รูปแบบนวัตกรรมการจัดการโซ่อุปทานเพื่อเพิ่มขีดความสามารถการปรับตัวของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ของประเทศไทย

ธีร์วรา บวชชัยภูมิ; สรพล บูรณกูล

ผู้แต่ง

ธีร์วรา บวชชัยภูมิ มหาวิทยาลัยศรีปทุม
สรพล บูรณกูล มหาวิทยาลัยศรีปทุม

คำสำคัญ:

นวัตกรรมการจัดการโซ่อุปทาน, การปฏิบัติการด้านการจัดการคุณภาพ, ความสามารถในการปรับตัวของโซ่อุปทาน, ผู้ให้บริการโลจิสติกส์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันนวัตกรรมการจัดการโซ่อุปทานในการเพิ่มขีดความสามารถในการปรับตัวของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ 2) พัฒนาและตรวจสอบความกลมกลืนของรูปแบบนวัตกรรมการจัดการโซ่อุปทานในการเพิ่มขีดความสามารถการปรับตัวของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ 3) นำเสนอแนวทางการปรับตัวของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ใช้การวิจัยแบบผสมผสาน ประชากร คือ ผู้บริหารขององค์การผู้ให้บริการโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ สุ่มตัวอย่างแบบแบ่งกลุ่มโดยวิธีการจับสลากได้ขนาดตัวอย่างจำนวน 330 บริษัท เก็บรวบรวมข้อมูลโดยแบบสอบถาม มีความเชื่อมั่นทั้งฉบับ 0.992 และสัมภาษณ์เชิงลึกจำนวน 15 คน ทำการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันและทดสอบสมติฐาน ด้วยเทคนิคการวิเคราะห์สมการเชิงโครงสร้างและ วิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า องค์ประกอบนวัตกรรมการจัดการโซ่อุปทานในการเพิ่มขีดความสามารถการปรับตัวของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ ได้แก่ นวัตกรรมผลิตภัณฑ์/บริการ นวัตกรรมกระบวนการ นวัตกรรมองค์การ ความได้เปรียบทางการแข่งขัน ผลดัชนีความกลมกลืนของโมเดล มีค่า CMIN/df = 0.725, p = 0.927, GFI = 0.986, AGFI = 0.966,RMSEA = 0.000, CFI = 1.000 NFI = 0.994 แสดงให้เห็นว่า โมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ทั้งนี้แนวทางปรับตัวของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ ให้ความสำคัญกับการจัดการนวัตกรรมโซ่อุปทานซึ่งมีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานทั้งทางตรงและทางอ้อม โดยพัฒนาด้านนวัตกรรมผลิตภัณฑ์/การบริการ นวัตกรรมองค์การ นวัตกรรมกระบวนการ ควรสนับสนุนการปฏิบัติการด้านการจัดการคุณภาพ สร้างความสามารถในการปรับตัวที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงาน สร้างความได้เปรียบการแข่งขันซึ่งต้องสร้างวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้ในองค์การ ให้พนักงานมีความเชี่ยวชาญ ทักษะ ความรู้ ความสามารถปฏิบัติงานส่งผลให้องค์การมีศักยภาพ ได้รับการยอมรับและความไว้วางใจจากผู้ใช้บริการ

เอกสารอ้างอิง

กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2563). แหล่งค้นหาข้อมูลนิติบุคคล และประเภทธุรกิจในประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 15 สิงหาคม 2563 จาก https://datawarehouse.dbd.go.th/

กิตตินาท นุ่นทอง และคณะ. (2562). รูปแบบคุณภาพการบริการโลจิสติกส์ของผู้ให้บริการโลจิสติกส์ในประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 18(2), 26-41.

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การศึกษาและการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. กรุงเทพมหานคร: วีอินเตอร์พริ้นทร์.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นราศรี ไววนิชกุล และชูศักดิ์ อุดมศรี. (2545). ระเบียบวิธีวิจัยธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2551). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.

ยุทธ ไกยวรรณ์. (2556). การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วย AMOS. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รดามณี พัลลภชนกนาถ และทิพย์รัตน์ เลาห

วิเชียร. (2561). อิทธิพลของการจัดการคุณภาพและการจัดการโครงการที่มีต่อผลการดำเนินงานด้านนวัตกรรม. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 39(154), 62-104.

ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์ และอัจฉรา ชำนิประศาสน์. (2547). ระเบียบวิธีการวิจัย. กรุงเทพมหานค: พิมพ์ดีการพิมพ์.

ส่วนมาตรฐานเออีโอกองมาตรฐานพิธีการและราคาศุลกากรกรมศุลกากร. (2563). มาตรฐานเออีโอ (Authorized Economic Operator: AEO). เรียกใช้เมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2563 จาก http://aeo.customs.go.th.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). การกำหนดดัชนีชี้วัความสำเร็จของแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาระบบโลจิสติกส์ของประเทศไทย ฉบับที่ 3. เรียกใช้เมื่อ 15 สิงหาคม 2563 จาก https://www.nesdc.go.th/download

สำนักธุรกิจบริการและโลจิสติกส์การค้า. (2563). รางวัลผู้ประกอบการที่มีความเป็นเลิศด้านการบริหารจัดการโลจิสติกส์. เรียกใช้เมื่อ 15 สิงหาคม 2563 จาก http:// elmaaward.blogspot.com/p/blog-page.html

สุภมาส อังศุโชติ และคณะ. (2557). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ : เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.

Brun, A. et al. (2013). Dynamic capabilities for fashion-luxury supply chain innovation. International Journal of Retail & Distribution Management, 41(11/12), 940-960.

Daugherty, P. J. et al. (2011). Organizational structure and logistics service innovation. The International Journal of Logistics Management, 22(1), 26-51.

Gambi, L. D. N. et al. (2015). The relationship between organizational culture and quality techniques, and its impact on operational performance. Journal of Operations & Production Management, 35(10), 1460-1484.

Hair, J. F. et al. (1998). Multivariate data analysis. (5th ed.). New York: Macmillan.

Isaksson, R. et al. (2010). Detecting supply chain innovation potential for sustainable development. Journal of business ethics, 97(3), 425-442.

Jose, M. M. K. M. Y. & Botella, l. M. (2014). Trust and IT innovation in asymmetric environments of the supply chain management process. Retrieved September 7, 2020, from https://www.researchgate.net

Kafetzopoulos, D. et al. (2015). Relationship between quality management, innovation, and competitiveness. Evidence from Greek companies. Journal of Manufacturing Technology Management, 26(8), 1177-1200.

Lee, S. M. et al. (2011). Supply chain innovation and organizational performance in the healthcare industry. International Journal of Operations & Production Management, 31(11), 1193-1214.

Li, B. & Li, Y. (2017). Internet of things drives supply chain innovation: A research framework. International. Journal of Organizational Innovation, 9(3), 71-92.

Lin, R. J. et al. (2012). Turning knowledge management into innovation in the high-tech industry. Industrial Management & Data Systems, 112(1), 42-63.

María Ruiz-Jiménez, J. & del Mar Fuentes-Fuentes, M. (2013). Knowledge combination,innovation, organizational performance in technology firms.

Industrial Management & Data Systems, 113(4), 523-540.

Miranda Silva, G. et al. (2014). The role of TQM in strategic product innovation: an empirical assessment. International. Journal of Operations & Production

Management, 34(10), 1307-1337.

Mueller, R. O. & Hancock, G. R. (2008). Best practices in structural equation modeling. In Osborne, J.W. (Ed.) : Best Practices in Quantitative Methods. Thousand Oaks.

Murat Ar, I. & Baki, B. (2011). Antecedents and performance impacts of product versus process innovation: Empirical evidence from SMEs located in Turkish science and technology parks. European Journal of Innovation Management, 14(2), 172-206.

Prajogo, D. I. et al. (2008). Impact of value chain activities on quality and innovation. International Journal of Operations & Production Management, 28(7), 615-635.

Revilla, E. & Knoppen, D. (2015). Building knowledge integration in buyer-supplier relationships: The critical role of strategic supply management and trust. International Journal of Operations & Production Management, 35(10), 1408-1436.

Sabiu, M. S. et al. (2019). Relationship between human resource management practices, ethical climates and organizational performance,the missing link : An empirical analysis. PSU Research Review, 3(1), 50-69.

Saenz, M. J. et al. (2015). Research on the phenomenon of supply chain resilience. International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, 45(1), 90-117.

Schermelleh, E. et al. (2003). Evaluating the fit of structural equation models. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23–74.

Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (1996). A beginner’s guide to Structural modeling. NJ: Erlbaum.

Sincorá, L. A. et al. (2018). Business analytics leveraging resilience in organizational processes. RAUSP Management Journal, 53(3), 385-403.

Wang, Q. et al. (2015). Modes of service innovation: a typology. Industrial Management & Data Systems, 115(7), 1358-1382.