แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนในโรงเรียนแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่

ศรีฟ้า                                                                                             วงศานนท์; สุบัน พรเวียง; ยงยุทธ                                                                                                           ยะบุญธง

ผู้แต่ง

ศรีฟ้า วงศานนท์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
สุบัน พรเวียง มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ยงยุทธ ยะบุญธง มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

คำสำคัญ:

แนวทาง, การพัฒนาทักษะชีวิต, โรงเรียนแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) ศึกษาสภาพและปัญหาทักษะชีวิตของนักเรียนในโรงเรียนแม่แจ่ม 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนในโรงเรียนที่มีการปฏิบัติที่ดีและประชุมเชิงปฏิบัติการ 3) ประเมินแนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียน โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ผู้บริหารและครูโรงเรียนแม่แจ่ม จำนวน 10 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ ผู้บริหารจำนวน 3 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ ประชุมเชิงปฏิบัติการโดยครูผู้ปกครองและนักเรียน จำนวน 9 คน ผู้บริหาร ครู ผู้ปกครองและนักเรียนโรงเรียนแม่แจ่ม จำนวน 335 คน โดยใช้แบบประเมินแนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานผลการวิจัยพบว่าสภาพทักษะชีวิตของนักเรียนมีทักษะการทำงานได้ดี มีการจัดกิจกรรมทั้งในและนอกโรงเรียนรวมถึงร่วมกิจกรรมกับชุมชนสม่ำเสมอ มีการจัดการเรียนการสอนเน้นทักษะอาชีพและปัญหาทักษะชีวิตของนักเรียนเมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ด้านที่มีปัญหาที่สุดคือ ด้านการตระหนักรู้และเห็นคุณค่าในตนเองและผู้อื่น และพบปัญหาน้อยที่สุดคือ ด้านการสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับผู้อื่น แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียน ของโรงเรียนที่มีการปฏิบัติที่ดี เมื่อพิจารณาตามองค์ประกอบ ดังนี้ พัฒนาหลักสูตรทักษะชีวิตที่สอดคล้องกับความต้องการของนักเรียน มีรูปแบบในการพัฒนาทักษะชีวิตที่สอดคล้องกับบริบทของโรงเรียนเช่น Smart Leader Programจากผลการประชุมเชิงปฏิบัติการ ผู้เข้าร่วมประชุมมีมติเห็นด้วยในแนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียน ผลการประเมินแนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียน ในโรงเรียนแม่แจ่มพบว่า ความเหมาะสมและความเป็นไปได้โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กมลวรรณ จีนหน่อ. (2553). การใช้กิจกรรมแนะแนวเพื่อส่งเสริมทักษะชีวิตด้านการจัดการเรียน เวลาและความสัมพันธ์ของนักเรียนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน.พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.

ดารารัตน์ ศรีพันธุ์. (2559). แนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนโรงเรียนบ้านกลาง. วารสารบัณฑิตศึกษา, 9(20), 1-14.

ปานทอง อังคณิตย์. (2558). การเสริมสร้างทักษะชีวิตนักเรียน ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 9(2015), 339-354.

โรงเรียนแม่แจ่ม. (2563). ผลการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสี่ (เอกสารอัดสำเนา). เชียงใหม่: โรงเรียนแม่แจ่ม.

ลักขณาวดี กันตรี. (2559). การพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนกลุ่มชนชาติพันธุ์ในศูนย์พัฒนาคุณภาพการศึกษา ตำบลเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 10(2), 240-250.

ศักดิ์นคร สีหอแก้ว และคณะ. (2558). รูปแบบการสอนเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. วารสารมนุษยศาสตรและสังคมศาสตร์, 9(1),1-26.

สกล วรเจริญศรี. (2550). การศึกษาทักษะชีวิตและการสร้างโมเดลกลุ่มฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนวัยรุ่น. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตรศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด. Sir. Ken R. (2019). Out of Our Minds the Power of Being Creative. New Jersey: John Wiley & Sons Limited.