ผลของรูปแบบกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา

ผู้แต่ง

  • ปฐมพร บำเรอ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • สุมนรตรี นิ่มเนติพันธ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • อนันต์ มาลารัตน์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

รูปแบบกิจกรรมนันทนาการ, การเต้นรำ, ความคิดสร้างสรรค์, นวัตกรรม, ระดับอุดมศึกษา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาทักษะการคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมโดยการใช้รูปแบบกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำของผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา 2) เพื่อศึกษาผลงานนวัตกรรมกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำของผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อการใช้รูปแบบฯ เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง โดยทำการศึกษากับผู้เรียนระดับอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร ที่ลงทะเบียนเรียนในรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับการเต้นรำ ปีการศึกษา 2564 โดยการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 20 คน ใช้แบบแผนการทดลองแบบกลุ่มเดียวมีการวัดผลซ้ำตามช่วงเวลาที่กำหนดหลายครั้งทั้งก่อนและหลังการทดลองสัปดาห์ที่ 4, 6 และ 10 ใช้เวลาในการทดลอง 10 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 1 ครั้ง / 50 นาที เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล คือ รูปแบบกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา แบบประเมินความคิดสร้างสรรค์ แบบประเมินผลงานนวัตกรรมการเต้นรำ และแบบประเมินความพึงพอใจในการใช้รูปแบบฯ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังการทดลองใช้รูปแบบฯ ผู้เรียนมีทักษะความคิดสร้างสรรค์สูงกว่าก่อนการทดลอง 2) คุณภาพผลงานนวัตกรรมการเต้นรำมีคุณภาพดีมาก และ 3) ความพึงพอใจต่อการใช้รูปแบบฯ ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และพบว่าผู้เรียนมีความพึงพอใจมากที่สุดเนื่องจากรูปแบบกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำได้สร้างความสนุกสนาน เพลิดเพลินให้กับผู้เรียน ทั้งยังช่วยส่งเสริมผู้เรียนให้มีความรู้ ทักษะ และประสบการณ์การเต้นรำมากขึ้น

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการอิสระเพื่อการปฏิรูปการศึกษา. (2562). แผนการปฏิรูปประเทศด้านการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

ชาญณรงค์ วิเศษสัตย์. (2562). การศึกษาองค์ประกอบ ความต้องการ และความจำเป็นในการส่งเสริมทักษะการคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 14(1), 79-90.

ดารา ทีปะปาล และศิรชญาน์ การะเวก. (2561). รูปแบบพฤติกรรมความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมของบุคลากรในองค์การธุรกิจของไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 7(1), 108-194.

ธารทิพย์ ขัวนา และขวัญชัย ขัวนา. (2561). การจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์เชิงผลิตภาพทางการศึกษา: สู่ยุคการศึกษาไทยแลนด์ 4.0. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(2), 325-342.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และสมพงศ์ วิทยศักดิ์พันธุ์. (2561). บทบาทครูในการส่งผู้เรียนให้สามารถแข่งขันได้ในโลกแห่งศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: DPU Coolprint มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

วรินทร บุญยิ่ง. (2558). ทุนมนุษย์ทางการศึกษา: แนวคิดและการปฏิบัติในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

วัชรา เล่าเรียนดี และคณะ. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 12). นครปฐม: เพชรเกษมพริ้นติ้ง กรุ๊ป.

วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). การพัฒนาทักษะสร้างสรรค์และนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.

สมาน อัศวภูมิ. (2558). ความคิดสร้างสรรค์และการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์. BUABANDIT JOURNAL OF EDUCATIONAL ADMINISITRATION, 15(พิเศษ), 9-16.

สำนักคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561). แผนอุดมศึกษาระยะยาว 20 ปี (พ.ศ 2561 - 2580). เรียกใช้เมื่อ 25 ตุลาคม 2564 จาก http://www.mua.go.th/users/bpp /main/download/plan/plan20yrs.pdf

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). บทวิเคราะห์การศึกษาไทยในโลกศตวรรษที่ 21. วารสารวิจัยการศึกษา, 2(4), 1-3.

สำนักงานวัตกรรมแห่งชาติ. (2549). พลวัตนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ กระทรวงวิทยาศาสตรและเทคโนโลยี.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). ยุทธศาสตร์ชาติ. เรียกใช้เมื่อ 8 มีนาคม 2564 จาก http://nscr.nesdb.go.th/wp-content/uploads /2020/09/Sep-full-v2.pdf

สำนักนันทนาการ. (2562). ผู้นำนันทนาการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เอส.เอฟเซ็ทกราฟฟิคดีไซน์.

Dobbie, T. (2020). What is Dance about? Retrieved April 16, 2021, from https://ncea.education.govt.nz/arts/dance?view=learning

Shimizu, D. & Okada, T. (2021). Interaction between Action and Cognition in Creativity: Perception and Action-based Imagination (PAI) Framework. Proceedings of the Annual Meeting of the Cognitive Science Society. Retrieved April 16, 2021, from https://escholarship.org/uc/item/32r9j1sh

World Economic Forum. (2020). The Future of Jobs Report 2020. Retrieved April 16, 2021, from https://www.weforum.org/reports/the-future-of-jobs-report-2020/

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

08/31/2022

รูปแบบการอ้างอิง

บำเรอ ป., นิ่มเนติพันธ์ ส., & มาลารัตน์ อ. (2022). ผลของรูปแบบกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(8), 131–147. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/259650

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย