ผลของการสอนโดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์  การเรียนรู้และความคงทนในการเรียนคณิตศาสตร์ ของนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษา

ศิริรัตน์  ปัญจศุภวงศ์

ผู้แต่ง

ศิริรัตน์ ปัญจศุภวงศ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง

คำสำคัญ:

การสอนโดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์, ผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์, ความคงทนในการเรียน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์ก่อนและหลังการสอนโดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์ของนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษา 2) เพื่อเปรียบเทียบความคงทนในการเรียนคณิตศาสตร์ก่อนและหลังการสอนโดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์ของนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ในการวิจัยครั้งนี้เป็นนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษาที่ลงทะเบียนกระบวนวิชา CEE3202 คณิตศาสตร์สำหรับครูประถมศึกษาในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2561 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง จำนวน 100 คน จากการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแผนการจัดการเรียนรู้ที่จัดกิจกรรมการเรียนการสอน โดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์ที่ครอบคลุมเนื้อหาวิชาคณิตศาสตร์ระดับประถมศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการคํานวณค่าเฉลี่ย ( $gif.latex?\bar{x}$ ) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยด้วยการทดสอบ ค่าสถิติที (t –test) ผลการวิจัยพบว่า 1.ผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์ก่อนและหลังการสอนโดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์ของนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษา มีค่าเฉลี่ยผลสัมฤทธิ์เรียนรู้คณิตศาสตร์หลังเรียน ( $gif.latex?\bar{x}$ = 58.56, S.D. = 14.44) สูงกว่าก่อนเรียน ( $gif.latex?\bar{x}$ = 26.93, S.D. = 10.80) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. การเปรียบเทียบความคงทนในการเรียนคณิตศาสตร์ก่อนและหลังการสอนโดยใช้โมเดลการสร้างมโนทัศน์ของนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษา มีค่าเฉลี่ยความคงทนในการเรียนคณิตศาสตร์หลังเรียน ( $gif.latex?\bar{x}$ = 61.07, S.D. = 5.62) สูงกว่าก่อนเรียน ( $gif.latex?\bar{x}$ = 58.56, S.D. = 5.41) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2555). การคิดเชิงมโนทัศน์. กรุงเทพมหานคร: ซัคเซส มีเดีย.

ไมตรี อินทร์ประสิทธิ์ และคณะ. (2546). การปฏิรูปกระบวนการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ในโรงเรียนโดยเน้นกระบวนการทางคณิตศาสตร์. ขอนแก่น: ขอนแก่นการพิมพ์.

ภมรเมษย์ เลาหวิรุฬห์กุล. (2558). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ที่เน้นความเข้มข้นของมโนทัศน์ที่มีต่อมโนทัศน์ทางคณิตศาสตร์และความสามารถในการเชื่อมโยงความรู้ทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาคณิตศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภูมิฤทัย วิทยวิจิน. (2556). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้กลวิธีการสร้างมโนทัศน์ของCANGELOSI ที่มีต่อความคงทนในการเรียนและความสามารถในการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ของ นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาคณิตศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2555). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: 3-คิว มีเดีย.

สายพิณ ล้ำเลิศ. (2559). ผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้กระบวนการ RMT ร่วมกับแนวคิดการเสริมต่อการเรียนรู้ที่มีต่อมโนทัศน์และความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 11(1), 361-377.

สุธารัตน์ สมรรถการ. (2565). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดรูปแบบการปรับมโนทัศน์และรูปแบบการแปลงของเลช เพื่อเสริมสร้างมโนทัศน์ทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(4), 259-276.

อัมพร ม้าคนอง. (2553). การพัฒนาหลักสูตรแลการเรียนการสอนคณิตศาสตร์. ใน เอกสารประกอบการสอนรายวิชา 2704643 . ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Ausubel, D.P. . (1968). Educational psychology: A cognitive. New York: Rinegart and Winston.

Cockburn, A., & G. H. Littler. (2010). The Upper Students Conceptions and Misconceptions about Photosynthesis in Khon Kaen, Thailand. ใน research report. SEAMEORECSAM.

David, J. & Maher, W. . (1993). Strategies and models for teachers: Concept Attainment Instruction Model. Boston: Pearson.

Heaton, R. M. (1992). Who is minding the mathematics content: A case study of a fifth grade teacher. Elementary School Journal, 93(2), 153-162.

Kinard, T & Kozulin, A. (2008). Rigorous Mathematical Thinking: Conceptual formation in the Mathematics classroom. Cambridge: Harvard University Press.

Lasley, T. J., & Matczynski, T. J. (2002). Instruction model: strategies for teaching in a diverse society. Belmont CA: Wadworth.

Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2004). Curriculum: Foundations, principals and issues (4th ed.). Boston: Allyn & Bacon.

Schoenfeld, Alan H. (1992). “Learning to Think Mathematically: Problem Solving, Metacognition, and Sense Making in Mathematics.” In Handbook of Research on Mathematics Teaching and Learning. A Project of the National Council of Teachers of Mathematics. Grouws, Douglas A., editor. New York: Macmillan.

Simon, M. (1993). Prospective teachers’ knowledge of division. Journal for Research in Mathematics Education, 24(3), 233-254.

Wilson, J. W. (1971). Evaluation in Secondary School Mathematics. Handbook on Formative and summative Evaluation of student learning. New York: McGraw-Hill.