ประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านแก้ง อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ
关键词:
ประสิทธิภาพ, การปฏิบัติงาน, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น摘要
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1. ปัจจัยจูงใจที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของข้าราชการและพนักงานจ้าง เทศบาลตำบลบ้านแก้ง อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ และ 2. ปัญหาและแนวทางการแก้ไขปัญหาในการปฏิบัติงานของข้าราชการและพนักงานจ้าง เทศบาลตำบลบ้านแก้ง อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ โดยใช้แบบสอบถาม จำนวน 85 คน และแบบสัมภาษณ์ จำนวน 5 คน เป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ ได้แก่ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา วิเคราะห์โดยหาค่าเฉลี่ย ( ) ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และ การวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณ (Multiple Linear Regression) การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า 1. ปัจจัยจูงใจมีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของข้าราชการและพนักงานจ้างของเทศบาลตำบลบ้านแก้ง อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 คิดเป็นร้อยละ 54.80 ทั้งนี้เนื่องจากการได้รับการยอมรับและคำชมจากผู้บังคับบัญชาหรือเพื่อนร่วมงานเกี่ยวกับผลงานที่ดี จะช่วยเพิ่มความมั่นใจและความภาคภูมิใจในการทำงาน การได้รับการชื่นชมทำให้ข้าราชการและพนักงานจ้างรู้สึกว่าความพยายามของพวกเขามีค่า ซึ่งจะกระตุ้นให้ทำงานได้ดีขึ้น 2. ปัญหาและแนวทางการแก้ไขปัญหาในการปฏิบัติงานของข้าราชการและพนักงานจ้าง ปัญหาที่พบ คือ การที่ข้าราชการและพนักงานจ้างไม่ได้รับการฝึกอบรมหรือพัฒนาทักษะใหม่ ๆ อาจส่งผลให้ไม่สามารถปรับตัวตามการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีหรือวิธีการทำงานใหม่ ๆ ซึ่งอาจทำให้ประสิทธิภาพในการทำงานลดลง การขาดแคลนทรัพยากร และแนวทางการแก้ไขปัญหา และการแก้ไขปัญหาเหล่านี้สามารถทำได้โดยการเสริมสร้างการสื่อสารที่ดี การกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจนและสามารถวัดผลได้ การสนับสนุนและพัฒนาทักษะของบุคลากร และการบริหารทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ
参考
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2545). หลักสถิติ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
ชัชวาล อรวงศ์ศุภทัต. (2552). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2546). การกระจายอำนาจให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2559). การกระจายอำนาจให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ภีรพัฒน์ ธรรมมาพิสมัย, มาณัฏฐ์ดลฌ์ เจริญภูวดล และพิมนากาลล์ ธีร์ก้านพลูกลาง. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอโนนสะอาด จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศรีศักดิ์ สุวรรณธรรมมา. (2563). แนวทางการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่น : กรณีศึกษาเทศบาลนคร นนทบุรี จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.
เอกสิทธิ์ สนามทอง.(2562).การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ : แนวทางพัฒนาสู่ความสำเร็จขององค์การ. คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Tijdschrift voor Onderwijs research, 2(2), 49-60.