ปัจจัยที่ใช้ในการตัดสิน“ความสุภาพ” ในการสนทนาของเพศชายและเพศหญิงในกลุ่มตัวอย่างระดับอุดมศึกษาของไทย The factors used for identifying “politeness” in male and female conversations among Thai undergraduate students

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่ใช้ในการตัดสินความสุภาพในการสนทนาของเพศชายและเพศหญิง  และเพื่อสังเคราะห์ความหมายของ “ความสุภาพ” ในการสนทนาของเพศชายและเพศหญิงจากปัจจัยที่ใช้ในการตัดสินความสุภาพ

ผลการวิจัยพบว่าในการพิจารณาว่าบทสนทนาของเพศชายสุภาพหรือไม่นั้น  ขึ้นกับปัจจัยเรื่องปริบทการใช้ภาษา  ได้แก่  เรื่องที่สนทนา  การใช้ภาษาได้เหมาะสมกับความสนิทสนมคุ้นเคยระหว่าง  ผู้พูด ผู้ฟัง  และสถานที่ในการสนทนา   ส่วนในเพศหญิงพบว่าปัจจัยเรื่องรูปภาษาถือเป็นปัจจัยหลักในการตัดสินความสุภาพ

ผลการวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดสรุปได้ว่า ความสุภาพในการสนทนาของเพศชายหมายถึง การใช้ภาษาได้เหมาะสมกับปริบทของการใช้ภาษา  ส่วนความสุภาพในการสนทนาของเพศหญิงหมายถึง การใช้รูปภาษาที่สุภาพ  การใช้คำลงท้าย  และไม่ใช้คำหยาบ