การส่งเสริมการเรียนรู้ด้านศิลปะเชิงสร้างสรรค์ของเยาวชน และผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดล้านนา
คำสำคัญ:
การเรียนรู้, ศิลปะเชิงสร้างสรรค์, กลุ่มจังหวัดล้านนาบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษากระบวนการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะในกลุ่มจังหวัดล้านนา 2) เพื่อสร้างสรรค์ผลงานศิลปะนำไปสู่การยกระดับรายได้สู่เศรษฐกิจชุมชนในกลุ่มจังหวัดล้านนา 3) เพื่อถ่ายทอดผลงานด้านศิลปะเชิงสร้างสรรค์สู่เยาวชนและผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดล้านนา และ 4) เพื่อเปิดพื้นที่ทางสังคมและการเรียนรู้ผลงานด้านศิลปะเชิงสร้างสรรค์สู่สาธารณะ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี คือ การวิจัยเชิงเอกสาร การวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปฏิบัติการ ผู้ให้ข้อมูลทั้งหมด 234 คน ได้แก่ ผู้นำชุมชน ปราชญ์ท้องถิ่น ผู้ประกอบการ นักวิชาการด้านศิลปะ ผู้สูงอายุ เยาวชนในพื้นที่ และหน่วยงาน ที่เกี่ยวข้อง เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์ แบบสนทนากลุ่ม และแบบประเมินการเข้าร่วมปฏิบัติการ ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะในกลุ่มจังหวัดล้านนา เป็นนำเสนอเกี่ยวกับกระบวนการสร้างสรรค์ผ้าหม้อฮ่อม ผ้าทอ และผ้าด้นมือ มีกระบวนการสร้างสรรค์ 6 ด้าน คือ การออกแบบผลิตภัณฑ์ การพัฒนาผลิตภัณฑ์ การตลาด การเรียนรู้ เครือข่าย และการถ่ายทอด 2) การสร้างสรรค์ผลงานศิลปะนำไปสู่การยกระดับรายได้ สู่เศรษฐกิจชุมชนในกลุ่มจังหวัดล้านนา เป็นการพัฒนาและยกระดับสินค้าผลิตภัณฑ์ ให้ตรงกับความต้องการของผู้บริโภคมากยิ่งขึ้น พัฒนาสินค้าให้มีความหลากหลาย และประชาสัมพันธ์ทางสื่อออนไลน์ 3) การถ่ายทอดผลงานด้านศิลปะเชิงสร้างสรรค์สู่เยาวชนและผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดล้านนา เป็นการถ่ายทอดความรู้โดยวิทยากรที่มีความรู้ให้กับเยาวชนและผู้สูงอายุ 180 คน เพื่อเกิดการเรียนรู้ พัฒนาทักษะ และแนวทางในการอนุรักษ์ 4) การเปิดพื้นที่ทางสังคมและการเรียนรู้ผลงานด้านศิลปะเชิงสร้างสรรค์สู่สาธารณะ เป็นการเปิดพื้นที่เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ทางด้านศิลปะเชิงสร้างสรรค์ให้กับผู้สนใจ และเป็นการประชาสัมพันธ์สินค้าผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์ให้เป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2558). คู่มือการเสนอขอขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
เจษฎาพล กิตติพัฒนวิทย์ และคณะ. (2562). การพัฒนาสินค้าหัตถกรรมไทยเพื่อพัฒนาชุมชนที่ยั่งยืนกรณีศึกษาอำเภอแม่แตง อำเภอสารอี อำเภอสันกำแพง และอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยราชภัฏเชียงใหม่, 20(2), 28-37.
ฐิติพันธ์ จันทร์หอม. (2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอภูมิปัญญาของชาวไทยทรงดำในภูมิภาคตะวันตกของประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 20(1), 181-192.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยวรรณ เพชรหมี และคณะ. (2561). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอพื้นเมืองในจังหวัดเพชรบูรณ์สู่การพัฒนาเชิง พาณิชย์. ใน รายงานการวิจัย สาขาการจัดการ คณะวิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
พรชัย ปานทุ่ง. (2562). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอแบบมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านภูทอง จังหวัดสุโขทัย. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 11(4), 331-345.
ภาณุพงศ์ จงชานสิทโธ. (2563). ผ้าชนเผ่าในล้านนา รูปแบบ ความสวยงาม และคุณค่าของหัตถกรรมคนชายขอบ. วารสาร Walailak Abode of Cultural Journal, 20(1), 26-39.
ยุทธนา แซ่เตียว. (2547). การวัดการวิเคราะห์และการจัดการความรู้ สร้างองค์กรอัจฉริยะ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงมนุษย์จังหวัดแพร่. (2562). รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัดแพร่ ประจำปี 2562. แพร่: เมืองแพร่การพิมพ์ จำกัด.
สุภัสรา บุญเรือง และคณะ. (2559). แนวทางการพัฒนาตลาดผ้าทอไทลื้อในเขตอำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค, 2(2), 109-121.




