การบริหารจัดการและโมเดลเมืองอัจฉริยะเชิงพุทธ กับการยกระดับคุณภาพชีวิตด้านคุณธรรมจริยธรรม ในหมู่บ้านชุมชนจังหวัดนครสวรรค์
คำสำคัญ:
โมเดลเมืองอัจฉริยะเชิงพุทธ, การยกระดับคุณภาพชีวิตด้านคุณธรรมจริยธรรมบทคัดย่อ
บทความวิจัยเชิงปฏิบัติการฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอรูปแบบการบริหารจัดการและโมเดลเมืองอัจฉริยะเชิงพุทธกับการยกระดับคุณภาพชีวิต ด้านคุณธรรมจริยธรรมในหมู่บ้านชุมชนจังหวัดนครสวรรค์ โดยใช้การศึกษาวิจัยในเชิงเอกสาร การสนทนากลุ่มเฉพาะกับผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 10รูป/คน การประชุมแกนนำในระดับพื้นที่ จำนวน 41 รูป/คน การขับเคลื่อนกิจกรรมการพัฒนาในเชิงพื้นที่ผ่านการประเมินผลโครงการด้วยCIPPI Model โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับแกนนำและคณะทำงานระดับพื้นที่ จำนวน 18 รูป/คน และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า รูปแบบการบริหารจัดการและโมเดลเมืองอัจฉริยะเชิงพุทธกับการยกระดับคุณภาพชีวิต ด้านคุณธรรมจริยธรรมในหมู่บ้านชุมชนจังหวัดนครสวรรค์ ประกอบด้วย 1) การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนหมู่บ้านสู่ความเป็น Smart People ประกอบด้วยตัวชี้วัด 3 กิจกรรม คือ การพัฒนาบ้านคุณธรรมปลอดเหล้าปลอดบุหรี่ ใจสะอาด กายเป็นสุข การพัฒนาคุณธรรมและจริยธรรมและการพัฒนาภาวะผู้นำของเด็กและเยาวชนในชุมชนหมู่บ้าน 2) การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนหมู่บ้านสู่ความเป็น Smart Culture ประกอบด้วยตัวชี้วัด 3 กิจกรรม คือ การสืบสานสืบทอดวิถีชีวิตชาวนา การสืบสานตำนานธุงมงคลในกลุ่มเยาวชนในชุมชน สืบสานประเพณีบุญเดือน 10 และการสืบสานประเพณีบุญคูนลาน สู่ขวัญข้าว 3) การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนหมู่บ้านสู่ความเป็น Smart Ecology ประกอบด้วยตัวชี้วัด 3 กิจกรรม คือ วัด 5ส. และชุมชน 5ส. 4) การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนหมู่บ้านสู่ความเป็น Smart Economy ประกอบด้วยตัวชี้วัด 3 กิจกรรม คือ การผลิตกระปุกออมสินไม้ไผ่ และการต่อยอดธุงมงคล และ 5) การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนหมู่บ้านสู่ความเป็น Smart Technology ประกอบด้วยตัวชี้วัด คือ ตลาดต้นโพธิ
เอกสารอ้างอิง
พระครูปลัดสุวัฒนเมธาคุณ (ชัยยันต์ สืบกระพันธ์). (2557). บูรณาการหลักพุทธจริยศาสตร์ในการดำเนินชีวิตของคนไทยในสังคมปัจจุบัน.วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร,5(1), 1-10.
พระนิพ์พิชน์ โสภโณ (อนันตกิจโสภณ) พระสุธีธรรมานุวัตร และสมิทธิพล เนตรนิมิต. (2560). การพัฒนาชุมชนตามแนววิถีพุทธของหมู่บ้านในเขตพื้นที่จังหวัดลพบุรี.วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2),489-504.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2551).การพัฒนาที่ยั่งยืน.กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พระมหาบุญเลิศ อินทฺปญฺโญ และคณะ. (2559).หมู่บ้านรักษาศีล 5 : รูปแบบและกระบวนการเสริมสร้างวัฒนธรรมการอยู่ร่วมกันของสังคมไทย.(รายงานการวิจัย).มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย: คณะสังคมศาสตร์.
พระมหายุทธนา นรเชฏโฐ (ศิริวรรณ) และจุฑารัตน์ ทองอินจันทร์.(2561). แนวคิด ตัวชี้วัด องค์ประกอบ บทเรียน และบูรณาการตามโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5.วารสารชุมชนวิจัย, 12(2), 204-215.
พระราชรัตนสุธี (ขวัญรัก เกษรบัว). (2563). วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของภาครัฐ เครือข่ายทางสังคม และองค์กรชุมชนกับการขับเคลื่อนการพัฒนาเชิงพื้นที่สี่แยกอินโดจีน.วารสารวิจยวิชาการ, 3(3), 1-12.
เพ็ญแข ประจนปัจจนึก. (2551).การยกระดับคุณธรรม จริยธรรมของสังคมไทยเพื่อการปฏิรูปสังคม : แนวทางและการปฏิบัติ.(รายงานการวิจัย). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
มนู สนธิวรรธนะ. (2558).การพัฒนารูปแบบสังคมร่มเย็นเป็นสุขของชุมชนโดยใช้ศาสนาเป็นฐานในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยทักษิณ, 10(1), 97.
ศีลปาโล. (2548).กรรมลิขิต: ฉบับคู่มือเตือนสติ. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์.
เอกชัย พุ่มดวง(2556). กลยุทธ์การจัดการความรู้ภููมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของชุมชนตำบลโคกโคเฒ่า อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี. ในการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ครั้งที่53สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. (น. 993-1000). กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
