ชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร: การประยุกต์ใช้ในการสวดพระมาลัย จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ผู้แต่ง

  • สุวิมล เวชวิโรจน์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ สงขลา
  • ณฐ อังศุวิริยะ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ สงขลา
  • จตุพร เพชรบูรณ์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ สงขลา

คำสำคัญ:

การสวดพระมาลัย, ชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร, จังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำแนวคิดชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสารมาประยุกต์ใช้ในการสวดพระมาลัย จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากรและกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ กลุ่มคนสวดพระมาลัยและกลุ่มผู้ชม จำนวน 5 คน เลือกผู้ให้ข้อมูลสำคัญแบบเจาะจง ซึ่งนำกรอบแนวคิด SPEAKING ของเดล ไฮมส์ มาใช้วิเคราะห์โครงสร้างสถานการณ์การสื่อสารในการสวดพระมาลัย จำแนกการศึกษาออกเป็น 3 เหตุการณ์สื่อสาร คือ การสวดพระมาลัยในงานพิธีศพ ส่วนราชการ และงานเอกชน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผ่นบันทึกภาพเคลื่อนไหวการสวดพระมาลัย ได้เก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารสังเกตการณ์ภาคสนาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า แนวคิดชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสารมาประยุกต์ใช้กับการสวดพระมาลัยเป็นการสื่อสารประเภทการแสดงเฉพาะกลุ่มคนที่สนใจ ผู้ที่ทำหน้าที่สวดพระมาลัยจำเป็นต้องมีการใช้ภาษาหรือวัจนกรรมเป็นอย่างดี เนื่องจากการสวดพระมาลัยตามงานพิธีศพ งานตามส่วนราชการ และงานเอกชนมีลักษณะที่ไม่เหมือนกัน จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่คนสวด พระมาลัยจะต้องศึกษาทำความเข้าใจลักษณะของงานตั้งแต่ฉาก ผู้ร่วมสื่อสาร จุดมุ่งหมายของการจัดงาน การลำดับวัจนกรรม น้ำเสียง เครื่องมือเครื่องใช้ในการสื่อสาร บรรทัดฐานของปฏิสัมพันธ์ และประเภทของการสื่อสารในแต่ละแบบแผนการสื่อสารของการสวดพระมาลัยในแต่ละสถานการณ์ อันจะทำให้คณะพระมาลัยเข้าใจกฎหรือแบบแผนของแต่ละงานที่จะแสดงและสามารถวางแผนเพื่อเตรียมตัวทำหน้าที่ในการสวดพระมาลัยให้ดำเนินไปด้วยดี และยังช่วยสร้างความเข้าใจอันดีระหว่างผู้ชมและเจ้าภาพของงาน

เอกสารอ้างอิง

ฉัตรวรุณ ตันนะรัตน์. (2519). หลักวาทการ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

น้ำผึ้ง มโนชัยภักดี. (2554). การแสดงลำตัดคณะหวังเต๊ะ: การศึกษาตามแนวชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร. ใน วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2538). ชาติไทย เมืองไทย แบบเรียนและอนุสาวรีย์: ว่าด้วยวัฒนธรรม รัฐ และรูปแบบจิตสำนึก. กรุงเทพมหานคร: มติชน.

ภัครพล แสงเงิน. (2562). ลักษณะสำคัญของพระมาไลย ฉบับหอสมดุแห่งชำติกรงุปารีส. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 26(2), 285-315.

มณฑาทิพย์ ศิริพันธ์ . (2554). การแสดงโนราคณะละมัยศิลป์: การศึกษาตามแนวชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร. ใน วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มัลลิกา มาภา. (2553). การสวดสรภัญญะของจังหวัดนครพนมตามแนวชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ศุภมน อาภานันท์. (2554). การแสดงลิเกคณะทวีป-ชัยณรงค์ วงศ์เทวัญ: การศึกษาตามแนวชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร. ใน วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2556). ภาษาศาสตร์สังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อร่ามรัศมิ์ ด้วงชนะ. (2538). การศึกษาประเพณีสวดพระมาลัยของชาวอำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี. ใน วิทยนิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. มหาวิทยาลัยทักษิณ.

Hymes, D. (1974). Foundation in sociolinguistic an ethnographic approach. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

12/30/2022

รูปแบบการอ้างอิง

เวชวิโรจน์ ส. ., อังศุวิริยะ ณ. ., & เพชรบูรณ์ จ. . (2022). ชาติพันธุ์วรรณนาแห่งการสื่อสาร: การประยุกต์ใช้ในการสวดพระมาลัย จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(12), 819–831. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/263059

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย