การประยุกต์สมดุลชีวิตกับการทำงานสำหรับพนักงานองค์กรเอกชน

เธียรไชย  ยักทะวงษ์; นำชัย  ศุภฤกษ์ชัยสกุล; คานู  ปรียา โมฮาน

ผู้แต่ง

เธียรไชย ยักทะวงษ์ สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
นำชัย ศุภฤกษ์ชัยสกุล สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
คานู ปรียา โมฮาน สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

สมดุลชีวิตกับการทำงาน, พนักงานองค์กรเอกชน, กรอบความคิดแบบเติบโต, วัฒนธรรมองค์กร, 7 อุปนิสัยของผู้มีประสิทธิผลสูง

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประยุกต์สมดุลชีวิตกับการทำงานของพนักงานองค์กรเอกชน ซึ่งสมดุลชีวิตกับการทำงาน หมายถึง สภาวะที่บุคคลสามารถบริหารจัดการรูปแบบการทำงานให้สอดคล้องกับสภาพการทำงาน สุขภาพ ชีวิตครอบครัวและการใช้เวลาว่างของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ ภายใต้สมดุลของผลประโยชน์ระหว่างองค์กร ตนเอง ความสัมพันธ์กับครอบครัวและสังคม โดยประยุกต์ตามกรอบแนวคิดของเมอร์ริลล์ แอนด์ เมอร์ริลล์ 5 ด้าน ดังนี้ 1) ด้านการทำงาน ส่งเสริมหน้าที่การงานหรืออาชีพ ให้เป็นสิ่งที่ช่วยผลักดันให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ในกลุ่มพนักงาน 2) ด้านครอบครัว เป็นการแบ่งเวลาที่เหมาะสม เพื่อสร้างความสุขส่วนบุคคลที่นำไปสู่ความสำเร็จที่ช่วยผลักดันให้เกิดความสุขในการใช้ชีวิตภายในสังคม 3) ด้านเวลา สามารถจัดสรรเวลาซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจในทุก ๆ อย่างของชีวิต ทุกคนจึงต้องทำให้เกิดสมดุลกับด้านอื่น ๆ ของชีวิต 4) ด้านการเงิน จัดสรรให้เกิดการออม เป็นเครื่องมืออย่างหนึ่งที่ช่วยให้บุคคลสามารถที่จะดำรงชีวิตได้ในปัจจุบันและอนาคต ที่เกี่ยวข้องกับการทำงาน ครอบครัว และเวลา 5) ด้านสติปัญญา กระตุ้นการพัฒนาด้านสติปัญญาและสร้างสมดุลให้กับชีวิต เพื่อเติมเต็มชีวิตทุกด้าน ที่ทำให้ทุกฝ่ายเกิดความพึงพอใจ ปัจจัยเชิงเหตุที่ส่งผลต่อสมดุลชีวิตกับการทำงานของพนักงานองค์กรเอกชน ได้แก่ กรอบความคิดแบบเติบโต วัฒนธรรมองค์กร และ 7 อุปนิสัยของผู้มีประสิทธิผลสูง หากองค์กรสามารถประยุกต์แนวคิด กระตุ้นและส่งเสริมให้พนักงานมีสมดุลระหว่างการใช้ชีวิตส่วนตัวและชีวิตการทำงานอันจะก่อให้เกิดความสุขในการทำงาน ลดความเครียดจากปัจจัยเชิงเหตุทุกด้านจะส่งผลให้เกิดประสิทธิผลสูงสุดต่อองค์กร

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการเสริมสร้างความผูกพันองค์กร. (2564). สมดุลชีวิต 8 - 8 - 8 : สูตรสร้างความสุข สมดุล ให้กับชีวิตและการทำงาน (เอกสารคู่มือ). อุบลราชธานี: ศูนย์สุขภาพจิตที่ 10.

นิตินัย หมีสอาด. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานกับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

ปริณดา สมควร. (2556). ความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานกับประสิทธิผลการปฏิบัติงานของข้าราชการตำรวจ กองบังคับการอํานวยการ สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง. ใน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยเกริก.

พิชิต เทพวรรณ์. (2556). ความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สมชัย ปราบรัตน์. (2561). ความสมดุลของชีวิตและทำงานของพนักงานในธุรกิจอุตสาหกรรมการผลิตประเภทอาหารแปรรูปบรรจุกระป๋อง: กรณีศึกษาเฉพาะ 3 บริษัทขนาดใหญ่ในจังหวัดสงขลา. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 9 (หน้า 528-529). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

หทัยทิพย์ ลิ้วสงวนกุลธร. (2555). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อสมดุลชีวิตกับการทำงาน กรณีศึกษาสถาบันคุ้มครองเงินฝาก. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรมนุษย์. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

Covey, S. R. (2012). The seven habits of highly effective people. New York: Simon and Schuster.

Dweck, C. S. (2012). Mindset: The new psychology of success. New York: Random House.

Haygroup. (2015). Engaging Hearts & Minds: Preparation for a Changing World. Retrieved December 1, 2020, from http://www.haygroup.com/

Hox, J. J. (2010). Multilevel Analysis: Techniques and Applications (2nd ed.). New York: Routledge.

Hyman, J. & Summers, J. (2004). Lacking balance? Work-life employment practices in the modern economy. Personnel Review, 33(4), 418-429.

Merrill & Merrill. (2003). Life Matter: Crating a dynamic balance of work, family, time and money. New York: McGraw-Hall.

Schroder, H.S. et al. (2014). The Role of Implicit Theories in MentalHealth Symptoms, Emotion Regulation, and Hypothetical Treatment Choices in College Students. Cognitive Therapy and Research, 39(2), 120-139.