แนวทางการยกระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ของตำบลบ้านกุ่ม อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
คำสำคัญ:
การยกระดับศักยภาพ, การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ, บ้านกุ่ม จังหวัดพระนครศรีอยุธยาบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 2) เสนอแนวทางการยกระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) มีกระบวนการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ และการประชุมกลุ่มย่อย ผู้ให้ข้อมูลหลัก มีจำนวน 18 คน ซึ่งเป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบล บ้านกุ่ม ส่วนภาคสนามใช้วิธีการลงพื้นที่เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสังเกตศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม ใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึกและการประชุมกลุ่มย่อย สรุปข้อมูลเชิงบรรยาย (Descriptive) ผลการวิจัย พบว่า ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่มมี 9 ด้าน ด้านที่มีศักยภาพมากที่สุด คือ การบริการในแหล่งท่องเที่ยวและกิจกรรมการท่องเที่ยว รองลงมา คือ ที่พักในแหล่งท่องเที่ยวและการโฆษณาประชาสัมพันธ์ ศักยภาพที่ควรพัฒนา คือ สิ่งดึงดูดใจทางการท่องเที่ยว ความสามารถทางการท่องเที่ยว สิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยว เส้นทางคมนาคมเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวและทัศนคติทางการท่องเที่ยว ซึ่งสามารถนำไปวิเคราะห์และเสนอแนวทางการยกระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่มเป็น 3 ประเด็น คือ 1) การนำเสนอแนวทางการพัฒนาศักยภาพด้านการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม เช่น กลุ่มโฮมสเตย์ กลุ่มนวดเพื่อสุขภาพ กลุ่มอาหารเพื่อสุขภาพ เป็นต้น 2) นำเสนอการพัฒนารูปแบบโปรแกรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม ได้แก่ โปรแกรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพแบบหนึ่งวัน แบบครึ่งวัน และแบบสองวันหนึ่งคืน 3) นำเสนอแนวทางการยกระดับทักษะด้านต่าง ๆ เพื่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพตำบลบ้านกุ่ม อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2560). คู่มือบริหารโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. เรียกใช้เมื่อ 3 ธันวาคม 2564 จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER3 /DRAWER051/GENERAL/DATA0000/00000042.PDF
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย 4.0 ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงอุตสาหกรรม.
ดลฤทัย โกวรรธนะกุล. (2553). การวิเคราะห์การจัดการการท่องเที่ยวมรดกวัฒนธรรมมีชีวิตสำหรับเมืองมรดกโลกฮอยอัน ประเทศเวียดนาม. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เทศบาลตำบลบางบาล. (2560). คู่มือการท่องเที่ยวเทศบาลตำบลบางบาล. พระนครศรีอยุธยา: เทศบาลตำบลบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2551). การท่องเที่ยวไทยนานาชาติปี พ.ศ. 2551. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวไทย.
ธีระ เจี่ยสกุล. (2554). กลยุทธ์การส่งเสริมศักยภาพการท่องเที่ยวบ้านบ่อแร่ ตำบลวิชิต อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
ธีรารัตน์ อำนาจเจริญ. (2560). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวข้าวหอมมะลิ เขตทุ่งกุลาร้องไห้ จังหวัดร้อยเอ็ด. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปราชญ์ชาวบ้านบ้านกุ่ม. (15 มิถุนายน 2564). การเสนอแนวทางการยกระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม. (จิตราภรณ์ เถรวัตร, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้จัดการออนไลน์. (2563). บทบาทไทยในฐานะผู้นำอาเซียนกับการยกระดับอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ. เรียกใช้เมื่อ 15 มิถุนายน 2563 จาก https://mgronline.com /smes/detail
ผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนนิศานาฎ. (4 กรกฎาคม 2564). การเสนอแนวทางการยกระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของตำบลบ้านกุ่ม. (เบญจรงค์ พื้นสะอาด, ผู้สัมภาษณ์)
แผนพัฒนาภาคกลาง พ.ศ. 2560 - 2565. (2562). คณะกรรมการบูรณาการนโยบายพัฒนาภาค (ก.บ.ภ) สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. เรียกใช้เมื่อ 3 ธันวาคม 2564 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=9844
วุฒิชาติ สุนทรสมัย และปิยะพร ธรรมชาติ. (2559). รูปแบบการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสุขภาพของจังหวัดปราจีนบุรีเพื่อการพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(3), 167-180.
ศูนย์ข่าวเศรษฐกิจธนาคารไทยพาณิชย์. (2561). Wellness Tourism โอกาสของธุรกิจท่องเที่ยว. เรียกใช้เมื่อ 24 มิถุนายน 2563 จาก https://marketeeronline.co /archives/21776
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




