การพัฒนาสูตรท้องถิ่น เรื่อง “สงขลาบ้านเรา” กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา

ผู้แต่ง

  • พนัชกร พิทธิยะกุล มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • ไหมไทย ไชยพันธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • ขวัญดาว ปิ่นทองพันธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • รุ่งรังสิมา สัตยาไชย มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

คำสำคัญ:

การพัฒนาสูตรท้องถิ่น, สงขลาบ้านเรา, กลุ่มสาระการเรียนรู้, สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาสูตรท้องถิ่น เรื่อง “สงขลาบ้านเรา”                  กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา สำหรับผู้เรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวิเชียรชม อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสมผสานวิธี กลุ่มเป้าหมายในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา 50 คน รองผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ 50 คน หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม 52 คน ได้มาจากการเลือกกลุ่มเป้าหมายแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม แบบบันทึกประชุมปฏิบัติการ แบบสำรวจ แบบสัมภาษณ์ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และวิเคราะห์เนื้อหาตามวัตถุประสงค์การวิจัย ผลการวิจัย พบว่า การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง “สงขลาบ้านเรา” กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา สอดคล้องกับปัญหาและความต้องการของท้องถิ่นและสถานศึกษา อยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 4.23 และเนื้อหาเรื่องประวัติความเป็นมาของจังหวัดสงขลา มีระดับความต้องการมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.39 รองลงมา คือ ลักษณะทางภูมิศาสตร์ค่าเฉลี่ย 4.38 ลักษณะทางเศรษฐกิจ มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด 4.12 การตรวจสอบคุณภาพหน่วยการเรียนรู้ โดยผู้เชี่ยวชาญ พบว่า หลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง “สงขลาบ้านเรา” 1) ลักษณะทางภูมิศาสตร์ 2) ประวัติความเป็นมา 3) ลักษณะทางประชากร 4) บุคคลสำคัญ 5) ลักษณะทางเศรษฐกิจ 6) ลักษณะทางสังคมและวัฒนธรรม และ 7) การอนุรักษ์และการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อม เวลา 6 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 ชั่วโมง รวม 18 ชั่วโมง องค์ประกอบของหน่วยการเรียนรู้มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.96 ค่าดัชนีความสอดคล้องแต่ละข้อตั้งแต่ 0.60-1.00 เท่ากับ 0.96 ตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้ สถานศึกษาได้นำหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง “สงขลาบ้านเรา” ไปใช้ในการจัดการเรียนรู้ให้กับผู้เรียนที่สอดคล้องกับปัญหา ความต้องการของท้องถิ่น และได้นำความรู้คืนกลับสู่ชุมชนอย่างแท้จริง

เอกสารอ้างอิง

ฆนัท ธาตุทอง. (2550). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.

ชรัญญา ไชยวรรณ. (2560). การหลักสูตรสถานศึกษา เรื่อง ความรู้เกี่ยวกับอาเซียน กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงราย. วารสารบัณฑิตวิจัย, 8(1), 27-43.

นพเก้า ณ พัทลุง. (2550). การจัดทำหลักสูตรท้องถิ่น. สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.

ประหยัด พิมพา. (2560). การศึกษาไทยในปัจจุบัน. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัยวิทยาเขตร้อยเอ็ด, 7(1) 242-249.

พระราชบัญญัติพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา. (2562). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 56 ก.ลงวันที่ 30 เมษายน 2562.

ภรณี ศิริวิศาลสุวรรณ. (2562). “การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างทักษะชีวิตในยุคดิจิทัลสำหรับนักเรียนระดับชั้น มัธยมศึกษาตอนต้นของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร”. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ภิรมย์ อิสโร. (2549). การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ เรื่อง กุ้งเสียบโรงเรียนท่าสนุก. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ศกร พรหมทา และเพิ่มเกียรติ ชมวัฒนา. (2559). การสังเคราะห์วิทยานิพนธ์เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารครุศาสตร์, 44(2), 183-201.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานผลการวิจัยและพัฒนากรอบสมรรถนะผู้เรียนระดับประถมศึกษาตอนต้น สำหรับหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (สกศ.).

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). หลักสูตร แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์ การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

ออมสิน จตุพร. (2560). การพัฒนาหลักสูตรประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ตามแนวคิดการศึกษาอิงถิ่นฐาน สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา กรณีชุมชนลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนบน จังหวัดนครสวรรค์. วารสารศึกษาศาสตร์, 21 (4) 342-365.

อุไรรัตน์ ยามาเร็ง. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม สำหรับผู้สอนตาดีกาในจังหวัดยะลาเรื่อง การพัฒนาหลักสูตรอิสลามศึกษาระดับสถานศึกษา ตามหลักสูตรอิสลามศึกษาฟัรฏูอีนประจำมัสยิด ระดับอิสลามศึกษาตอนต้น (อิบติดาอียะฮฺ) พุทธศักราช 2559. ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

10/31/2022

รูปแบบการอ้างอิง

พิทธิยะกุล พ. ., ไชยพันธุ์ ไ. . ., ปิ่นทองพันธุ์ ข. ., & สัตยาไชย ร. . . (2022). การพัฒนาสูตรท้องถิ่น เรื่อง “สงขลาบ้านเรา” กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(10), 14–26. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/261448

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย