แนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารกิจการคณะสงฆ์ ในพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
คำสำคัญ:
การบริหารกิจการคณะสงฆ์, สมรรถนะ, พระสังฆาธิการบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการบริหารกิจการคณะสงฆ์
2) เปรียบเทียบความคิดเห็นต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์ จำแนกตามลักษณะส่วนบุคคล
3) ศึกษาสมรรถนะพระสังฆาธิการในการบริหารกิจการคณะสงฆ์ ที่ส่งผลต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์ และ 4) ศึกษาแนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารกิจการคณะสงฆ์ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ พระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำนวน 130 คน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 8 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีเทส ความแปรปรวนทางเดียว การถดถอยเชิงพหุ และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการศึกษา พบว่า 1) การบริหารกิจการคณะสงฆ์ อยู่ในระดับมากที่สุด 2) ลักษณะส่วนบุคคลที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์ ไม่ต่างกัน 3) สมรรถนะพระสังฆาธิการในการบริหารกิจการคณะสงฆ์ ด้านแรงจูงใจ มีความสัมพันธ์เชิงเหตุ-ผล กับการบริหารกิจการคณะสงฆ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 ด้านความรู้ และด้านบุคลิกลักษณะประจำตัวของบุคคล มีความสัมพันธ์เชิงเหตุ-ผล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 และ 4) แนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารกิจการคณะสงฆ์ พบว่า ควรมีการดำเนินการปกครองตาม
พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ ส่งเสริมการเรียนการสอนของพระภิกษุสามเณรด้านบาลีและนักธรรม ประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการช่วยเหลือสนับสนุนอุปกรณ์การศึกษา ส่งเสริมให้พระภิกษุสามเณรมีความสามารถในการเผยแพร่พระพุทธศาสนา จัดสิ่งแวดล้อมภายในบริเวณให้เหมาะสมกับการปฏิบัติธรรม ให้ความช่วยเหลือสังคมในรูปแบบต่าง ๆ
References
ประกิต บุญมี และคณะ. (2561). ความคิดเห็นของพระสงฆ์ที่มีต่อการบริหารกิจการคณะสงฆ์: ศึกษากรณีเขตการปกครองคณะสงฆ์ ตำบลท่าไม้ จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารสยามวิชาการ, 19(2), 31-50.
พระครูพิฑูรนคราภิรักษ์ (อนุชาติ นรินฺโท) และพระมหาสุเมฆ สมาหิโต. (2564). ทักษะการบริหารกิจการคณะสงฆ์. วารสารวิจัยวิชาการ, 4(2), 235-249.
พระฐิติรัฐ ฐิตเปโม (รินสาร). (2555). ประสิทธิผลการบริหารกิจการคณะสงฆ์ของพระสังฆาธิการในอำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระนพภัณฑ์ พลอยแสนรัก. (2562). ประสิทธิภาพในการปกครองของพระสังฆาธิการในเขตการปกครองคณะสงฆ์จังหวัดชลบุรี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
พระใบฎีกาศราวุฒิ หงส์คำ. (2560). การเสริมสร้างประสิทธิผลการบริหารงานของพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 11. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พระมหาเดชา สังขรุ่งเรือง. (2559). ประสิทธิภาพการบริหารคณะสงฆ์: กรณีศึกษาคณะสงฆ์อำเภอเมืองกาญจนบุรี จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 3(1), 1-7.
พระมหาไพศาล นาสุริวงศ์. (2561). ปัจจัยด้านการบริหารที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของอารามราษฏร์เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารการเมืองการปกครอง, 8(2), 147-159.
พระมหาวิศิต ธีรว์โส และคณะ. (2562). การพัฒนาสมรรถนะของพระสังฆาธิการในจังหวัดสุรินทร์. วารสาร มจร. พุทธปัญญาปริทรรศน์, 4(1), 169-180.
พระมหาอัครพงษ์ พูลผล. (2561). แนวทางการพัฒนาการบริหารกิจการคณะสงฆ์สังกัดมหานิกาย ของเจ้าอาวาสในจังหวัดชุมพร. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการ การประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2561, 226-234.
พระราชวรเมธี และคณะ. (2560). แผนยุทธศาสตร์การปฏิรูปกิจการพระพุทธศาสนา 2560-2564 “การนำนโยบายสู่การปฏิบัติ”. เรียกใช้เมื่อ 28 สิงหาคม 2565 จาก http://www.buddhism4.com/web/download/book%201.pdf.
พระสมุห์ปิยะพงษ์ วงศ์ตาผา. (2563). ประสิทธิผลการบริหารกิจการคณะสงฆ์ในจังหวัดนครพนม. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พระสุธา ไทย. (2562). ประสิทธิภาพการบริหารงานกิจการคณะสงฆ์: กรณีศึกษาในเขตหนองแขม กรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสยาม.
ภูวณัฐสร์ หนูมาก. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของการจัดการศึกษาโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
Green, S. B. (1991). How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis? Multivariate Behavioral Research, 26(3), 499-510.
McClelland, D. C. (1973). Testing for competence rather than for intelligence. American Psychologist, 28(1), 1-14.
