การวิเคราะห์สมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนและองค์ประกอบของสมรรถนะที่จำเป็นของอาจารย์โรงเรียนสาธิต  สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ

กฤษณะ  มุขแก้ว; องอาจ   นัยพัฒน์; ทวิกา  ตั้งประภา

ผู้แต่ง

กฤษณะ มุขแก้ว มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
องอาจ นัยพัฒน์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ทวิกา ตั้งประภา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

สมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน, องค์ประกอบของสมรรถนะที่จำเป็น, อาจารย์โรงเรียนสาธิต

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์สมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนและองค์ประกอบสมรรถนะที่จำเป็นของอาจารย์โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาใน กำกับของรัฐ ด้วยการเก็บข้อมูลวิจัยเชิงคุณภาพ โดยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิที่เชี่ยวชาญด้านการวิจัยทางการศึกษา มีประสบการณ์ด้านการทำวิจัย มีความรอบรู้และเข้าใจเรื่องการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน จำนวน 5 คน ดำเนินการเก็บข้อมูลโดยใช้เครื่องมือแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง ที่ผ่านการประเมินและตรวจสอบคุณภาพโดยผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 3 คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลสำหรับวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้เทคนิค การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษา พบว่า สมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนเกิดจากการผสานทั้งความรู้ และทักษะการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน ตลอดจนคุณลักษณะและนิสัยของความเป็นครูนักวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน โดยมีองค์ประกอบของสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนที่จำเป็นสำหรับอาจารย์โรงเรียนสาธิตสังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐในประเทศไทย ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ คือ 1) องค์ประกอบด้านคุณลักษณะครูนักวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน มีน้ำหนักความสำคัญมากที่สุดและควรได้รับการพัฒนาเป็นลำดับแรก 2) องค์ประกอบด้านความรู้ด้านการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน มีน้ำหนักความสำคัญรองลงมา และ 3) องค์ประกอบด้านทักษะการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน มีน้ำหนักความสำคัญเป็นลำดับที่สาม ซึ่งผลการวิจัยครั้งนี้ นำไปสู่แนวทางการส่งเสริมและพัฒนาสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน ที่สอดคล้องและเหมาะสมกับบริบทตำแหน่งอาจารย์โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ และใช้เป็นข้อมูลประกอบการประเมินตนเองในด้านสมรรถนะการวิจัยเพื่อที่จะได้เตรียมความพร้อมในการยื่นขอตำแหน่งความก้าวหน้าสายวิชาการในระดับที่สูงขึ้นในอนาคตต่อไป

เอกสารอ้างอิง

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2555). ข้อบังคับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ว่าด้วยการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งอาจารย์สาธิตชำนาญการ อาจารย์สาธิต เชี่ยวชาญ หรืออาจารย์ สาธิตเชี่ยวชาญพิเศษ พ.ศ. 2555. เรียกใช้เมื่อ 30 มีนาคม 2565 จาก https://www.edu. chula.ac.th/sites/default/files/users/user8/1.pdf

ชูชัย สมิทธิไกร. (2552). การสรรหาคัดเลือกและการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากร. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: วีพริ้น.

ดิเรก สุขสุนัย. (2547). อิทธิพลขององค์ประกอบในโมเดลเคนที่มีต่อผลการปฏิบัติงานวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนของครูในโครงการวิจัยและพัฒนาเพื่อปฏิรูปการเรียนรู้ทั้งโรงเรียน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิธีวิทยาการวิจัยการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นภาลักษณ์ รุ่งสุวรรณ. (2556). การวิเคราะห์ปัจจัยการบริหารจัดการที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาในโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัย สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

ประกาศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (2562). เรื่อง หลักเกณฑ์และวิธีการเลื่อนระดับตำแหน่งสูงขึ้นของพนักงานมหาวิทยาลัยสายวิชาการ กลุ่มอาจารย์โรงเรียนสาธิต พ.ศ. 2562. หน้า 2 (20 กันยายน 2562).

ปิยวรรณ บุญเพ็ญ และคณะ. (2561). สมรรถนะวิจัยและตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับการทำวิจัยให้ประสบความสำเร็จ: กรณีศึกษานักวิจัยในมหาวิทยาลัยวิจัยแห่งชาติ. วารสารเกษมบัณฑิต, 9(1), 73-88.

ผู้ทรงคุณวุฒิคนที่ 1. (31 ตุลาคม 2564). องค์ประกอบของสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนของอาจารย์โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ. (กฤษณะ มุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้ทรงคุณวุฒิคนที่ 2. (15 ตุลาคม 2564). องค์ประกอบของสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนของอาจารย์โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ. (กฤษณะ มุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้ทรงคุณวุฒิคนที่ 3. (11 ตุลาคม 2564). องค์ประกอบของสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนของอาจารย์โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ. (กฤษณะ มุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้ทรงคุณวุฒิคนที่ 4. (27 ตุลาคม 2564). องค์ประกอบของสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนของอาจารย์โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ. (กฤษณะ มุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้ทรงคุณวุฒิคนที่ 5. (10 พฤศจิกายน 2564). องค์ประกอบของสมรรถนะการทำวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนของอาจารย์ โรงเรียนสาธิต สังกัดสถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐ. (กฤษณะ มุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2552). ความรู้ความสามารถ ทักษะและสมรรถนะ ที่จำเป็นสำหรับตำแหน่ง. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.

สำนักงานมาตรฐานวิชาชีพ. (2548). มาตรฐานวิชาชีพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). รายงานการวิจัย สมรรถนะครูและแนวทางการพัฒนาครูในสังคมที่เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.

สุทธิพงศ์ บุญผดุง. (2557). การพัฒนาสมรรถนะการทำวิจัยของครูตามแนวคิดของไวก๊อตสกี้โดยใช้หลักการเป็นหุ้นส่วน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(4), 22-33.

สุรสิทธิ์ สิทธิอมร. (2559). การพัฒนาสมรรถนะด้านการวิจัยและพัฒนาด้วยการเสริมสร้างพลังและการรับรู้ความสามารถของตนสำหรับครูมัธยมศึกษา. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ, 10(2), 174-185.

สุวิมล ว่องวาณิช. (2555). การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Bellanca, J. & Brandt, R. (2010). 21th Century Skills : Rethinking How Students Learn. the United States of America: Solution Tree Press.

Evertson, C. M. et al. (2003). Classroom management for elementary teachers. (6th ed.). Boston: Allyn & Bacon.

Kemmis, S. & McTaggart, R. (1988). The Action research planner, (3rded). Geelong: Deakin University: Australia.

Mcclelland, D. C. (1974). Testing for competence rather than for “Intelligence”. American Psychologist, 29(1), 59-59.