การพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู โรงเรียนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
คำสำคัญ:
การพัฒนารูปแบบ, การนิเทศ, ชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครูบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครูโรงเรียนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประชากร ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครู สังกัดโรงเรียนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหาร จำนวน 380 คน และครู จำนวน 380 คน รวมทั้งสิ้น 760 คน ได้มาโดยการเปิดตารางของ Krejcie and Morgan เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ แบบประเมิน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาสภาพปัจจุบันของการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู โดยรวมอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.60) และผลการศึกษาสภาพที่พึงประสงค์ในการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.70) และเมื่อพิจารณาเป็นรายองค์ประกอบ พบว่าอยู่ในระดับมากที่สุดทุกองค์ประกอบ 2. รูปแบบการนิเทศประกอบด้วย 1) การสร้างความสัมพันธ์ 2) การวางแผน 3) การปฏิบัติ และ 4) ประเมินสู่การพัฒนา ส่วนกระบวนการสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู ประกอบด้วย 1) ด้านวิสัยทัศน์ร่วม 2) ทีมร่วมแรงร่วมใจ 3) ภาวะผู้นำร่วม 4) การเรียนรู้พัฒนาวิชาชีพ 5) ชุมชนกัลยาณมิตร และ6) โครงสร้างสนับสนุนชุมชน ผลการประเมินรูปแบบที่พัฒนาขึ้น มีความเหมาะสม ความเป็นไปได้และเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด 3. ผลการใช้รูปแบบการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู พบว่า ผู้ร่วมพัฒนามีความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับการนิเทศการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นผ่านเกณฑ์การประเมินทุกคน ครูมีความพึงพอใจต่อการใช้รูปแบบการนิเทศเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพครู ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
ในเขตพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือต่อการพัฒนาประเทศ. ขอนแก่น: แอนนาเซต.
ไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม และยุวรี ผลพันธิน. (2559). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะด้านการวิจัยสำหรับ
นักศึกษาครู: การประเมินความต้องการจำเป็นแบบสมบูรณ์. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธิดา ขันดาวงศ์ และคณะ. (2557). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแนวใหม่เพื่อพัฒนาคุณภาพครูปฐมวัย
สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารราชพฤกษ์, 12(1). 45-53.
ภัณฑิรา สุปการ. (2558). รูปแบบการบริหารการจัดการนิเทศการศึกษา สำหรับศตวรรษที่ 21. ใน
วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มณฑาทิพย์ ขันแก้ว. (2554). รายงานการวิจัยกระบวนเสริมสร้างพฤติกรรมความรับผิดชอบต่อองค์กร
ตามหลักพุทธจิตวิทยาของบุคลากรมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยใน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เรวณี ชัยเชาวรัตน์. (2556). แนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการพัฒนาวิชาชีพครู (PLC for Teacher Professional Development). วารสารครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 10(1). 34-46.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 บริบท โรงเรียนในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2552). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิด. (พิมพ์ครั้งที่ 4). นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ชการพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎี กลยุทธ์สู่การปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 12). นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิจารณ์ พานิช. (2555). การเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วีระพงษ์ เทียมวงษ์. (2563). การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้ด้านการนิเทศติดตามและประเมินผลการจัดการศึกษาของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการนิเทศการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ศักดิ์ชัย ภู่เจริญ. (2557). คุณลักษณะผู้นำของผู้บริหารโรงเรียนด้านการบริหารจัดการ. เรียกใช้เมื่อ
29 พฤษภาคม 2560 จาก http://www.kruinter.com.
ศูนย์พัฒนาการนิเทศและเร่งรัดคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2555). รายงานการศึกษา สภาพการนิเทศ ปัญหา ความต้องการ และรูปแบบการนิเทศที่เอื้อต่อการยกระดับคุณภาพการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: เจ.เอ็น.ที.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). รายงานผลการศึกษา: สถานภาพการผลิตและพัฒนาครูใน
ประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 29 มีนาคม 2561 จาก http://backoffice.onec.go.th /uploads/Book/1442-file.pdf).
อธิศ ไชยคิรินทร์. (2562). รูปแบบการนิเทศภายในโดยใช้กระบวนการชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพสําหรับโรงเรียนมัธยมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการนิเทศการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อนงค์นาถ เคนโพธิ์. (2562). การพัฒนาชุดฝึกลีลามือเพื่อส่งเสริมความพร้อมด้านการเขียนของเด็กปฐมวัย. ใน
วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการนิเทศการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์.
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Battersby, S. (2015). The Culture of Professional Learning Communities and Connections to
Improve Teacher Efficacy and Support Student Learning. Arts education policy
review, 116(3). 22–29.
Blacklock, P. J. (2009). The Five Dimensions of Professional Learning Communities in
Improving Exemplary Texas Elementary Schools: A Descriptive Study. Retrieved
February 18, 2015, from http://digital.library.unt.edu/ark:/67531/metadc12084/.
Caine, G., and Caine, R.N. (2010). Strengthening and Enriching Your Professional Learning
Community : The Art of Learning Together. Alexandria: ASCD.
DuFour, R., Eakey, R. and Many, T. (2006). Learning by Doing. A Handbook for Professional Learning Communities at Work. Bloomington, IN: Solution Tree Press.
DuFour, R., and Eakey, R. (2008). Revisiting Professional Learning Communities at
Work. Bloomington, IN: Solution Tree Press.
Glickman, C.D. and others. (2010). Supervision and Instructional Leadership :
A Developmental Approach. (8th ed). Boston: Allyn and Bacon.
Joyce, B. and Calhoun, E. (2010). Model of Professional Development : A Celebration of
Educators. California: Corwin.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities.
Educational and Psychological Measurement, 30(3). 607- 610.
Office of the Education Council. (2017). National Education Plan 2017-2036. Bangkok:
Prigwan Grafig.
Phrapalad Somchai Payogo (Damnoen), & Phumphongkhochasorn, P. (2020). The
Development of the Innovative Model of School Administration in the Secondary
Education Area Office 18. Solid State Technology, 63(2s). 2058-2065.
Thomus, W. and Smith, A. (2009). Coaching Practical Ways to Improve Performance in Education Solutions. (2nd ed). Glasgow: Bell & Bain.
