Translation and Modernity in China
Article Sidebar
Published:
Jun 29, 2018
Keywords:
translation modernity in China late 19th - early 20th century Yan Fu Lin Shu
Main Article Content
Abstract
This paper discussestheroleof translationand modernityin China from the late19th toearly20th century.This present studyon translations of Westerntexts by two prominent Chinese translators at the time—Yan Fu and Lin Shu—reveals a complicated relationship between Chinese local culture and foreign cultures as translation is a tool for China to simultaneously adopt Western“modernity” and resist the dominationof Western “cultural hegemony”.
Article Details
Section
Articles
References
กนกพร นุ่มทอง. (2554). ตำรา การแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สถาบันขงจื๊อมหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
กวนอ้ายเหอ. (2013). 中国近代文学史 (ประวัติวรรณคดีจีนยุคใกล้). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์ Zhonghua Book.
ถูปิงหลาน. (2012). 清末译者的翻译伦理研究 (1898-1911) (การศึกษา จริยธรรมการแปลของนักแปลในช่วงปลายสมัยราชวงศ์ชิง (1898-1911)). ฉางซา: สำนักพิมพ์หูหนานเหรินหมิน.
ทักษ์ เฉลิมเตียรณ. (2558). เปิดพื้นที่อย่างใหม่ในทำเนียบวรรณกรรมไทย. ใน ทักษ์เฉลิมเตียรณ. อ่านจนแตก: วรรณกรรม ความทันสมัย และความเป็นไทย (พงษ์เลิศ พงษ์วนานต์, ผู้แปล) (น. 66-103). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อ่าน.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2560). แว่นวรรณคดีทฤษฎีร่วมสมัย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาคร.
ธีรยุทธ บุญมี. (2552). โลก Modern & Post Modern. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สายธาร.
ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. (2560). บทนำ: จากความเป็นสมัยใหม่สู่ความ (ไม่) เป็น สมัยใหม่. ใน ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. ความ (ไม่) เป็นสมัยใหม่: ความ เปลี่ยนแปลงและย้อนแย้งของไทย (น. 3-26). กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.
แพร จิตติพลังศรี. (2560). วรรณกรรมกับการแปล. ใน คณาจารย์ภาควิชาวรรณคดีเปรียบเทียบ. วรรณคดีทัศนา 2: วรรณกรรมข้ามศาสตร์(น. 65-94). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
มิตเตอร์, รานา. (2558). จีนสมัยใหม่: ความรู้ฉบับพกพา. แปลโดย กิตติพงศ์สนธิ สัมพันธ์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์. ลู่หยาง และหวังอี้. (2015). 文化研究导论 (ปริทัศน์วัฒนธรรมศึกษา). เซี่ยงไฮ้: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฟู่ตั้น.
หยางลี่หัว. (2011). 中国近代翻译家研究 (การศึกษานักแปลจีนยุคใกล้). เทียน จิน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเทียนจิน. หยางเหลียนเฟิน. (2003). 晚清至五四：中国文学现代性的发生 (จากปลาย ราชวงศ์ชิงถึง 4 พฤษภา: การถือกำเนิดของความเป็นสมัยใหม่ในวรรณกรรม จีน). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยปักกิ่ง.
หวังเต๋อเวย. (1998). 被压迫的现代性——没有晚清，何来五四？(ความเป็นสมัยใหม่ที่ถูกกดทับ: ไม่มีปลายราชวงศ์ชิงแล้วจะมี 4 พฤษภาคมได้อย่างไร). ใน หวังเต๋อเวย. 想象中国的方法：历史•小说•叙事 (วิธีการจินตนาการ ประเทศจีน: ประวัติศาสตร์ นวนิยาย เรื่องเล่า). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์ SDX Joint Publishing.
กวนอ้ายเหอ. (2013). 中国近代文学史 (ประวัติวรรณคดีจีนยุคใกล้). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์ Zhonghua Book.
ถูปิงหลาน. (2012). 清末译者的翻译伦理研究 (1898-1911) (การศึกษา จริยธรรมการแปลของนักแปลในช่วงปลายสมัยราชวงศ์ชิง (1898-1911)). ฉางซา: สำนักพิมพ์หูหนานเหรินหมิน.
ทักษ์ เฉลิมเตียรณ. (2558). เปิดพื้นที่อย่างใหม่ในทำเนียบวรรณกรรมไทย. ใน ทักษ์เฉลิมเตียรณ. อ่านจนแตก: วรรณกรรม ความทันสมัย และความเป็นไทย (พงษ์เลิศ พงษ์วนานต์, ผู้แปล) (น. 66-103). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อ่าน.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2560). แว่นวรรณคดีทฤษฎีร่วมสมัย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาคร.
ธีรยุทธ บุญมี. (2552). โลก Modern & Post Modern. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สายธาร.
ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. (2560). บทนำ: จากความเป็นสมัยใหม่สู่ความ (ไม่) เป็น สมัยใหม่. ใน ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. ความ (ไม่) เป็นสมัยใหม่: ความ เปลี่ยนแปลงและย้อนแย้งของไทย (น. 3-26). กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.
แพร จิตติพลังศรี. (2560). วรรณกรรมกับการแปล. ใน คณาจารย์ภาควิชาวรรณคดีเปรียบเทียบ. วรรณคดีทัศนา 2: วรรณกรรมข้ามศาสตร์(น. 65-94). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
มิตเตอร์, รานา. (2558). จีนสมัยใหม่: ความรู้ฉบับพกพา. แปลโดย กิตติพงศ์สนธิ สัมพันธ์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โอเพ่นเวิลด์. ลู่หยาง และหวังอี้. (2015). 文化研究导论 (ปริทัศน์วัฒนธรรมศึกษา). เซี่ยงไฮ้: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฟู่ตั้น.
หยางลี่หัว. (2011). 中国近代翻译家研究 (การศึกษานักแปลจีนยุคใกล้). เทียน จิน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเทียนจิน. หยางเหลียนเฟิน. (2003). 晚清至五四：中国文学现代性的发生 (จากปลาย ราชวงศ์ชิงถึง 4 พฤษภา: การถือกำเนิดของความเป็นสมัยใหม่ในวรรณกรรม จีน). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยปักกิ่ง.
หวังเต๋อเวย. (1998). 被压迫的现代性——没有晚清，何来五四？(ความเป็นสมัยใหม่ที่ถูกกดทับ: ไม่มีปลายราชวงศ์ชิงแล้วจะมี 4 พฤษภาคมได้อย่างไร). ใน หวังเต๋อเวย. 想象中国的方法：历史•小说•叙事 (วิธีการจินตนาการ ประเทศจีน: ประวัติศาสตร์ นวนิยาย เรื่องเล่า). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์ SDX Joint Publishing.
