รูปแบบการพัฒนาทีมงานที่มีประสิทธิผลเพื่อการประกันคุณภาพภายใน ของสถานศึกษาประถมศึกษาขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์
คำสำคัญ:
รูปแบบการพัฒนาทีมงาน, ประสิทธิผล, การประกันคุณภาพภายใน, สถานศึกษาขนาดเล็กบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็นในการพัฒนาทีมงานที่มีประสิทธิผลเพื่อการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษาประถมศึกษาขนาดเล็ก 2) สร้างและพัฒนารูปแบบการพัฒนาทีมงานที่มีประสิทธิผล และ 3) ประเมินรูปแบบการพัฒนาทีมงานที่มีประสิทธิผล เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี (Mixed Methods Research) กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ สถานศึกษาประถมศึกษาขนาดเล็ก 185 แห่ง ใช้ตารางเครจซี่และมอร์แกนและวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และ แบบประเมิน สถิติที่ใช้ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็น ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา และสรุปเป็นความเรียง ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็น โดยรวมอยู่ระดับมาก ( = 3.62, S.D. = 0.55) (2) การสร้างและพัฒนารูปแบบการพัฒนาทีมงานที่มีประสิทธิผล 3 ส่วน คือ 1) บทนำ หลักการ วัตถุประสงค์ และเป้าหมาย 2) เนื้อหา ทีมงานที่มีประสิทธิผล 7 องค์ประกอบ คือ การสื่อสาร วัฒนธรรมองค์กร กำหนดเป้าหมาย การบริหารจัดการ ขั้นตอนการปฏิบัติงานและการประเมินผล ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และภาวะผู้นำ ส่วนการพัฒนาทีมงานที่มีประสิทธิผลเพื่อการประกันคุณภาพภายใน มี 6 ขั้นตอน ได้แก่ (1) ศึกษาสภาพความต้องการจำเป็น (2) วางแผนปฏิบัติการ (3) นำแผนไปใช้ (4) เก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูล (5) ประเมินผลสะท้อนผล (6) ปรับปรุงแก้ไข และ 3) การนำรูปแบบไปใช้ เป็นแนวทางการเสริมสร้างประสิทธิผลของทีมงานและเงื่อนไข ผลการประเมินรูปแบบ ภาพรวม มีความเหมาะสม (
= 4.90, S.D. = 0.19) ความเป็นไปได้ (
= 4.85, S.D. = 0.30) และความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมากที่สุด (
= 4.93, S.D. = 0.14)
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแหงชาติ พุทธศักราช 2542 และแกไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2545. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
กานต์สินี วาดวงศ์. (2560). การพัฒนาแนวทางการประกันคุณภาพภายในสำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. ใน วิทยานิพนธ์การบริหารการศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จันทรแสง สุวรรณวาว. (2561). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุทางพุทธจิตวิทยาการสร้างความสามัคคีเพื่อทีมงานที่ประสบความสำเร็จ. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพุทธจิตวิทยา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ชูชัย ประดับสุข. (2560). การพัฒนารูปแบบการสังเกตการจัดการเรียนรู้สำหรับผู้นิเทศภายในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(ฉบับพิเศษ), 330–350.
โชตอนันต์ พฤทธิ์พรชนัน. (2562). ผลกระทบของการรับรู้ประสิทธิภาพการสื่อสารองค์กรของสำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียงกิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) ที่มีผลต่อการรับรู้ภาพลักษณ์ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้นฉบับปรับปรุงใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ศิริชัย อ้อนอุบล. (2560). การสร้างทีมงานและแนวทางพัฒนาการสร้างทีมงานของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรีเขต 3. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2560). คู่มือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6, ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในการสอบ O-NET . กรุงเทพมหานคร: สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน).
สาวิตรี พรเที่ยง. (2563). แนวทางการพัฒนาทีมงานของครูในสถานศึกษาเครือข่ายแกลงบูรพาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 2. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา OJED, 15(2), 1-13.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). แนวทางการพัฒนาระบบการประกันคุณภาพ การศึกษาตามกฎกระทรวงการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2561. กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2559). มุมมอง มุมคิด 10 ทุนฝึกอบรมสำหรับการเสริมสร้างนักบริหารทรัพยากรบุคคลมืออาชีพ/สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกาฬสินธุ์. (2563). แผนบริหารจัดการสถานศึกษาขนาดเล็กสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกาฬสินธุ์. เอกสารหมายเลข 1/2563. กาฬสินธุ์: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกาฬสินธุ์.
อารีรัตน์ ดิษฐปาน. (2564). การพัฒนารูปแบบการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษาเอกชนในจังหวัดกระบี่. วารสารสมาคมนักวิจัย, 26(1), 103-113.
Meuse, K. D. (2009). Driving Team Effectiveness. Retrieved February 21, 2012, from Fromhttp://www.kornferryinstitute.com/sustain/team_building/publication/1680/Driving_ Team_Effectiveness.
Parker, G.M. (1990). Team Players and Teamwork: The New Competitive Business Strategy. San Francisco, Calif: Jersey-Bass.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




