รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้โดยใช้ โครงงานเป็นฐาน โรงเรียนบ้านป่าแหย่ง  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 1

ปวีณ์รัตน์  อนุภาพ

ผู้แต่ง

ปวีณ์รัตน์ อนุภาพ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 1 เชียงราย

คำสำคัญ:

รูปแบบการบริหาร, การจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐาน, การพัฒนาครู

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้ โดยใช้โครงงานเป็นฐาน โรงเรียนบ้านป่าแหย่ง โดยวิธีวิจัยและพัฒนา ดังนี้ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐาน ได้แก่ ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และเอกสารที่เกี่ยวข้อง สนทนากลุ่มกับครู และสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ 2) พัฒนาและตรวจสอบโดยประชุมสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบ และ 4) ประเมินรูปแบบ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ครู จำนวน 42 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่ายจากครูอาสาสมัครจาก 9 โรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง ประเด็นสนทนากลุ่ม แบบตรวจสอบ และแบบประเมิน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เนื้อหา สรุปข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวทางการพัฒนาครู คือ สร้างเครือข่ายการมีส่วนร่วมในการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานของครู ร่วมดำเนินการพัฒนาครู สะท้อนผลร่วมกัน และติดตามอย่างต่อเนื่อง 2) รูปแบบมี 6 องค์ประกอบ ได้แก่ หลักการ วัตถุประสงค์ เนื้อหา กระบวนการ การวัดและประเมินผล และปัจจัยความสำเร็จ โดยกระบวนการมี 6 ขั้นตอน ดังนี้ 1) ขั้นสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ 2) ขั้นวิเคราะห์และกำหนดข้อตกลงร่วมกัน 3) ขั้นออกแบบและวางแผนการพัฒนาครู 4) ขั้นดำเนินการพัฒนาครู 5) ขั้นติดตามและสะท้อนผลร่วมกัน 6) ขั้นประเมินผลการพัฒนาครู 3) ผลการใช้รูปแบบ พบว่า ครูสามารถเขียนแผนการจัดการเรียนรู้มีคุณภาพในระดับมาก ปฏิบัติการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานได้ในระดับดีมาก และมีเจตคติต่อการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐานโดยรวมในระดับเห็นด้วยอย่างยิ่ง และ 4) ผลการประเมินรูปแบบด้านความเป็นประโยชน์ ด้านความเป็นไปได้ และด้านความเหมาะสม โดยรวมในระดับมากที่สุด ( $gif.latex?\bar{x}$ = 4.65, S.D. 0.20)

เอกสารอ้างอิง

กุลิสรา จิตชญาวิณิช. (2562). การจัดการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เกียรติศักดิ์ สุทธิ และคณะ. (2563). รูปแบบการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบพึ่งตนเองของนักเรียนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนวัดกู่สามัคคี สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 6. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(6), 261-274.

จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2556). การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: วี.พริ้นท์ (1991).

ชญาพิมพ์ อุสาโห และคณะ. (2562). การพัฒนากระบวนทัศน์ รูปแบบและกลไกการพัฒนาครูในลักษณะเครือข่ายเชิงพื้นที่ 5 พื้นที่. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

ชนันภรณ์ อารีกุล. (2563). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต: แนวคิด หลักการ และสาระสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2558). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: พี บาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.

โชติชวัล ฟูกิจกาญจน์. (2556). กระบวนการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 33-45.

ทิศนา แขมมณี. (2558). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธา.

ธีรศักดิ์ อุปรมัย และคณะ. (2563). การบริหารและการจัดการศึกษาสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. พิษณุโลก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์. (2561). ความเป็นครูมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: มีน เซอร์วิส ซัพพลาย.

พรรณอร อุชุภาพ. (2561). การศึกษาและวิชาชีพครู. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พศิน แตงจวง. (2554). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ดวงกมล.

รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2556). การบริหารจัดการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). สงขลา: นำศิลป์โฆษณา.

โรงเรียนบ้านป่าแหย่ง. (2562). ผลการนิเทศภายในโรงเรียนบ้านป่าแหย่ง ปีการศึกษา 2561-2562. เชียงราย: โรงเรียนบ้านป่าแหย่ง.

สนธยา พลศรี. (2550). เครือข่ายการเรียนรู้ในงานพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). นโยบายสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีงบประมาณ พ.ศ.2563. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สิทธิพล อาจอินทร์. (2562). ศาสตร์และศิลป์การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 2). ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สืบสกุล นรินทรางกูร ณ อยุธยา. (2563). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ทางการศึกษาแนวใหม่. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

อรชร ปราจันทร์ และสุกัญญา แช่มช้อย. (2561). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาทักษะการคิดเชิงนวัตกรรมของครูในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 12(1), 156-169.

Knowles, M. S. (1980). The Modern Practice of Adult Education. New York: Cambridge.

Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning. New Jersey: Prentice Hall.

Marquardt, M. J. (1996). Building the Learning Organization: A Systems Approach to. In Quantum Improvement and Global Success. McGraw-Hill.

Marquardt, M. J. (2002). Building the Learning Organization: Mastering the 5 Elements for Corporate Learning. California: Davies-Black.

Marsick, V. J., & Watkins, K. E. (1993). Sculpting the Learning Organization: Lessons in the Art and Science of Systemic Change. San Francisco: Jossey-Bass.

Mosun, M. E. (2018). Learning and Leading Collaboratively: A Study of Intermediate Teachers Engaged in Project Based Learning in Three Elementary Schools. In Doctoral dissertation, Ed.D. University of Toronto, Toronto.

Swanson, R. A. & Holton III, E. F. (2001). Foundations of Human Research Development. San Francisco: Berrett-Koehler.

Young, T. L. . (2018). Transformative Professional Development: A Narrative Approach Examining Teachers’ Implementation of Project Based Learning. In Doctoral dissertation, Ed.D. Northeastern University, Boston, Massachusetts.