การพัฒนาสื่อดิจิทัลสะท้อนปัญหาการปล่อยสัตว์เลี้ยง ภายในวัดปุรณาวาส กรุงเทพมหานคร

ผู้แต่ง

  • ปวีณา ชัยวนารมย์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ นครปฐม ประเทศไทย
  • บวร เครือรัตน์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการออกแบบ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ นครปฐม ประเทศไทย

คำสำคัญ:

วัด, สัตว์เลี้ยง, สัตว์จรจัด, นวัตกรรมสื่อดิจิทัล

บทคัดย่อ

ความเป็นมาและวัตถุประสงค์: วัดปุรณาวาสเผชิญความเดือดร้อนเป็นเวลานานจากการที่มีผู้นำสัตว์เลี้ยงมาปล่อยให้กลายเป็นสัตว์จรจัดภายในวัด งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนานวัตกรรมสื่อดิจิทัลสะท้อนปัญหาการปล่อยสัตว์เลี้ยงในวัดปุรณาวาส และประเมินความพึงพอใจของการใช้สื่อดิจิทัลที่พัฒนาขึ้น โดยคาดหวังว่าสื่อนี้จะสามารถนำมาใช้เป็นเครื่องมือป้องกันปัญหาที่ต้นเหตุ นั่นคือ การปลุกจิตสำนึกสาธารณะไม่ให้เจ้าของสัตว์เลี้ยงนำสัตว์มาปล่อย กระทั่งส่งผลให้สัตว์ที่ถูกทอดทิ้งในวัดมีจำนวนน้อยลงเรื่อย ๆ จนหมดไปในที่สุด

วิธีดำเนินการวิจัย: งานวิจัยนี้เป็นแบบผสมผสานวิธี การสร้างการมีส่วนร่วมกับชุมชน เพื่อหาแนวทางการแก้ปัญหาสัตว์จรจัดภายในวัดที่ต้นเหตุ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญในเชิงคุณภาพผ่านแบบสัมภาษณ์จำนวน 3 รูป/ท่าน คือ บุคลากรของวัดที่เลือกมาแบบเจาะจง จำนวน 2 ท่าน และบุคคลภายนอกที่เข้ามาทำกิจกรรมภายในวัดที่เลือกมาแบบบังเอิญ จำนวน 1 ท่าน ผู้ให้ข้อมูลในเชิงปริมาณผ่านแบบสอบถามความพึงพอใจหลังจากได้รับชมสื่อดิจิทัลคือ ผู้ที่มีสัตว์เลี้ยงที่เลือกมาแบบเจาะจง จำนวน 360 คน โดยใช้ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในการวิเคราะห์ผลทางสถิติ

ผลการวิจัย: ผลลัพธ์ของงานเป็นสื่อดิจิทัลชื่อเรื่องว่า “ปัญหาสุนัข - แมว วัดปุรณาวาส” มีความยาวทั้งสิ้น 3.21 นาที เนื้อหาเป็นการเล่าเรื่องราวและข้อคิดจากตัวละคร 3 ฝ่าย ที่ประสบความเดือดร้อนโดยตรงจากสัตว์จรจัดภายในวัด ได้แก่ พระภิกษุสงฆ์ เจ้าหน้าที่ของวัด และบุคคลภายนอกที่เข้ามาทำกิจกรรมภายในวัด ผลการประเมินจากกลุ่มตัวอย่าง พบว่า มีความพึงพอใจมากต่อสื่อดิจิทัลที่พัฒนาขึ้นด้วยค่าเฉลี่ย 4.35 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.70 โดยประเด็นที่ได้รับผลประเมินมากที่สุด คือ กลุ่มตัวอย่างเห็นด้วยกับการนำสื่อดิจิทัลนี้มาใช้เป็นเครื่องมือ เพื่อสะท้อนถึงปัญหาการนำสัตว์เลี้ยงมาปล่อยภายในวัด

ความเกี่ยวข้องกับหลักธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนา: สื่อดิจิทัลที่ถูกพัฒนาขึ้นในงานวิจัยนี้ เป็นผลลัพธ์จากการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาประยุกต์ใช้เกิดนวัตกรรมที่ตอบโจทย์ความต้องการของวัด แสดงให้เห็นว่าพระพุทธศาสนามีการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกได้เป็นอย่างดี ท้ายที่สุดแล้วประชาชนที่มีจิตสำนึกในการดูแลรับผิดชอบต่อศาสนสถานและสถานที่สาธารณะ จะช่วยยกระดับการพัฒนาพุทธศาสนาและสังคมได้อย่างยั่งยืน

สรุป: ผลลัพธ์จากงานวิจัยนี้ คือ สื่อดิจิทัลที่มีชื่อเรื่องว่า “ปัญหาสุนัข - แมว วัดปุรณาวาส” ที่ได้รับความร่วมมือในการพัฒนาเป็นอย่างดีจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง กลุ่มตัวอย่างที่ได้รับชมสื่อเห็นด้วยกับการนำสื่อดิจิทัลนี้มาใช้เป็นเครื่องมือเพื่อสะท้อนถึงปัญหาการนำสัตว์เลี้ยงมาปล่อยภายในวัด สื่อทำให้ผู้ชมมีความตระหนักมากขึ้นถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นกับสังคม สื่อนี้สามารถนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการรณรงค์ป้องกันการปล่อยสัตว์เลี้ยงภายใน วัดปุรณาวาสได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ วัดหรือสถานที่สาธารณะอื่นที่ประสบปัญหาในลักษณะเดียวกันสามารถนำ สื่อดิจิทัลนี้ไปใช้เป็นต้นแบบในการพัฒนาต่อยอดนวัตกรรมอื่นตามบริบทของแต่ละสถานที่ได้ในอนาคต

เอกสารอ้างอิง

Boonyanupong, K. & Thongngao, K. (2021). Video Production by using the Interpretation of Fear for Campaigning of Stop Bullying Others with Words. UTM Poly Journal, 18(1), 138-150.

Bunchuailuea, P. (2021). The Buddhist Peaceas the Tool of Cohabitation of the People and the Other: A Case Study of Stray-Dog. Journal of MCU Buddhist Review, 5(1), 97-111.

Chaikoch, P. & Sopa, S. (2020). Legal Measures on the Control and Encouragement of Pets Keeping in Thailand. Journal of MCU Social Science Review, 6(3), 137-145.

Changbanchong, T., Wattanapradith, K. & Dhammahaso, H. (2020). A Model of Managing Ideal Stray-Dog Shelter in Temple by Buddhist Peaceful Means: Case Study Tanode Temple, Bangpahun District Phranakhonsiayutthaya Province. Journal of MCU Peace Studies, 8(3), 855-869.

Dechaburananond, B. (2022). Online Marketing Campaign to Reduce Alcohol Consumption Accidents. Southeast Bangkok Journal (Humanities and Social Sciences), 8(1), 50-61.

Janekarn, S., Otaram, W. & Prayonsak J. (2019). Multimedia Development of "Waste Separation for Us for the World". Journal for Management Science, 1(1), 97-106.

Phra Supin Suphano & Boonim, D. (2022). Model Administration Management Welfare for Stray Dogs According to Buddhist Way, within the Weluwanaram Temple Maetha District, Lampang Province. Academic Journal of Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, 11(1), 135-147.

Pinyopanuwat, N., Kengradomkij, C., Kamyingkird, K., Chimnoi, W., Suraruangchai, D. & Inpankaew, T. (2018). Stray Animals (Dogs and Cats) as Sources of Soil-transmitted Parasite Eggs/Cysts in Temple Grounds of Bangkok Metropolitan, Thailand. Journal of Tropical Medicine and Parasitolocy, 41(2), 15-20.

Puntatong, A. & Sookkaew, J. (2022). Digital Media Creation Polygonal 3d Modeling for the Phayao Artisans' Sandstone Inside the Nithat Cultural Hall, Sri Khom Kham Temple, Phayao. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology, 7(8), 504-520.

Saenprasert, P. (2020). Animal Neglect and Utilitarianism in Thailand. Phimoldhamma Research Institute Journal, 7(2), 175-186.

Tasrinut, T. (2021). Public Participation in Stray Dog Management of Wat Pleng Community, Bang Phlat, Bangkok. The Journal of Research and Academics, 4(1), 157-168.

Thattham, W., Payoko, J. & Saensing, P. (2021). The Creating and Developing Innovative Media for the Tradition of Rocket Festival. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology, 6(2), 68-184.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

08/25/2023

รูปแบบการอ้างอิง

ชัยวนารมย์ ป., & เครือรัตน์ บ. (2023). การพัฒนาสื่อดิจิทัลสะท้อนปัญหาการปล่อยสัตว์เลี้ยง ภายในวัดปุรณาวาส กรุงเทพมหานคร. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 8(2), 139–149. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/265815

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย