจุดไฟตูมกา จำนวน 36 คน ผลจากการวิจัย พบว่า   1) ด้านองค์ความรู้เกี่ยวกับประเพณีจุดไฟตูมกา ได้จัดทำขึ้นจากการรื้อฟื้นวิถีชุมชนเกี่ยวกับการแสดงออกถึงความเชื่อ ความศรัทธาในองค์พระรัตนตรัยเป็นหลักการสำคัญ 2) ด้านการสืบสานประเพณีจุดไฟตูมกามีการความตระหนักถึงความเป็นท้องถิ่นนิยม เป็นมิติที่สอดคล้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืน เช่น มิติด้านการท่องเที่ยวที่สอดคล้องกับความเป็นนวัตวิถี มีการริเริ่มรื้อฟื้นประชาสัมพันธ์วัฒนธรรมประเพณี มีการนำไฟตูมกามา      จัดแสดงเป็นการสืบสานประเพณีอย่างเป็นรูปธรรมเพิ่มขึ้น 3) ด้านการสร้างคุณค่าประเพณีจุดไฟตูมกา จังหวัดยโสธร มีองค์ประกอบที่สำคัญคือการต่อยอดภูมิปัญญา การสร้างคุณค่าทางจิตใจและทางเศรษฐกิจ การผลิตไฟตูมกาเป็นสินค้าทางวัฒนธรรมและการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ข้อเสนอแนะ พบว่า     วิถีชุมชน ยังต้องมีการปรับปรุงแก้ไข ปรับปรุง ยกเลิก รื้อฟื้น และสร้างขึ้นมาใหม่หลายอย่างเพื่อพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ควรมีการแสดงสินค้าและจำหน่ายผลิตภัณฑ์ในชุมชนให้ชัดเจนเพื่อให้สมาชิกและลูกค้าเกิดความเชื่อมั่น มีแหล่งติดต่ออย่างชัดเจน

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง
(1) หนังสือ
เทพศักดิ์ บุณยพันธุ์. (2550). เอกสารการเรียนรู้การทำวิจัยด้วยตนเอง. สถาบันวิจัยและพัฒนา,
มหาวิทยาสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ประจวบ จันทร์หมื่น. (2550). ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการพัฒนาชนบท. ศรีสะเกษ:
มหาวิทยาลัยราชภัฏ ศรีสะเกษ.
ประพนธ์ เจียรกูล (2550). เอกสารการเรียนรู้การทำวิจัยด้วยตนเอง. สถาบันวิจัยและพัฒนา,
มหาวิทยาสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
แผนพัฒนา. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง. พ.ศ. 2560-2564.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักนายกรัฐมนตรี,
กรุงเทพ: จัดพิมพ์โดยสำนักนายกรัฐมนตรี.

(2) บทความจากวารสาร
กาญจนา คำผา และรัชฎาพร เกตานนท์. (2561). แนวแห่งธรรมแนวทางการสืบทอดประเพณีฮีตสิบสองเพื่อ
การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน. วารสารราชพฤกษ์, 16(1), 65-74.
ชนาวี ดลรุ้ง และคณะ. (2560). การสืบทอดมรดกทางวัฒนธรรมบุญสงกรานต์ เพื่อพัฒนาการศึกษาตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา. วารสารชุมชนวิจัย, 11(3), 95-109.
นนทวรรณ แสนไพร. (2561). การดำรงอยู่ของประเพณีเซิ้งผีโขนบ้านไฮหย่อง ตำบลไฮหย่อง อำเภอพังโคน
จังหวัดสกลนคร. วารสารราชภัฏเพชรบูรณ์สาร, 20(1) 89-86
Prompassorn Chunhabunyatip. (2561). ปัจจัยสำคัญต่อการมีส่วนร่วมของชุมชนในประเพณีไหลเรือไฟ
จังหวัดนครพนม. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 13(1) 3-12

(3) วิทยานิพนธ์
พระครูสิริปริยัติธำรง (พิสิฐ ชุตินฺธโร). (2554). ศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบโภควิภาค 4 กับปรัชญา
เศรษฐกิจพอเพียง. ในวิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา, มหาวิทยาลัย
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สรรเกียรติ กุลเจริญ. (2558). การเปลี่ยนแปลงของวัฒนธรรมท้องถิ่น: ศึกษากรณีงานประเพณีสงกรานต์
พระประแดง อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. ในดุษฎีนิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
สาขาวิชาไทยศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

12/29/2021

รูปแบบการอ้างอิง

ปาทะวงศ์ น. (2021). การสืบสานและการสร้างคุณค่าประเพณีจุดไฟตูมกาจังหวัดยโสธร. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(12), 153–167. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/254415

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย