การพัฒนาทุนมนุษย์เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของวิสาหกิจชุมชนด้วยทุนวัฒนธรรมหลังวิถีใหม่ของจังหวัดสมุทรสงคราม
คำสำคัญ:
การพัฒนาทุนมนุษย์, วิสาหกิจชุมชน, องค์ประกอบเชิงยืนยัน, ความสามารถทางการแข่งขันบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการพัฒนาทุนมนุษย์ ทุนวัฒนธรรม หลังวิถีใหม่และความสามารถของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนของจังหวัดสมุทรสงคราม เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของการพัฒนาทุนมนุษย์เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของวิสาหกิจชุมชนผ่านด้วยทุนวัฒนธรรมหลังวิถีใหม่ของจังหวัดสมุทรสงคราม เพื่อตรวจสอบความกลมกลืนของโมเดลการพัฒนาทุนมนุษย์เพื่อเพิ่มขีดความสามารถของวิสาหกิจชุมชนผ่านด้วยทุนวัฒนธรรมหลังวิถีใหม่ของจังหวัดสมุทรสงคราม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้กลุ่มตัวอย่าง 353 ตัวอย่าง ใช้วิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบโควตา ตามสัดส่วนจำนวนสมาชิกของวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสมุทรสงคราม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน ผลการวิจัยพบว่า ตัวแปรสังเกตได้ทั้ง 12 ตัวแปร ประกอบด้วยปัจจัยทางด้าน ทุนทางกายภาพ ทุนสินทรัพย์ทางการเงิน ทุนภูมิปัญญาวัฒนธรรม ทุนมนุษย์ ความจำเป็นในการพัฒนาทุนมนุษย์ ปัจจัยภายในองค์การ ภายนอกองค์การ วิธีการพัฒนาทุนมนุษย์ การมีต้นทุนที่ต่ำ การสร้างความแตกต่างด้านนวัตกรรม การสร้างความแตกต่างด้านการตลาด และการสร้างความแตกต่างด้านคุณภาพ โดยมีค่าน้ำหนักขององค์ประกอบตั้งแต่ .44 - .84 และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อตรวจสอบความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยพิจารณาจากค่าดัชนีความกลมกลืน พบว่า χ2 = 54.267, df = 44.00, p-value = .138, χ2/df. = 1.233, CFI = .985, RMSEA = .056, NFI = .926, IFI = .985 สอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ อีกทั้งค่าสหสัมพันธ์ของตัวแปรในภาพรวมมีนัยสำคัญทางสถิติมีค่าความสัมพันธ์อยู่ระหว่าง .010 ถึง .536 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าตัวแปรดังกล่าวเป็นตัวแปรที่มีอิทธิต่อการพัฒนาทุนมนุษย์
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2560). วิสาหกิจชุมชน. เรียกใช้เมื่อ 30 มิถุนายน 2564 จาก https://smce.doae.go.th/smce1/index.php?result=5
. (2564). รายงานสรุปประเภทกิจการวิสาหกิจชุมชน/เครือข่ายวิสาหกิจชุมชน จำแนกตามพื้นที่. เรียกใช้เมื่อ 4 เมษายน 2564 จาก https://smce.doae.go.th/smce1/report/select_report_smce.php?report_id=17
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2564). แผนแม่บทการพัฒนาอุตสาหกรรมไทย พ.ศ. 2555 - 2574. เรียกใช้เมื่อ 25 เมษายน 2564 จาก www.efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/
ฌัชชภัทร พานิช. (2560). การสืบทอดวัฒนธรรมการจัดการทรัพยากรป่าไม้ในชุมชนไทลื้อ: กรณีศึกษา ตำบลงอบ อำเภอทุ่งช้าง จังหวัดน่าน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฐาปนี เลขาพันธ์. (2558). การจัดการความรู้ด้านสมุนไพร กรณีศึกษา กลุ่มสมุนไพรบ้านดงบัง ตำบลดงขี้เหล็ก อำเภอเมือง จังหวัดปราจีนบุรี. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2553). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: วี.อินเตอร์ พริ้นท์.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล: สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชชา บัวแย้ม และคณะ. (2560). การดำรงอยู่ของทุนทางสังคมในชุมชนลุ่มน้ำมูลตอนล่าง:กรณีศึกษาตำบลโพธิ์ศรี อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารศิลปากร-มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(2), 664-681.
วราภรณ์ เชื้ออินทร์. (2555). แนวคิดการจัดการการศึกษาหลังปริญญาเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. ศรีนครินทร์เวชสาร, 27(1), 77-93.
ศูนย์วิจัยธนาคารกรุงศรีอยุธยา. (2564). อุตสาหกรรมไทย: อยู่ตรงไหนและจะแข่งขันอย่างไรในเวทีโลก. เรียกใช้เมื่อ 30 มิถุนายน 2564 จาก https://www.krungsri.com/th/research/research-intelligence/thailand-sectoral-potential-2021
สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ. (2561). ความสามารถในการแข่งขันวิสาหกิจ. เรียกใช้เมื่อ 3 มีนาคม 2564 จาก http://www.oic.go.th/web2017/main_.html
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 - 2564. เรียกใช้เมื่อ 15 มิถุนายน 2564 จาก www.efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/viewer.html?pdfurl
สำนักงานจังหวัดสมุทรสงคราม. (2557). แผนยุทธศาสตร์สมุทรสงครามรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน พ.ศ. 2558 - 2560. เรียกใช้เมื่อ 4 เมษายน 2564 จาก www.samutsongkhram.go.th
. (2560). ข้อมูลจังหวัดสมุทรสงคราม. เรียกใช้เมื่อ 4 เมษายน 2564 จาก www.samutsongkhram.go.th
Hair, et al. (2006). Multivariate data analysis. (Vol.6). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson Prentice Hall.
. (2010). Multivariate data analysis. (7th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Jöreskog, K. G. & Sörbom, D. (1999). LISREL 8:User's Reference Guide. Skokie, Illinois: Scientific Software International.
Kaewthep, K. & Hinwiman, S. (2008). The Concept of Economics Politics and Communication Studies. Bangkok: Pappim.
Seimiene, E. & Kamarauskaite, E. (2014). Effect of Brand Elements on Brand Personality Perception. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 156(2014), 429-434.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




