ผู้สูงอายุกับการดูแลสุขภาวะแบบองค์รวม
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ, การดูแลสุขภาวะ, สุขภาวะแบบองค์รวมบทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการนำเสนอผู้สูงอายุกับการดูแลสุขภาวะแบบองค์รวม จากสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงต้องเผชิญกับผลกระทบเนื่องมาจากเศรษฐกิจและสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลงและเบี่ยงเบน อันมีผลทำให้เกิดปัญหาสุขภาพอนามัยทั้งทางกายและจิตใจ กระแสโลกาภิวัตน์ทำให้พฤติกรรมอนามัยมีความเสี่ยงต่อการเสื่อมสุขภาพมากขึ้น เนื่องจากขาดทักษะชีวิต (Life Skill) ในการดูแลสุขภาพตนเองและต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้อให้มีสุขภาพที่สมบูรณ์ ควรมีการพัฒนาระบบการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวมทั้ง 6 มิติ ได้แก่ ทางกาย ทางจิตใจ ทางจิตวิญญาณ ทางสังคม ทางเศรษฐกิจ และทางสิ่งแวดล้อม ซึ่งถือเป็นกระบวนการส่งเสริมให้ผู้สูงอายุเพิ่มสมรรถนะในการควบคุมและพัฒนาสุขภาพของตนเอง และดำเนินการแก้ไขปัญหาที่ส่งผลต่อชีวิต การนำพระพุทธศาสนามาประยุกต์ใช้ เรียกว่า ภาวนา 4 ซึ่งเป็นหลักในการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมนั้นต้องมีความสัมพันธ์กันทั้ง 4 มิติ คือ ด้านกาย การฟื้นฟูและรักษาร่างกายทั้งระบบ ด้านสังคม การมีความสัมพันธ์ที่ราบรื่นกับผู้อื่น ด้านจิต การผ่อนคลายจิตทำให้เกิดความสงบ แช่มชื่น ผ่องใส และด้านปัญญา การเปลี่ยนทัศนคติเกี่ยวกับโรคและชีวิต ดังนั้น การส่งเสริมสุขภาพเป็นขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมที่ต้องมีส่วนร่วมจากทุกส่วนของสังคมเกิดความร่วมมือในการส่งเสริมสุขภาพของปัจเจกบุคคลและชุมชน การแก้ไขปัญหาเชิงนโยบายในทุกระดับ และผู้สูงอายุจึงจำเป็นต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษตามนโยบายรัฐบาลด้านสาธารณสุข ซึ่งเน้นการดำเนินการด้านสาธารณสุขเชิงรุกให้ทั่วถึงและครอบคลุมทั้งการส่งเสริมสุขภาพ การป้องกันโรค การรักษาพยาบาล การฟื้นฟูสภาพ และการพัฒนาการบริการสาธารณสุข รวมถึงการรักษาความสมดุลรวมทั้ง 6 มิติ
เอกสารอ้างอิง
กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2560). ทิศกรมการแพทย์ 2560 DMS Direction 2017. กรุงเทพมหานคร : บริษัทอาร์ตควอลิไฟท์ จำกัด.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2565). การดูแลผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 20 มีนาคม 2565 จาก https://www.dop. go.th/th/know/15/741
กรมสุขภาพจิต. (2564). ก้าวย่างของประเทศไทย สู่‘สังคมผู้สูงอายุ’อย่างสมบูรณ์แบบ. เรียกใช้เมื่อ 20 มีนาคม 2564 จาก https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=30476
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2556). รายงานประจำปี 2556. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงสาธารณะสุข.
กระทรวงสาธารณสุข. (2557). แผนงานพัฒนาพฤติกรรมอนามัยส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคเพื่อ ส่งเสริมสุขภาพตามกลุ่มอายุ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงสาธารณสุข.
กษม ชนะวงศ์ และคณะ. (2564). สุขภาพองค์รวมและการปรับตัวของผู้สูงอายุ: จงเปลี่ยนก่อนถูกบังคับให้เปลี่ยน. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย, 11(4), 131-135.
โชติกา สิงหาเทพ และคณะ. (2561). บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ตำบลโคกมั่งงอย อำเภอคอนสวรรค์ จังหวัดชัยภูมิ. ใน รายงานวิจัย. สถาบันพระปกเกล้า.
ฐิตินันท์ นาคผู้ และอาจินต์ สงทับ. (2562). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 13(1), 48-54.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2563). รายงานประจำปี 2563 ธนาคารแห่งประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: ธนาคารแห่งประเทศไทย.
เบญจพร สุธรรมชัย และคณะ. (2558). การสังเคราะห์รูปแบบบริการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบบูรณาการ. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 4(26), 1018-1029.
พวงทอง ไกรพิบูลย์. (2565). นิยามเกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2565 จาก https://haamor.com
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช. (2565). นิยาม: สังคมผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2565 จาก https://www.stou.ac.th/stouonline/lom/data/sec/Lom12/05-01.html
รณรงค์ จันใด. (2561). แนวทางการพัฒนาระบบการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวมในเขตเทศบาลนครนนทบุรี. สถาบันพระปกเกล้า, 16(1), 96-110.
สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.). (2565). วิจัยสู่การพัฒนา “ผู้สูงวัย” สุขภาพดี-มีคุณค่า ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2565 จาก https://www.hsri.or.th/en/ researcher/media/news/detail/11241
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560–2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2564). มาตรฐานการผลิตสถิติ ตัวแปร: อายุ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เขต 12 สงขลา. (2563). โครงการผู้สูงอายุสุขภาพดีแบบองค์รวม. สงขลา: สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ เขต 12.
สุนิสา ค้าขึ้น และคณะ. (2563). ภาวะสุขภาพจิตและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 36(3). 150-163.
Bernard Marr. (2022). The Effects Of The Metaverse On Society. Retrieved December 24, 2022, from https://bernardmarr.com/the-effects-of-the-metaverse-
Matteson, M. A. & McConnell, E. S. (1997). Gerontological Nursing. (2 nded.). Philadelphia: W.B. Saunders.
Ministry of Social Development and Human Security. (2011). The act on the elderly 2003 (A.D.). Bangkok: Sugarcane Planter Cooperatives of Thailand.
National Statistical Office. (2022). World population: Thai population. Retrieved December 4, 2022, from https://www.service.nso.go.th /nso/data/02/wld_pop47
World Health Organization. (2019). Global Health and Aging. Geneva Switzerland: World Health Organization.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




