การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษา ในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก

วรินทร  แดนดี

ผู้แต่ง

วรินทร แดนดี คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก ชลบุรี

คำสำคัญ:

ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์, การเขียน, ภาษาอังกฤษ

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นถึงการวิเคราะห์ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาและเพื่อนำไปพัฒนาการเรียนการสอนการเขียนภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจงครั้งนี้คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล จำนวน 35 คน ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชา “วิชาชีพทางภาษาอังกฤษ 2” ประจำปีการศึกษา 2563 เครื่องมือในการวิจัย คือ การเขียนย่อหน้าจำนวนอย่างน้อย 400 คำ ที่มอบหมายให้กลุ่มตัวอย่าง พร้อมแบบฟอร์มบันทึกข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ในการเขียนภาษาอังกฤษจำนวน 8 ประเภท จากนั้นใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึกหลังจากที่เขียนงานเสร็จเรียบร้อยแล้วเพื่อหาสาเหตุที่ทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการเขียน ผลจากการวิเคราะห์ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษา ทั้ง 8 ประเภท พบว่า 1) มีการเขียนประโยคโดยปราศจากคำเชื่อมหรือเครื่องหมายวรรค 59.5% มากที่สุด 2) การเขียนประโยคที่ไม่สมบูรณ์ 44.45% 3) การใช้คำสรรพพนามไม่ตรงตามประธานและกรรมของประโยค 18.55% 4) การเขียนแสดงความคิดโดยการใช้โครงสร้างทางไวยากรณ์หรือการใช้องค์ประกอบต่างระดับกัน 12.6% 5) การเลือกใช้คำที่แปลตามภาษาไทย 12.6% 6) การวางส่วนขยายผิดตำแหน่ง 3.5% 7) การเปลี่ยนรูปกริยาที่ไม่สอดคล้องกับประธาน 2.8% และ 8) การใช้คำคุณศัพท์และคำกริยาวิเศษณ์ผิดรูปแบบ 2.45% ตามลำดับ ส่วนสาเหตุที่ทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการเขียนเกิดจากการแทรกแซงจากภาษาแม่ และข้อจำกัดด้านความรู้ในเรื่องกฎไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ จากผลการศึกษาข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาครั้งนี้ผู้วิจัยนำข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ทั้ง 8 ประเภทไปพัฒนาเป็นแบบฝึกหัดทางไวยากรณ์ภาษาอังกฤษสำหรับการเขียนเพื่อใช้ในระหว่างการเรียนการสอนการเขียนภาษาอังกฤษเพื่อเป็นการเสริมสร้างและส่งเสริมทักษะการเขียน

เอกสารอ้างอิง

นวลทิพย์ มหามงคล. (2549). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในงานเขียนของนิสิตที่เรียนวิชา 0115102 ภาษาอังกฤษ II มหาวิทยาลัยทักษิณ ปีการศึกษา 2548. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยทักษิณ.

นัสยา ปาติยเสวี. (2561). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการใช้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษในการเขียนอีเมล์ธุรกิจของนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(3), 815-833.

ปิยวรรณ รุ่งวรพงศ์. (2557). ปัญหาการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาใหม่: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตตรัง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 8(3), 119-126.

วันทนี แสงคล้ายเจริญ. (2561). การศึกษาข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ในงานเขียนภาษาอังกฤษ และกลยุทธ์ในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(3), 538-554.

สิทธิศักดิ์ พงพือฮี. (2555). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการเขียนเรียงความภาษาอังกฤษ ของ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาอังกฤษ. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

สุกินา อาแล และคณะ. (2553). ความแตกต่างของโครงสร้างภาษาไทยและโครงสร้าง ภาษาอังกฤษซึ่งส่งผลต่อประสิทธิภาพทางการ เขียนภาษาอังกฤษของนักศึกษา :กรณีศึกษานักศึกษาเอกภาษาอังกฤษชั้นปีที่ 2 และ 3 สาขาศิลปศาสตร์และสาขาครุศาสตร์ในมหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา ปี การศึกษา 2552. ใน การประชุมทางวิชาการและการนำเสนอผลงานวิจัระดับชาติ ครั้งที่ 4,14กุมภาพันธ์ 2553. ยะลา: สถาบันวิจัยและพัฒนาชายแดนภาคใต้ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

สุคนธา ฟูสุวรรณ. (2562). การศึกษาข้อผิดพลาดในการเขียนภาษาอังกฤษของนักศึกาชั้นปีที่ 4 สาขาภาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. ใน การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช.

Camilleri, G. (2004). Negative transfer in Maltese students’ writing in English. Journal of Maltese Education Research, 2(1), 3-12.

Haiyan, L. (2020). Analysis of the Errors in the Chinese Students’ Composition. Journal of Contemporary Educational Research, 4(11), 47-51.

Yuan, B. (1997). Asymmetry of Null Subjects and Null Objects in Chinese Speakers' L2 English. Education Resources Information Center, 19(4), 467-497.